بیان بین الصلاتین
مذمت خشم 
گفتار روز
توضیحات
سلام علیکم
بسم‌الله الرحمن الرحیم امام حسن عسکری علیه‌السلام در حدیثی نورانی می‌فرمایند: «اَلْغَضَبُ مِفتاحُ کُلِّ شَرّ»؛ خشم، کلید هر بدی و زشتی است. (تحف‌العقول، ص ۴۸۸)
چند نکته کوتاه درباره‌ی این حدیث شریف:
۱. یکی از حالت‌هایی که در روایات به‌شدت نکوهش شده و به‌نوعی نشانه‌ای از نادانی و رفتارهای ناپسند دوران جاهلیت شمرده شده، حالت خشم و غضب است. بسیاری از جرائم، جنایت‌ها و اختلافات خانوادگی از همین خشم‌های مهارنشده ناشی می‌شود. البته باید توجه داشت که خشم در برابر دشمنان خدا، خشم شایسته‌ای است.
۲. برای مهار خشم راهکارهایی بیان شده که می‌توان آنها را برای مدیریت این حالت به کار بست:
الف) دوری از موقعیت‌های خشم‌آفرین: زمانی که طرف مقابل - مانند همسر یا دوست - خسته یا بی‌حوصله است، زمان مناسبی برای انتقاد نیست. در چنین لحظاتی، همانطور که در روایات توصیه شده، بهتر است سکوت کنیم و به گفت‌وگو نپردازیم. یا اگر شخص مقابل آغاز به صحبت کرد، از واکنش نشان دادن بپرهیزیم.
ب) ترک موقعیت: چنانچه حس کردید شرایط برای عصبانیت در حال شکل‌گیری است، از آن مکان فاصله بگیرید. حتی رفتنِ کوتاه‌مدت و قدم زدن در فضایی آرام و تنفس عمیق، می‌تواند کمک‌کننده باشد. اگر امکان ترک محیط نبود، می‌توان به توصیه‌های بعدی عمل کرد.
توجه به این نکته ضروری است که درمان ریشه‌ای خشم، نیازمند اصلاح زمینه‌های روحی و اخلاقی آن است؛ چرا که عصبانیت ریشه در ویژگی‌های درونی ما دارد. برای مثال، خودبرتربینی، زورگویی یا کوچک شمردن دیگران، از دلایل مهم بروز خشم هستند. (برگرفته از شرح چهل حدیث امام خمینی، ص ۱۴۱ و ۱۴۲)
برای پیروزی نهایی جبهه مقاومت، لطفاً صلواتی نثار فرمایید
سفارشات امام رضا علیه السلام به شیعیان
گفتار روز
توضیحات
سلام علیکم. بسم الله الرحیم. اجتماع شما عزیزان در کنار مضجع نورانی حضرت رضا علیه السلام قطعا از روی عشق و علاقه به مقام شامخ حضرت رضا علیه السلام می باشد و جالب است بدانید که حضرت رضا علیه السلام از طریق عبد العظیم حسنی به شما شیعیان و دوستان حضرت، سلام رسانده است و حضرت علیه السلام نیز به همه شیعیان سفارش هایی را بیان کرده اند که به برخی از آنها اشاره می کنم:
توصیه اول به شما: مُرْهُمْ بِالصِّدْقِ فِی الْحَدِیثِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَة. در گفتار خویش راست گو باشند و امانت را ادا کنند
راستگویی مایۀ عزّت انسان است؛ زیرا دروغ خواه در گفتار و خواه در عمل که همان نفاق است، موجب بی‌اطمینانی مردم به دروغگو می‌شود و در نتیجۀ بین مردم خوار می‌گردد. بلکه انسان به خود نیز بی‌اعتماد شده و وقتی عادت به دروغ کرد، یک حالت خواریِ درونی در او بوجود می‌آید.(توضیح حضرت اقا درس خارج فقه جلسه 76، 1379/7/4)
توصیه دوم: وَ إِقْبَالِ بَعْضِهِمْ عَلَی بَعْضٍ وَ الْمُزَاوَرَة فَإِنَّ ذَلِک قُرْبَة إِلَیّ. شیعیان به همدیگر روی آورند و به دیدار و ملاقات هم بروند؛ زیرا این کار موجب نزدیکی به من است. الاختصاص، ص 247؛ بحار الأنوار، ج 71، ص 230.
تعجیل در فرج امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و سلامتی مراجع عظام خصوصا امام خامنه ای حفظه الله صلوات
گفتار روز
توضیحات
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم
امام باقر علیه السلام در روایتی می فرمایند: چهار خطاست که کیفرشان از هر گناهى زودتر به انسان مى رسد که در این فرصت به سه مورد اشاره می شود:
مورد اول: رجُلٌ أحسَنتَ إلَیهِ و یُکافیکَ بالإحسانِ إلَیهِ إساءةً. فردی که تو به او خوبى کنى و او پاداش آن را به بدى بدهد. لذا به همین جهت است اگر انسان نسبت به پدر و مادرش کوتاهی کند و بدی کند، سریع کیفرش را مشاهده می کند چرا که غالب پدر و مادرها به فرزند احسان می کنند.
مورد دوم: رجُلٌ لا تَبغِی علَیهِ و هو یَبغِی علَیکَ. فردی که تو به او ستم نکنى و او به تو ستم کند. توجه داشته باشیم ستم فقط سرقت اموال مردم نیست بلکه اگر آبروی کسی به ناحق ریخته شود یا مورد غیبت و استهزاء واقع شود، مصداق ستم و ظلم به دیگران هست.
مورد سوم: رجُلٌ یَصِلُ قرابَتَهُ و یَقطَعُونَهُ. خویشاوندی که تو با او ارتباط برقرار کنى و او ارتباط را قطع کند. (الخصال : 230/71 )
تعجیل در فرج آقا امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف صلوات
گفتار روز
توضیحات
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم.. حضرت جواد علیه السلام در یک روایتی نورانی:الثِّقَةُ بِاللّه ِ ثَمَنٌ لِکُلِّ غالٍ وَسـُلَّمٌ اِلى کُلِّ عـالٍ. بهای هر کالای ارزشمند و نردبان به مقامات بالا و بلند مرتبه، اعتماد وتوکل بر خداوند متعال است.
چند نکته کوتاه پیرامون حدیث شریف:
1. مقصود از توکل و اعتماد کردن به خدا، اعتماد به وعده خداوند متعال و به قدرت الهی و دستورات قادر متعال اعتماد کنیم . لذا وقتی خدا می‌گوید از این عمل اجتناب کن! مثلا از گوش کردن آهنگ اجتناب کن بدانیم و اعتماد کنیم که این، به ضرر ماست. وقتی خدای متعال برای ما نماز را واجب می‌کند، اعتماد کنیم به این حکم الهی و بدانیم نماز برای سعادت و سلامتِ روحمان لازم است.
2. نکته ای که باید به آن توجه کرد این است که اعتماد کردن به خدا معنایش این نیست که به بهانه توکل وظیفه را انجام ندهیم بلکه انسان در امور زندگی باید آن وظیفه و تدبیر لازم را انجام دهد و تلاش کند و نتیجه واقعی را به خدا واگذار کند. چرا که اگر با این نگاه کار را انجام ندهد ممکن است همان کار معمولی که شما انجام داده، فایده ای نداشته باشد پس اثر را به خدا واگذار کنیم.
خداوند متعال توفیق عمل به دستورات خودش را به ما عنایت بفرماید به برکت صلوات
گفتار روز
توضیحات
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم .امیرالمومنین علیه السلام در روایتی می فرمایند:
مَنِ اِسْتَطَاعَ أَنْ یَمْنَعَ نَفْسَهُ مِنْ أَرْبَعَةِ أَشْیَاءَ فَهُوَ خَلِیقٌ بِأَنْ لاَ یَنْزِلَ بِهِ مَکْرُوهٌ أَبَداً هر کس چهار صفت را از خود دور کند؛ خواه فرد باشد، خواه مجموعۀ دست‌اندرکاران و رؤسای جامعه، هیچگاه حادثه و واقعۀ ناخوشایندی متوجّه او نخواهد شد.
قِیلَ وَ مَا هُنَّ قَالَ: اَلْعَجَلَةُ
مورد اول را حضرت فرمودند عجله کردن یعنی فردی بدون فکر و دقّت، درباره کاری تصمیم‌گیری کند یا کاری را اجرا نماید، بنابراین عجله غیر از سرعت در عمل است.
مورد دوم:َ اَللَّجَاجَةُ. یکی از مسائل خطرناک و بلاهای دامن‌گیر، اصرار و پافشاری ناحق در مسأله‌ای است که چون این حرف را گفته و یا چنین موضعی اتّخاذ کرده حاضر نیست عقب‌نشینی کند ولو خلاف آن ثابت شود.
مورد سوم: اَلْعُجْبُ. مغرورشدن و خودپسندی، که انسان نقص‌ها و ضعف‌های خود را ندیده علاوه بر این خوبی هایش را بزرگ شمارد.
مورد چهارم: اَلتَّوَانِی. کاهلی و سستی، کار امروز را به فردا افکندن و تأخیرانداختن.
تجربه های فراون ثابت کرده است که ضرر و زیانهایی که متوجّه جامعه شده است، در اثر دوری نکردن این امور بوده است.
خداوند انشاءالله ما را با مجاهدت خودمان و با توفیق خودش از این صفات دور بدارد.
متن اصلی:
مراتب تسبیب
مرتبۀ اولی
صورت ثالثه (4)
جلسه 40، 1378/11/17
من مواعظ علیّ(علیه‌السلام):
من استطاع ان یمنع نفسه من اربعة اشیاء فهو خلیق بأن لاینزل به مکروهٌ ابداً. قیل: و ما هنَّ یا امیرالمؤمنین؟ قال: العجلة و اللجاجة و العجب و التّوانی.
(تحف العقول، صفحۀ 222)
هر کس این چهار صفت را از خود دور کند؛ خواه فرد باشد، خواه مجموعۀ دست‌اندرکاران و رؤسای جامعه، هیچگاه حادثه و واقعۀ ناخوشایندی متوجّه او نخواهد شد.
1- عجله. بدون تأنّی و دقّت، تصمیم‌گیری کند یا کاری را اجرا نماید (عجله غیر از سرعت در عمل است).
2- لجاجت. یکی از مسائل خطرناک و بلاهای دامن‌گیر، اصرار و پافشاری ناحق در مسأله‌ای است که چون این حرف را گفته و یا چنین موضعی اتّخاذ کرده حاضر نیست عقب‌نشینی کند ولو خلاف آن ثابت شود.
3- مغرورشدن و خودشگفتی، که انسان نقص‌ها و ضعف‌های خود را ندیده و احیاناً محسناتش را بزرگ شمرد.
4- کاهلی و سستی، کار امروز را به فردا افکندن و تأخیرانداختن.
بنده، در اثر تجربیاتی که در سالهای متمادی پیدا کردم به این نتیجه رسیدم که این سخن علی(علیه‌السلام) واقعاً حکمت تمامی است و همۀ ضرر و زیانهایی که متوجّه جامعه شده است، در اثر این امور بوده.
خداوند انشاءالله ما را با مجاهدت خودمان و با توفیق خودش از این صفات دور بدارد.
گفتار روز
توضیحات
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم
حضرت عیسی علیه السلام در روایتی به حضرت یحیی علیه السلام می فرماید: إِذَا قِیلَ فِیکَ مَا فِیکَ فَاعْلَمْ أَنَّهُ ذَنْبٌ ذُکِّرْتَهُ فَاسْتَغْفِرِ اللَّهَ مِنْهُ.
اگر مردم عیبی را دربارۀ تو گفتند که در تو هست، گناهت را به یادت آورده اند؛ نسبت به آن گناه از خدا آمرزش بخواه. (در ادامه می فرماید)و اگر نسبت به تو تهمت و افترائی زدند، از سوی خدا حسنه‌ای برایت نوشته می‌شود که برای به دست آوردن آن زحمتی نکشیده‌ای.
چند نکته کوتاه پیرامون این روایت عرض کنم:
1. اشکال بسیاری از افراد این است که گناهانشان یادشان می رود که قرآن هم می فرماید: اَحصاهُ اللهُ و نَسُوه، خدا همه اعمال افراد را ضبط کرده و آنها فراموش کرده‌اند. لذا اگر کسی عیبی یا نقطه ضعفی از شما گفت که در من و شما هست، ، این را به عنوان لطف الهی بدانیم! قدر بدانیم! فرصت خوبی است، که از این خطا و گناه استغفار کنیم.
2. انسانهایی که دارای روح بزرگی هستند و توکل به خدا دارند حوادث روزگار، از جمله افترا و تهمت های افراد آنها را متلاطم نمی کند و با توجه به نکته ای که در روایت بیان شد، خود را مدیریت می کنند اما افرادی که شرح صدر ندارند این افتراها یا ذکر عیوب آنها را بهم می ریزد. و انسان را از کارهای خوب، از فعالیتهای مفید، باز می دارد! باید توجه داشت سکینه و آرامش در وجود انسان، یک نعمت بزرگی از سوی پروردگار است.
3. این فرمایش حضرت عیسی راهکاری است برای کنترل خشم و عصبانیت از گفتار ناصواب دیگران .
جهت تعجیل فرج امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و سلامتی امام خامنه ای حفظه الله صلوات
قال عیسیَ بنُ مریم«علیه السلام» لیَحیی بن زکریّا«علیه السلام" إذا قیل فیک ما فیک، فاعلَم أنّه ذَنبٌ ذُکِّرتَه فاستَغفِرِ الله. و إن قیل فیک ما لیس فیک، فاعلم أنّه حسَنةٌ کُتِبَت لک لَم تَتعَب فیها.
گفتار روز
توضیحات
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. ضمن آرزوی سلامتی مقام معظم رهبری حفظه الله ؛ برخی از گناهان به عنوان گناه کبیره معرفی شده اما کمتر مورد توجه واقع می شود که به برخی از آنها اشاره میکنم:
1. گنهکار خودش را از عذاب الهی و قهر الهی در امان بداند و بگوید خدا مرا با این گناه مثلا عذاب نمی کند یا بگوید خدا اونقدر مهربونه من را با این گناه کوچیک من مواخذه نمی کند.عزیزان زائر حق خدای متعال مهربون متعال بندگی اوست نه نافرمانی.لذا توجه داشتم اصرار بر گناه، انسان را از مرز بندگی خارج و انسان را در وادی نافرمانی و استهزا دستورات الهی وارد می کند.
2. اشاعه گناه یعنی نشر دادن گناه و معصیت در سطح جامعه است و اشاعه گناه مصادیق فراوان دارد مثل اینکه فردی گناهی را به صورت علنی مرتکب شود.نافرمانی علنی از خدا در برابر دیگران، زشتی آن بیشتر است از نافرمانی مخفیانه.لذا مرد و زنی که پوشش شرعی خودش را در برابر دیگران رعایت نمی کند، مشمول همین حکم است. همچنین اگر فردی در مکانی گناهی و معصیتی انجام دهد چنانچه این گناه را بدون هیچ غرض شرعی برای دیگران نقل کنیم یا آنرا در فضای مجازی نشر دهیم مصداق اشاعه گناه محسوب می شود. لذا نسبت به نقل گناه برای دیگران حساسسیت بیشتری داشته باشیم.
3. سقط جنین یکی از گناهان کبیره است وحرام بودن سقط جنین فرقی ندارد روح دمیده شده باشد یا روزهای اولیه تکامل جنین باشد و حرام بودن سقط جنین، بعد از دمیده شدن روح شدیدتر است.
خداوند متعال توفیق دوری از گناه را به همه ما عنایت بفرماید به برکت صلواتی بر محمد و ال محمد
گفتار روز
توضیحات
سلام علیکم . بسم الله الرحمن الرحیم . امام صادق علیه السلام در روایتی می فرمایند: ما مِن مؤمنٍ یَخذُل اَخاه و هو یَقدِر علی نُصرتِه الّا خذَله الله فی الدنیا و الآخرة. هر گاه مؤمنى بتواند برادر دینی خود را یارى رساند، اما تنهایش گذارد، خداوند در دنیا و آخرت او را تنها گذارد .
چند نکته پیرامون حدیث شریف اشاره کنم:
1. این حدیث اهمیت کمک کردن به دیگران را می رساند و در برخی از روایات برای برآورده کردن حاجت برادران دینی ثوابهای حیرت آوری نقل فرموده اند مثلا امام صادق علیه السلام در روایتی می فرماید: برآوردن حاجت برادر مومنی محبوب تر است در نزد خدا از بیست حج، که صاحب آن در هر حجی صد هزار دینار در راه خدا انفاق کرده باشد.
2. کمک کردن و یاری کردن برادر ایمانی گاهی اوقات کمک کردن در امور خیر و امور روزه زندگی است و گاهی اوقات در امور معنوی است مثلا او را با یک حرف و سخن به مسیر صحیح هدایت کنی یا آبروی او را حفظ کنی.
3. کمک کردن و یاری کردن برادران ایمانی منحصر به افراد در داخل کشور خودمان نیست بلکه کسانی که به نیازهای برادرانِ مؤمن در دنیای اسلام مثل همین مردم لبنان یا غزه، چشمِ خودشان را می‌بندند و بی‌اعتنایی می‌کنند در حالی که می‌توانند نصرت و یاری کنند؛ مشمولِ این روایتند.
خداوند توفیق بندگی و خدمت به دوستان امیرالمومنین علیه السلام را به همه ما عنایت بفرماید به برکت صلواتی بر محمد و آل محمد
متن اصلی:
الشرط الخامس: ان لایکون السفر حراماً مسألة 41- درس 160
درس 160، سه شنبه 1395/6/23
حدیث :
عن ابراهیم بن عُمَر الیَمانی، که ثقه و بزرگوار است. عن ابی عبدالله الصادقِ«علیه‌السلام» قال: ما مِن مؤمنٍ یَخذُل اَخاه و هو یَقدِر علی نُصرتِه الّا خذَله الله فی الدنیا و الآخرة. مؤمنی که می‌تواند برادرِ دینی خود را نصرت کند، در عین حال او را رها می‌کند، نصرت نمی‌کند؛ إلّا خذَله الله فی الدنیا و الآخرة، خدای متعال عقوبتِ این خذلان را در دنیا و آخرت با عملِ مشابه نسبت به او انجام می‌دهد. یعنی خدا هم او را در دنیا و آخرت مخذول می‌کند. کمکِ برادر مؤمن، اینقدر مهم است. بدیهی است که این کمک، کمکِ در امور شرّ نیست؛ برادرِ مؤمنی می‌خواهد مثلاً دزدی کند! شما میتوانید کمکی به او بکنید، ماشینتان را در اختیارش بگذارید، مراد، این نیست. یعنی در امور خیر، در امور روزمرۀ زندگی، احتیاج به کمک دارد. این که بعضیها بر روی نیاز برادرانِ مؤمن در دنیای اسلام چشمِ خودشان را می‌بندند و بی‌اعتنایی می‌کنند! می‌توانند نصرت کنند، نمی‌کنند! مشمولِ این روایتند. گاهی اوقات نصرت کردن با پول و سلاح نیست، با یک کلمه حرف است؛ یک حرفی در یک جای مناسبی انسان بزند. بعضیها گسترۀ نفوذ حرفشان زیاد است؛ شخص معروفی است، شخصیتی است، یک کلمه حرف بزند در بین جامعه پخش می‌شود؛ این، نصرت است. از همین، دریغ کردن و نصرت نکردن اگر از روی عمد باشد- البته گاهی انسان غافل است، آن، محل کلام نیست- دنباله‌اش این کیفری است که ذکر شد. سند روایت، سند خوبی است. البته راویِ اوّل که صدوق از او روایت می‌کند، حسین بن احمد بن ادریس، پسرِ جناب احمد بن ادریس است، خود احمد بن ادریس از بزرگانِ ثقاتِ اصحاب ماست، لکن حسین بن احمد بالخصوص توثیق نشده است، اما مرحوم مجلسی«رضوان‌الله‌علیه» می‌گوید: من شمردم بیش از هزار جا مرحوم صدوق نامِ این شخص را می‌آورد، و برای او ترضّی می‌کند! - «رضی‌الله‌عنه» و «رحمه‌الله» می‌گوید- من البته ترضّی و طلب رحمت را دلیل توثیق آن شخص نمی‌دانم. این، محل اختلاف است، ما قبول نداریم که ترضّی و ترحّم بر کسی به معنای توثیقِ اوست، اما اینکه صدوق قریب هزار مرتبه از او روایت نقل کند، این، دلیلِ توثیق است. آیا شما از کسی که راست و دروغِ حرفِ او را مطمئن نیستید، احتمال می‌دهید دروغ بگوید و راستگو نباشد، یا از لحاظ اتقانِ کلام مورد وثوق نباشد، هزار مرتبه حدیث نقل می‌کنید؟! پیداست این کثرت نقل شخصیتی مثل صدوق، خودش دلیل توثیق است
گفتار روز
توضیحات
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم.
خداوند متعال در قرآن عزیز می فرماید میخواهید از بدبخترین و زیانکارترین افراد به شما خبر بدهم؟ قُلْ هَلْ نُنَبِّئُکُمْ بِالْأَخْسَرِینَ أَعْمَالًا .
خداوند متعال در سوره کهف می فرماید: زیانکارین مردم کسانی هستند تمام سرمایه مادی و معنوی خودشان را در مسیر انحراف و نادرست از دست بدهند و از طرفی عبرت نمی گیرند و تصورشان این است که درست عمل کرده اند.( الَّذِینَ ضَلَّ سَعْیُهُمْ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَهُمْ یَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ یُحْسِنُونَ صُنْعًا)
بزرگترین خطر این است که انسان مسیر نادرست را برود و اشتباه و زیانش را توجیه کند و خوب بداند.
یک سوال جدی چطور میشه که انسان دچار این حالت روانی می شود:
خداوند در همین آیات سوره کهف قرآن برای این بیماری سه عامل اشاره می کند:
اول:فراموش کردن خدا و توجه نکردن به نشانه های خدای متعال در زندگی.اولئک الذین کفروا بایات ربهم
دوم:فراموش کردن معاد. اگر انسان احساس نکند قدرتی مراقب اعمال اوست و همه را برای یک دادگاه بزرگ حفظ و نگهداری می کند، اعمالش را اصلاح نمی کند.(بلقائه)
سوم: استهزای دستورات و آیات خدا و پیامبر.( وَاتَّخَذُوا آیَاتِی وَرُسُلِی هُزُوًا) بدانیم وتوجه کنیم آنچه باعث سقوط انسان می شود، استهزای دستوارت خداست.حتی عمر سعد لحظه ای که سخن ولیّ خدا سید الشهدا را استهزا کرد (در جواب حضرت که فرمود: امیدوارم از گندم ری نخوری، از روی استهزا گفت : ای حسین (ع) اگر گندم نباشد، جو هم می توان خورد)بیچاره عالم گشت.
خداوند بلیات و گرفتاری را از قاطبه امت اسلام برطرف گرداند به برکت صلوات
گفتار روز
توضیحات
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. امام باقر علیه السلام در روایتی می فرمایند: در زمانی که رسول خدا در مسجد حضور داشتند مردی داخل مسجد شد و شروع به نماز خواندن کرد اما هنگام سجده بدرستی سجده نمی کرد و کمتر از مقدار لازم و شایسته سجده کرد. چرا که حکم شرعی آن است هنگام سجده باید سر بر سجده گاه گذاشته شود و بدن آرام بگیرد و ذکر سجده هم از ابتدا تا انتهای ذکر در حال آرامش بدن گفته شود.
وقتی که پیامبر خدا صلی الله علیه و آله این صحنه را مشاهده کردند، فرمودند: نَقرٌ کَنقرِ الغُراب لو ماتَ علی هذا مات علی غیر دینِ محمدٍ صلی الله علیه و آله. مثل نوک زدنِ کلاغ، نوک می‌زند. و اگر این فرد با این چنین نمازی بمیرد، مرگ او مرگِ بر دینِ ما نیست! یعنی نمازش نماز نیست.
نکته کوتاه پیرامون حدیث شریف عرض کنم:
برای اینکه انسان از نماز بهره وافری ببرد نیاز به حضور قلب در نماز دارد و حضور قلب در نماز وابسته به دو عامل هست:
عامل اول برای داشتن حضور قلب در نماز، توجه قلبی هست یعنی دلِ انسان باید متوجه باشد که در نماز مخاطبی دارد و آن مخاطب خدای متعال است و در پیشگاه خداوند حضور پیدا کرده است و انسان از اول تا آخرِ نماز سعی کند که این احساس در او زنده بماند که در مقابل شخص بسیار با عظمتی قرار دارد و با خدای متعال حرف می‌زند. . جوانهای عزیز چنانچه در جوانی این خصوصیت را تمرین کنند پیدا شدن این حالت توجه آسانتر و ماندگار خواهد بود.
عامل دوم برای داشتن حضور قلب در نماز انجام، درست و کامل انجام دادن واجبات نماز است. انسان نمی تواند با سجده یا رکوع ناقص حضور قلب پیدا کند. لذا رکوع با تمامی واجباتش از جمله آرامش بدن در هنگام ذکر رکوع و قیام و ایستادن بعد از رکوع همراه با لحظه ای آرامش بدن و سجده با تمامی واجباتش از جمله گذاشتن اعضای هفتگانه روی زمین و همچنین گفتن ذکر سجده در حال آرامش بدن و همچنین رعایت نشستن بدن بین دو سجده همراه با لحظه ای آرامش بدن. لذا برای حضور قلب به این دو عامل باید توجه بشود.
خداوند توفیق نماز با حضور قلب عنایت بفرماید به برکت صلوات
گفتار روز
توضیحات
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. یکی از خصلتهای برجسته خوبان، زاهد بودن نسبت به دنیاست؛ از شاگردان امام صادق علیه السلام از حضرتش درباره زهد در دنیا سوال کرد؛
حضرت در جواب فرمودند: : قَد حَدَّ اللهُ«عزّوجلّ» ذلک فی کتابِه.خدای متعال در قرآن زهد را مشخص و مرز بندی کرده است. در آنجایی که فرمود: ، فَقالَ : «لِکَیْلاَ تَأْسَوْاْ عَلَى مَا فَاتَکُمْ وَلاَ تَفْرَحُواْ بِمَا ءَاتَاکُمْ» برای آنچه از دست داده‌اید تأسف نخورید، و به آنچه به شما داده است دلبسته و شادمان نباشید.
چند نکته پیرامون حدیث شریف:
1. معنای زهد طبق حدیث شریف، دل بسته نبودن به امکانات و نعمتهای دنیوی است و معنای زهد این نیست انسان از دنیا و آنچه نِعَم دنیوی است، بهره مند نشود و خود را محروم کند.
2. طبق این حدیث شریف و آیه قرآن اگر برای امور دنیوی چنانچه تلاشی کرد و به آن دست نیافت یا مالی را از دست داد، تاسف خوردن ناپسند است، آری آنچه هر چه انسان غصه بخورد، جا دارد، غصه خوردنش هم ثواب دارد. مربوط به امور اخروی است مثلا اگر یک شب نماز شب را نتوانستید بجا بیاورید، و صبح که بیدار شدید تأسف خوردید که چرا بیدار نشدم، این غصه خوردن، ثواب دارد.
3. طبق حدیث شریف و آیه شریفه قرآن، اظهار فرح و شادمانی در برابر چیزهایی که بدست می آوریم، با زهد منافات دارد و ناپسند است. منظور از این اظهار فرح ناپسند، شامل آن شادمانی می شود که انسان از خود بی خود و بی اختیار شود یعنی حالت مست و مغروری و تکبری به او دست بدهد.
تعجیل در فرج امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و سلامتی امام خامنه ای حفظه الله صلوات
گفتار روز
توضیحات
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. امام صادق علیه السلام در روایتی می فرمایند: لا تَغتَبْ فتُغتَبُ ، و لا تَحفِرْ لِأخِیکَ حُفرَةً فَتَقَعَ فیها ؛ فإنَّکَ کما تَدینُ تُدانُ.
غیبت نکن، که اگر غیبت کردی از تو غیبت مى شود. و براى برادرت چاه مکن که خود در آن مى افتى؛ زیرا به هر دست بدهى، با همان دست پس مى گیرى.
چند کوتاه درباره حدیث شریف:
1. یکی از مسائل مهم و اساسی این است که باید بدانیم که آنچه ما در دنیا انجام می دهیم علاوه بر آثار اخروی و معنوی، عکس العملهایی در همین دنیا دارد و در زندگی روز مره ما تاثیر گذار است. این جهان کوه است و فعل ما ندا.مثلا اگر اهل بدگویی از دیگران شدید، مطمئنا شما هم مورد بدگویی واقع می شوید. اگر زمینه آبرو ریزی دیگران را فراهم کنید، زمینه آبرو ریزی شما هم پیش می آید.خلاصه اینکه همانطور که با دیگران رفتار می‌کنی، همانطور با تو رفتار خواهد شد.
2. علت این عکس العمل اعمال چیه؟ واضح است من و شما جزو اجزاء یک مجموعه به نام جامعه هستیم، اجزاء این جامعه روی هم اثر می‌گذارد، یک گناه وقتی از فردی از جامعه سربزند، آن بخشی از جامعه که از گناه اطلاع پیدا می کنند سبب می شود گناه در چشم آنها کوچک شمرده شود و دیگران هم به این گناه تشویق می شوند و گناه هنگامی که عادی شد بلایش همه را دامن گیر می شود. و اگر بخواهیم در جامعه امنیت اخلاقی باشد،همین حلال ها و حرام ها تعیین کننده مرز امنیت اخلاقی است که اگر رعایت نشود، ناامنی اخلاقی رخ می دهد.
جهت قبول زیارت و سلامتی همه زائرین صلواتی را عنایت بفرمایید.
متن اصلی:
الشرط الخامس: ان لایکون السفر حراماً (هل الشرط ابتدائی ام استمراری؟)- درس 144
درس 144، سه شنبه 1395/1/31
حدیث :
4. عن الصادق جعفرِ بن محمدٍ«علیهماالسلام» قال: لاتَغتَب فَتُغتَب! غیبت نکن که اگر غیبت کردی، تو هم غیبت می‌شوی. این، مسألۀ مهم و اساسی است. این جهان کوه است و فعل ما ندا؛ وقتی در مقابل کوه فریادی می‌زنید، فریاد شما برمی‌گردد. آنچه ما انجام می‌دهیم، عکس العملهایی در دوران حیات دارد، غیر از آثار اخروی و معنوی، در زندگی روزمرّۀ ما تأثیرات دارد. می‌فرماید: اگر زبان به غیبت باز کردید، اهل غیبت کردن شدید، خودِ شما هم غیبت خواهید شد، غیبت‌تان می‌کنند! این، ساز و کارش چیست؟ اگر یک کار خلافی انجام دادید، آن عمل خلاف نسبت به خود شما هم انجام خواهد شد؟ به نظر می‌رسد یک ساز و کار واضحی است. من و شما جزو اجزاء این مجموعه‌ای هستیم که اسمِ آن جامعه است. اجزاء روی هم اثر می‌گذارد، از یکدیگر فرا می‌گیرند، کارهای یکدیگر را تکرار می‌کنند. یک گناه وقتی از من یا شما سربزند، در آن دائره‌ای که اطلاع از آن پیدا می‌کنند، اهمیت این گناه فروکاسته می‌شود، کم می‌شود. دیگری هم به این گناه تشویق می‌شود! نه اینکه اگر شما یکبار غیبت کردید، بلافاصله تأثیر می‌کند. غیبت کردنِ من و شما، غیبت کردن را در جامعه رائج می‌کند، عادی می‌کند، امرِ متعارفی می‌کند. در فضای مجازی، این تلفنهای همراه را دستشان می‌گیرند و تماس برقرار می‌کنند با یکدیگر به راحتی و آسانی، هر چه دلشان می‌خواهد می‌نویسند! شما که نوشتی، طرف مقابل هم می‌نویسد. یکی علیه شما می‌نویسد، یکی علیه دیگری می‌نویسد، می‌شود رائج! وقتی رائج شد، شما هم جزو کسانی قرار خواهید گرفت که مشمول این بلا خواهید شد. اینطور نیست که مردم به همدیگر فحش بدهند، بد بگویند، غیبت کنند، اهانت کنند اما در بین همۀ این مردم، بنده و جنابعالی مستثنا باقی بمانیم. معلوم است چنین چیزی نمی‌شود. اگر شما به رواج این عادت بد، این حرکت بد. کمک کردید، به قدرِ خودت کمک کردی، یک چند میلیونی‌ام. دیگری هم همین کار را بکند. از این چهل میلیون، پنجاه میلیون آدمی که این ابزار را در اختیار دارند، ده میلیونشان فرض بفرمایید این کار را انجام می‌دهند، رائج می‌شود، گناه اینطوری رواج پیدا می‌کند. این امنیتِ اخلاقی که ما بارها ذکر کردیم، گفتیم در جامعه امنیتِ جانی فقط معیارِ امنیت نیست که بگوییم جامعۀ ما امن است چون مردم درِ دکّان یا مدرسه یا در مسیر رفت و آمد و در خیابان، کسی به آنها تعرّض نمی‌کند. امنیت فقط این نیست، امنیتِ اخلاقی لازم است، امنیت اعتقادی لازم است. امنیت اخلاقی یعنی اینکه ما آنچه شارع مقدس مرز قرار داده است، حرام قرار داده است، آنرا انجام ندهیم. مرزش مرزِ شارع است. یک جا ممکن است گفتنِ یک چیزی لازم باشد، شرع باید بگوید، معیارِ شرعی باید مشخص بکنند که کجا لازم است، کجا حرام است. اینهایی که معیارهای شرعی را قبول ندارند، اینجا گیر می‌کنند، بَلبَشو بوجود می‌آید. معیار شرعی، خط را مشخص می‌کند.
بنابراین، لاتَغتَب فتُغتَب و لاتَحفِر، حَفر کردن، و لاتَحفِر لأخیکَ حُفرةً فَتَقَع فیها؛ چاهی برای دیگری، حفره‌ای برای دیگری حفر نکن! که اگر کردی، خودت هم در آن می‌افتی. اینها همه‌اش کلمات استعاری است، کلماتِ فصاحت‌آمیزِ اُمَراءُ الکلام است، ائمه«علیهم‌السلام» اُمراء الکلام بودند. خیال نکن که اگر این راه، سنگلاخ بود، فقط دیگران از این سنگلاخ زحمت می‌بینند. نه، خودِ شما هم زحمت می‌بینی. بعد فرمود: فإنَّک کما تَدین تُدان، همانطور که با دیگران رفتار می‌کنی، همانطور با تو رفتار خواهد شد. این، یک قاعدۀ کلّی است. البته در موارد دیگر هم شبیهِ این در روایاتِ دیگر نسبت به گناهان و تخلفات دیگر، مطالبی ذکر شده. این روایت دربارۀ غیبت بود و بعد هم حفره، یعنی هر توطئه‌ای برای دیگری بچینی. اگر شما باب توطئه‌چیدن و دسیسه‌چینی و زمینه خراب کردن و آبروریزی را باز کردید، یا از آن بابی که دیگری باز کرده، شما هم وارد شدید؛ طبعاً به توسعۀ این عمل، این تخلف، این گناه کمک کردید! وقتی کمک کردید، عمومی شد، خودِ شما هم مشمول آن خواهید شد. این، یک قاعدۀ کلّی است، اینها حکمت است، چیزهایی است که به نظر انسان ممکن است واضح بیاید، اما وقتی دقت می‌کند می‌بیند دریایی از معرفت و حقیقت در این خفته است.[1] امالی، صفحۀ 505.
گفتار روز
توضیحات
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. پیامبر خدا صلی الله علیه و اله در روایتی می فرمایند: اَلصَّدَقَةُ بِعَشَرَةٍ وَ اَلْقَرْضُ بِثَمَانِیَ عَشْرَةَ وَ صِلَةُ اَلْإِخْوَانِ بِعِشْرِینَ وَ صِلَةُ اَلرَّحِمِ بِأَرْبَعٍ وَ عِشْرِینَ. صدقه از جانب خدای متعال به 10 برابر محاسبه می‌شود. امّا اگر به کسی قرض بدهید، خداوند 18 برابر برای شما حساب می‌کند و پاداش می‌دهد. و اگر کسی به دوستانش کمک کند 20 برابر برای شما حساب می کند و پاداش می دهد. اگر پول و کمکی را به رحم و خویشاوند خودتان بدهید، 24 برابر محاسبه می‌شود که از همه بالاتر است.
دو نکته کوتاه پیرامون روایت:
1. در این روایت ثواب قرض دادن از صدقه بیشتر بیان شده است به خاطر این است که طرف مقابل وقتی صدقه گرفت، خیالش آسوده است اما وقتی که قرض بگیرد، چون باید قرض را ادا کند، لذا تلاش می‌کند. و بالاتر بودن ثواب قرض به خاطر تشویق به کار و تلاش است.
2. بالاترین بودن ثواب کمک به ارحام و خویشان ونزدیکان دلیل بر این است که اسلام به ارتباط با خویشان و نزدیکان اهمیت می دهد و می‌خواهد ارتباطات از درون دلها و عاطفه‌ها بجوشد و ایمان را پشتوانۀ این امر قرار می‌دهد، و به این سبب است که در روایت آمده: نگاه محبّت‌آمیز فرزند به والدین یا بالعکس، مستحقّ ثواب می‌شود. بخلاف جوامع غربی که پیوند خانوادگی از هم پاشیده است. النوادر صفحۀ 95.
خشنودی قلب نازنین پیامبر خدا و امام صادق علیهما السلام صلواتی عنایت بفرمایید.
متن اصلی جهت مطالعه:
«امر پنجم: بیان قواعد کلیه در باب معاملات»
جلسه12، 1383/9/24
حدیث اخلاقی
عن امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) عن رسول الله(صلّی‌الله‌علیه‌وآله): الصدقة بعشرٍ و القرض بثمانی عشر و صلة الاخوان بعشرین و صلة الرّحم باربع و عشرین.
پیامبر عظیم الشأن اسلام(صلّی‌الله‌علیه‌وآله) می‌فرمایند: صدقه بدهید که از جانب خدای متعال به 10 برابر محاسبه می‌شود، و بر اساس آن به شما پاداش می‌دهد. امّا اگر به کسی قرض بدهید، خداوند 18 برابر برای شما حساب می‌کند و پاداش می‌دهد. و این به خاطر این است که طرف مقابل وقتی صدقه گرفت، خیالش آسوده است که پولی گیرش آمده و می‌گوید: خداوند برکت بدهد و منتظر است تا پول بعدی بدستش برسد. امّا وقتی قرض بگیرد، چون باید قرض را ادا کند، لذا تلاش می‌کند و زحمت می‌کشد. و این افزونی محاسبه در قرض، به خاطر تشویق به کار و تلاش است. و اگر چنانچه همین پول را به دوستان و برادران بدهید، ثواب آن 20 برابر می‌شود؛ چون هم کمک به کسی است که نیاز به این پول دارد و هم استحکام پیوندهای دوستی است، و می‌بینید که چقدر در اسلام به پیوندهای دوستی توجّه می‌شود. حال، اگر این پول را به رحم و خویشاوند خودتان بدهید، 24 برابر محاسبه می‌شود که از همه بالاتر است. این نوع محاسبه، اهمیّت‌داشتن پیوند بین نزدیکان است و پیوندها از جاهای دوردست شروع می‌شود و مورد توجّه و التفات شارع است و هر چه به داخل سلولهای اجتماعی نزدیک‌تر و محدودتر، نزدیک می‌شود، این پیوندها باید مستحکم‌تر شود. اساس، خانواده است. کسی که نمی‌تواند روابط خانوادگی خود را حفظ کند و روابط خانوادگی او سست باشد، رابطۀ خویشاوندی برای چنین شخصی، بی‌معنی است. امروزه در جوامع غربی و به برکت تمدّن صنعتی غرب و دور از اخلاق، پیوند خانوادگی گسسته است! در آنجا برای اینکه همدیگر را ببینند و دور هم جمع شوند، با هم قرار می‌گذارند و رأس ساعتی در یک‌جا جمع می‌شوند! اینطور جمع شدنی، مصنوعی و صنعتی است که اسلام با آن مخالف است. اسلام می‌خواهد ارتباطات از درون دلها و عاطفه‌ها بجوشد و ایمان را پشتوانۀ این امر قرار می‌دهد، و به این سبب است که در روایت آمده: نگاه محبّت‌آمیز فرزند به والدین یا بالعکس، مستحقّ ثواب می‌شود. النوادر صفحۀ 95.
گفتار روز
توضیحات
سلام علیکم.
بسم الله الرحمن الرحیم
شخصی به نام بزنطی می گوید در کتاب امام رضا علیه السلام خواندم که فرموده اند: اَبلِغ شیعتی اَنّ زیارتِی تَعدِل عندالله ألفَ حجّةٍ.به شیعیانم برسان که ثواب زیارت من نزد خدا معادل هزار حج است، به امام جواد عرض کردم ثواب زیارت پدرتان معادل هزارحج است، حضرت فرمود: برای شخصی که به حق پدرم معرفت داشته باشد معادل ثواب هزار هزار حج است. (کامل الزیارات ابن قولویه القمی ج 1 صفحه : 321) (کامل الزیارات ابن قولویه القمی ج 1 صفحه : 321)
در این روایت، ثواب زیارت معادل حج، شناخت و معرفت به حق امام علیه السلام معرفی شده است.
سؤال: معنای معرفت به حق امام علیه السلام چیست؟
در روایات، اهل‌بیت علیهم‌السلام شاخصه‌های معرفت به حق امام علیه السلام را بیان فرموده‌اند، که به برخی از آنها اشاره می‌کنیم:
شاخصه اول: اینکه امام معصوم علیه السلام را فردی بدانیم که اطاعت از او بر ما واجب است؛ نه اینکه او را تنها عالمی در کنار دیگر دانشمندان جهان تصور کنیم. («...مَا عِرْفَانُ حَقِّهِ؟ قالَ: تَعْلَمَ أَنَّهُ مُفْتَرَضُ الطَّاعَةِ»)
شاخصه دوم: اینکه زائر بداند و باور داشته باشد که امام بر حال و شرایط ما آگاه است و شاهد و ناظر ماست. («أَشْهَدُ أَنَّکَ تَشْهَدُ مَقَامِی وَ تَسْمَعُ کَلَامِی»)
خداوند متعال توفیق زیارت با معرفت به همه ما عنایت بفرماید به برکت صلوات بر محمد و آل محمد.
گفتار روز
توضیحات
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم.
ضمن عرض تسلیت به مناسبت شهادت امام سجاد علیه السلام، در روایتی حضرتشان پیوسته می فرمودند: کسی که چهار خصلت و خصوصیت در او جمع شود ایمان او کامل است و پاک کننده گناه او هست و هنگامی که خدا را ملاقات کرد خدا از او راضی است و آن چهار صفت عبارت است:
1. مَن وَفَی لله بِما جَعَل علی نفسِه للناس.
آن که براى خدا، به تعهّد خود در قبال مردم عمل کند. مثلا اگر مسولی یا مدیری در برابر مردم تعهد دارد که آموزش یا معیشتی را اصلاح کند، به این تعهد عمل کند. اگر یک معلمی که تعهد دارد که ارشاد و راهنمایی کند، به تعهدش عمل کند.
2. و صَدَق لسانُه مع الناس.
به مردم، راست بگوید، دروغ نگوید! ممکن است یک حرفهایی باشد که انسان نخواهد با مردم در میان بگذارد، اشکالی ندارد. بعضی از حرفها نباید گفته بشود، اما آنچه می‌گوید، مطابق با واقع باشد، دروغ نگوید! من و شما اگر مسئولیتی داریم، شغلی داریم، دولتی یا غیردولتی، با مردم که حرف می‌زنیم، راست بگوییم، خلافِ واقع به مردم نگوییم.
3. و استَحیَی مِن کلِّ قبیحٍ عند الله و عند الناس.
از کارهای زشت حیا کند، هم در مقابل خدا حیا کند، هم در مقابل مردم. بعضی نه در مقابل خدای متعال حیا نمی‌کنند و نه در مقابل مردم! کار زشت را انجام می‌دهند در حالی که می‌دانند خدای متعال شاهد و ناظر است.
4. و حَسُنَ خُلقُه مع اهلِه.
با خانواده‌اش خوش‌اخلاق باشد. بعضی از مردم آدمهای خیلی خوبی‌اند امّا رفتارشان با زن و بچه‌شان بسیار بد است! رفتار با خانواده، بخصوص با همسر، خیلی مهم است.
خداوند ما را مزین به اخلاقهای الهی بگرداند به برکت صلواتی بر محمد و آل محمد
گفتار روز
توضیحات
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم
پیامبر خدا صلی الله علیه و اله و سلم در روایتی می فرمایند: الخَلقُ عِیالُ الله، فأحَبُّ الخَلقِ إلى اللهِ مَن نَفعَ عِیالَ الله، و أدْخَلَ على أهلِ بَیتٍ سُرورا.
مردم عائله و خانواده خداوند هستند. پس محبوبترین فرد نزد خدا، آن است که به عائله و خانواده خداوند سود و نفعی برساند و خانواده اى را خوشحال کند.
دو نکته کوتاه پیرامون حدیث شریف:
1. مقصود از عائله و خانواده که در این روایت نسبت به آنها سفارش می کند شامل همه مردم روی زمین جز دشمنان خداوند متعال می شود؛ لذا کسی که به خانواده خدا، مومن و غیر مومن نفعی برساند محبوب ترین خلق نزد خداست مثل پدر خانواده که فرزندی که به خانواده اش بیشتر خدمت و خیر را می رساند، راضی تر هست.
2. برخی افراد وقتی این شکل از روایات را می شنوند اولین چیزی که به ذهنشان می‌آید این است که عبادت و تضرع یا نماز و مانند اینها را تضعیف می کنند در حالی که در دیگر منابع دینی به صراحت بیان می کند که ذکر الله و توجّه به خدا و ترّنم به آیات قرآن و توسل به پروردگار و ارتباط قلبی با خدا جزو عالی‌ترین درجات یک انسان است، و پیوند قلبی با خدا پشتوانه همه کارهای خیر است و در این شکی نیست. بلکه در این روایات می‌خواهد از این انحراف جلوگیری کند که کسی غرق در عبادات شخصی نشود و از عبادات اجتماعی غافل بماند.
خداوند متعال زیارت همه زائرین را به فضل و کرمش قبول فرماید به برکت صلوات بر محمد و ال محمد
متن اصلی:
النوع الاوّل: «الاکتساب بالاعیان النجسة»
جلسه 25، 83/11/4
حدیث اخلاقی
عن امیرالمؤمنین(علیه‌السلام)، عن رسول الله(صلی‌الله‌علیه‌وآله)، انّه قال: الخلق عیال الله تعالی فأحبّ الخلق الی الله تعالی من نَفَع عیالَ الله و ادخل علی اهل بیت سروراً. و المَشی مع أخ مسلم فی حاجة احب إلی الله تعالی مِن اعتکاف شهرین فی المسجد الحرام.
از جهت اداره و کفایت امر زندگی همه خلائق عائلۀ خداوند متعالند، مثل افراد یک خانواده. محبوبترین خلائق در نزد خداوند متعال آن کسی است که به عیال خداوند نفع برساند. در یک خانواده، پدر خانواده از آن فردی از افراد خانواده بیشتر خشنود می‌شود که ببیند به همۀ افراد خانواده خیر می‌رساند. اینجا هم خلق عالم است؛ چه مؤمن، چه غیر مؤمن، مگر آن کسانی که از معاندین و دشمنان خدا باشند. و الّا عائلۀ الهی یعنی همین مردمی که روی زمین هستند. نه اینکه عبادت و اعتکاف و تضّرع پیش خدای متعال کم‌قدر باشد. بعضی به خطا وقتی به اینطور روایات می‌رسند، اولین چیزی که به ذهنشان می‌آید وَهن واردکردن به عبادت و به تضّرع و به اعتکاف و به نماز و اینهاست! نه، این در جای خود معلوم است که ذکر الله و توجّه به خدا و ترّنم به آیات قرآن و توسل به پروردگار و ارتباط قلبی با خدا جزو عالی‌ترین درجات یک انسان است، در این شکی نیست. اینجا می‌خواهد از این انحراف جلوگیری کند که کسی غرق شود در عبادات شخصی، و از عبادات اجتماعی غافل بماند! لذا می‌فرماید : این که شما با برادر مؤمنتان حرکت کنید و حاجت او را برآورده کنید، این پیش خدا محبوبتر است از اینکه بروید اعتکاف؛ یعنی ترجیح عبادات اجتماعی و کمک به خلق بر عبادات فردی و شخصی، آن را موهون نمی‌کند، این را توقیر و تعظیم می‌کند. لذا آقایان در طواف واجب هم این را فتوا می‌دهند که اگر وسط طواف کسی آمد حاجتی از شما خواست، بروید حاجتش را برآورده کنید و برگردید، اگر تا نیمۀ طواف رسیده باشید، حکمش این است، اگر گذشته باشید حکمش این است. النوادر، صفحۀ 109.
می‌شود! گناه کوچک را که به نظر کوچک می‌آید، کوچک نشمارید! بعد دنبال همین روایت می‌فرماید: و الذّنبُ الذی لایُغفَر، آن گناهی که مورد مغفرت الهی قرار نمی‌گیرد، این است که: قولُ الرّجُل لااُؤاخَذُ بهذا الذّنب! خدا که به خاطر این کارها ما را مؤاخذه نمی‌کند! استصغاراً له. یک گناهی را کوچک می‌شمارد، می‌گوید: این که چیزی نیست! این «اغتِِرار بالله»ی که هم در آیات قرآن هست، هم در دعاها هست: و الویلُ الدّائمُ لِمَنِ اغتَرّ بِکَ، در دعای صحیفۀ سجادیه روزهای جمعه می‌خوانید، بخوانید این دو تا دعای روز جمعه در صحیفۀ سجادیه هست هر دو مضامینش عالی است، یک دعای فطر جمعه است، یکی دعای قربان جمعه است. در روز جمعه، در یکی از آنها همین است: و الویلُ الدائمُ لِمن اغترّ بک، کسی که غرّه بشود به خدا، ما أکثَر تَصرّّفَه فی عذابک و ما أبعدَه مِن المَخرَج، این است. این اغترار به خدا، غرّه شدن به خدا، همین است که انسان بگوید: این کارها که چیزی نیست که خدای متعال ما را برای این کارها عذاب کند. نخیر، همین کارها انسان را می‌کشاند به گناهان بزرگ - العیاذ بالله - . النوادر، صفحۀ 129
گفتار روز
توضیحات
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم
امام صادق علیه السلام درباره واکنش گنهکار نسبت به گناهش در روایتی می فرمایند:
إنَّ اللّه َ یُحِبُّ العَبدَ أن یَطلُبَ إلَیهِ فی الجُرْمِ العظیمِ. خداوند بندگانی را که مرتکب گناهان بزرگ می‌شوند و سپس با احساس پشیمانی به سوی درگاه او بازمی‌گردند، دوست دارد. اگرچه گناه آنها بزرگ است، اما امیدشان به بخشش و کرم الهی نیز بزرگ می‌باشد.
یُبغِضُ العَبدَ أن یَستَخِفَّ بالجُرمِ الیَسیرِ. (الشافی صفحۀ 611.) در مقابل، بنده‌ای که گناه کوچکی مرتکب می‌شود و پس از آن احساس نمی‌کند که نیاز به استغفار دارد و به سوی درگاه خداوند نمی‌رود، و گناه را کوچک می‌شمارد، مورد نفرت خداوند است.
• در مسائل عرفی نیز چنین است؛ اگر فردی که بزرگوار و شریف است و حقی بر گردن ما دارد از ما درخواست کوچکی داشته باشد و ما آن را نادیده بگیریم، بی احترامی به آن شخصیت محسوب می شود.
جهت سلامتی رهبر عزیزمان امام خامنه ای حفظه الله صلوات
متن اصلی:
المسالة الرابعة العشرة: الغیبة
جلسه 352، 1389/02/13حدیث :فی الکافی، عن الصّادق(علیه‌السلام): انّ الله یحبّ العبد ان یَطلُبَ الیه فی الجُرم العظیم، و یُبغضُ العبد ان یَستخفَّ بالجرم الیَسیر.خداوند بنده‌ای را که جرم بزرگی می‌کند، بعد، از سرِ پشیمانی به درِ خانۀ خدا می‌رود، دوست می‌دارد. هر چند گناه او بزرگ است، لکن امید او به مغفرت الهی و کرم الهی نیز بزرگ است. خداوند متعال از چنین خوشش می‌آید، او را دوست می‌دارد. نقطۀ مقابل، آن بنده‌ای است که گناه کوچکی انجام می‌دهد، و پس از ارتکاب گناه احساس نمی‌کند که لازم است برای این گناه، استغفار کند، درِ خانۀ خدا برود! آن را کوچک می‌شمارد. چنین بنده‌ای را خدای متعال مبغوض می‌دارد؛ لذاست که بعضی از اهل معرفت گفتند گناه صغیره به معنای آنچه که در ذهنها است، نداریم، همۀ گناهانْ کبیره‌اند؛ چون تخلّف و سرپیچی از امر پروردگار است، و این خودش امر بزرگی است، اگرچه تخلّف در یک امر کوچکی باشد. در عرفیات هم همین‌طور است، اگر یک درخواستی را، بزرگی، شریفی، کریمی که حقّی به گردن ما دارد، از ما می‌خواهد، ولو درخواست کوچکی است، بی‌اعتنایی می‌کنیم، انجام نمی‌دهیم، اهمیت نمی‌دهیم، می‌گوییم این که ارزشی نداشت! این، امر بزرگی است. نفس تخلّف از خالق متعال، هر چند در گناهِ کوچک باشد، بزرگ است. لذا فرمود: خدای متعال چنین بنده‌ای را مبغوض می‌دارد. الشافی صفحۀ 611.
گفتار روز
توضیحات
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم
امام حسن عسکری علیه السلام در حدیثی نورانی می‌فرمایند: «اَلْغَضَبُ مِفتاحُ کُلِّ شَرّ»؛ خشم، کلید هر بدی و زشتی است. (تحف‌العقول، ص ۴۸۸)
چند نکته کوتاه درباره‌ی این حدیث شریف:
۱. یکی از حالت‌هایی که در روایات به شدت نکوهش شده حالت خشم و غضب است. بسیاری از جرائم، جنایت‌ها و اختلافات خانوادگی از همین خشم‌های مهار نشده ناشی می‌شود. البته باید توجه داشت که خشم در برابر دشمنان خدا، خشم شایسته‌ای است.
۲. برای مهار خشم راهکارهایی بیان شده که می‌توان آنها را برای مدیریت این حالت به کار بست:
الف) دوری از موقعیت‌های خشم‌آفرین: زمانی که طرف مقابل - مانند همسر یا دوست - خسته یا بی‌حوصله است، زمان مناسبی برای انتقاد نیست.
ب) ترک موقعیت: چنانچه حس کردید شرایط برای عصبانیت در حال شکل‌گیری است، از آن مکان فاصله بگیرید. اگر امکان ترک محیط نبود، می‌توان به توصیه‌های بعدی عمل کرد.
ج) تغییر حالت بدنی: یکی از سفارش‌هایی که در روایات برای فرو نشاندن خشم آمده، تغییر وضعیت بدنی است. برای نمونه، اگر ایستاده‌اید بنشینید و اگر نشستن کارساز نبود، دراز بکشید.
توجه به این نکته ضروری است که درمان ریشه‌ای خشم، نیازمند اصلاح زمینه‌های روحی و اخلاقی آن است؛ چرا که عصبانیت ریشه در ویژگی‌های درونی ما دارد. برای مثال، خودبرتربینی، زورگویی یا کوچک شمردن دیگران، از دلایل مهم بروز خشم هستند. (برگرفته از شرح چهل حدیث امام خمینی، ص ۱۴۱ و ۱۴۲)
سلامتی رهبر عزیزمان امام خامنه ای حفظه الله صلوات
گفتار روز
توضیحات
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم.ضمن آرزوی سلامتی برای امام خامنه ای حفظه الله .امام صادق علیه السلام در روایتی نورانی می فرمایند:
اُرْجُ اَللَّهَ رَجَاءً لاَ یُجَرِّئُکَ عَلَى مَعَاصِیهِ وَ خَفِ اَللَّهَ خَوْفاً لاَ یُؤْیِسُکَ مِنْ رَحْمَتِهِ .
آنچنان به خدا امید داشته باش که تو را بر معصیت او گستاخ نسازد، و آنچنان از خدا بترس که تو را از رحمتش ناامید نسازد.
دو نکته کوتاه پیرامون حدیث شریف:
1. رجاء و امید به رحمت و کمک و مغفرت الهی لازم است و ناامید از رحمت الهی گناه کبیره است. رجاء و امید به خدا یعنی همیشه ارتباط بین دل شما و خداى شما باید برقرار باشد؛ بدانید که میتوانید از او رحمت و تفضل و مغفرت جلب کنید البته امید و رحمت الهی به نحوی نباشد که ما را بر انجام معصیت گستاخ کند.مثل اینکه کسی بگوید خداوند ما را به گل روی اهل بیت عذاب نخواهد کرد یا اینکه کسی بدون اینکه وسیله تقربی و عملی داشته باشد، امیدوار باشد این موارد مغرور شدن به خدای متعال است که از این کار منع شده ایم.
2. همان طور که امید به رحمت خدا لازم است، خوف و ترس و تعظیم وتکریم از خدای متعال لازم است این خوف و تعظیم، لازمۀ معرفت و شناخت است. کسی که به خدا معرفت داشته باشد، خوف پیدا می‌کند. هر چه معرفت انسان بیشتر باشد، خوف و تعظیمش به خدا بیشتر است. لذا بچۀ کوچک برای عالم یا دانشمند یا مرجع تقلید احترامی و تعظیمی ندارد چون مقام عالم یا دانشمند یا مرجع تقلید نمی شناسد و علت اینکه ما در مقابل پروردگار عالم خوفمان کم است این است که معرفتمان کم است ضمنا نباید خوف و ترس از خدا نباید به قدری باشد که انسان را مأیوس کند
امالی، صفحۀ 65.
شادی روح همه شهدا و امام شهدا و نثار روح مقدس حضرت رضا علیه السلام صلوات
متن اصلی:
ادلة وجوب القصر- درس 9
جلسه 9، دوشنبه 1393/2/8
حدیث :
عن ابی حمزة الثمالی قال: قال الصادقُ جعفرُ بنُ محمد علیهماالسلام: اُرجُ اللهَ رجاءً لایُجَرِّئُک علی معاصیه و خَفِ اللهَ خوفاً لایُؤیِسُک مِن رحمته.
پس اوّلاً رجاء، امید به رحمت و مغفرت الهی، به عون الهی، لازم است. که یکی از گناهان کبیره را یأس عن رَوح الله دانستند. پس همیشه ارتباطِ بین دل شما و خدای شما باید برقرار باشد، بدانید که میتوانید از او جلب رحمت و تفضّل کنید. لکن این رجاء و امید به نحوی نباشد که ما را بر انجام معصیت گستاخ کند. گاهی اوقات طوری با مردم حرف می‌زنیم یا با خودمان حدیثِ نفس می‌کنیم که گویی به خاطر گلِ روی ائمه علیهم‌السلام، خدای متعال ما را هیچ عذاب نخواهد کرد! این، جرأت دادن و گستاخ کردن به معصیتِ الهی است. این، اغترار بالله است. در دعاها، در موارد متعددی، از مغرور شدنِ به خدا، اغترارِ بالله منع شدیم؛ در صحیفۀ سجادیه آمده است: و الشقاء الاشقی لمن اغترّ بک ما أبعَد تَصرُّفَه فی عذابِک، فقراتِ تکان‌دهنده‌ای است. اغترار بالله صوری دارد، یکی از صورتهای اغترار بالله این است که انسان هر چه معصیت کند چون می‌بیند خدای متعال او را مجازات نکرد، مغرور بشود، بگوید خدا با ما کاری ندارد! یکی دیگر از صور این است که: انسان بدون اینکه وسیلۀ تقرّبی پیدا کند و در پیش بگیرد نسبت به خدای متعال، امیدوار باشد. رندِ شرابخواری اینطور شعر می‌گفت:
ساقیِ کوثر نمی‌دارد دریغ از ما شراب عشقها خواهیم کرد، اینجا شراب، آنجا شراب!
یعنی اینجا گناه می‌کنیم، آنجا هم حضرت هست و دست ما را می‌گیرد. این، اغترار بالله است. از آن طرف هم خوفِ از خدای متعال لازم است. این خوف، لازمۀ معرفت است. کسی که معرفت داشته باشد، خوف پیدا می‌کند. هر چه معرفت انسان بیشتر باشد، خوفش بیشتر است. یک بچۀ کوچک هیچ خوفی، از یک آدمِ قدرتمند ندارد چون قدرتِ او را نمی‌فهمد، درک نمی‌کند اصلاً لذا هیچ خوفی هم ندارد. یک آدمِ بزرگتر، می‌فهمد که این آدم قدرتمند است، باید از او ترسید. همچنان که یک بچۀ کوچک برای یک عالم، برای یک دانشمند، برای یک مرجع تقلید احترامی قائل نیست، چون نمی‌فهمد که این مقامش چقدر است.
گفتار روز
توضیحات
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله در سفارشی به جناب ابوذر می فرمایند: الکَلِمَةُ الطَّیِّبَةُ صَدَقةٌ، و کُلُّ خُطوَةٍ تَخطُوها إلى الصلاةِ صَدَقةٌ. سخن نیکو و پاکیزه صدقه است، و هر گامى که به سوىِ نماز برمى دارى صدقه است.
چند نکته کوتاه پیرامون حدیث شریف:
1. صدقه، فقط پول دادن به مستمند و فقیر نیست، یک سخن نیکویی هم که انسان بر زبان بیاورد که فرد یا جمعی از آنها استفاده کنند مصداق صدقه است فرقی ندارد گفتاری مربوط به مباحث علمی باشد یا برای راهنمایی شخصی یا مسائل عمومی باشد.
2. اینکه در حدیث شریف می فرماید هر گامی که برای نماز برداری صدقه است، حاکی از اهمیت نماز است و در شرع حساب خاصی برای نماز باز شده است. و هر چه انسان بیشتر در امر نماز فکر کند اهمیت آن را بیشتر درک می کند. و در می یاید که نماز کلید همه خیرات است. چرا که:
نماز است که دل‌های ما را آباد نگه می‌دارد.
نماز است که ما را در صراط مستقیم باقی می‌دارد.
نماز است که ما را از غلطیدن در منجلاب غفلت محض باز می‌دارد.
نماز است که به ما قدرت می‌دهد، نشاط می‌دهد، توکّل می‌دهد، این اهمیّتی که به اقامة نماز داده شده، به خاطر اینهاست.
تعجیل در فرج امام زمان علیه السلام و سلامتی مراجع عظام خصوصا امام خامنه ای حفظه الله صلوات بر محمد و آل محمد
