حضرت امام زین‌العابدین علیه السلام به انگور علاقه داشتند و از آن خوششان می‌آمد؛ درعین‌حال بر اساس آیۀ ( لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّی تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّون ) 1 که وصول به «بر» و «نیکی» را در گرو انفاق از چیزی که انسان آن را دوست می‌دارد دانسته، حضرت همین میوۀ مورد علاقۀ خود را «انفاق» می‌کردند.
امام صادق علیه السلام فرمودند:
حضرت علی‌بن‌الحسین علیه السلام از انگور خوششان می‌آمد. روزی مقداری انگور مرغوب و زیبا به مدینه آوردند و ام‌ولد [کنیز حضرت] مقداری از آن را خرید و به هنگام افطار نزد ایشان آورد. حضرت علیه السلام از آن خشنود شد. قبل از اینکه دستشان را به سمت آن دراز کنند، سائلی به در خانه آمد. حضرت علیه السلام به آن کنیز فرمودند: «این انگور را برای او ببر». کنیز گفت: «ای مولای من، مقداری از این انگور او را کفایت می‌کند». حضرت علیه السلام فرمودند: «نه به خدا قسم. همه‌اش را برای او بفرست». چون فردا شد، باز آن کنیز مقداری از همان انگور خرید و آورد و باز سائلی آمد و مثل آنچه دیروز بود، انجام شد. حضرت علیه السلام دستور دادند و کنیز هم انگور را برای او فرستاد. باز کنیز انگور را خرید و در شب سوم آن را برای حضرت آورد؛ ولی دیگر سائلی نیامد. حضرت علیه السلام فرمودند:
«مَا فَاتَنَا مِنْهُ شَیءٌ وَ الْحَمْدُ لِلَّه» (چیزی از آن از ما فوت نشد و الحمدلله).2
در روایتی دیگر از امام صادق علیه السلام است که دربارۀ ایثار امام سجاد علیه السلام می‌فرمایند:
«کانَ عَلِی بْنُ الْحُسَینِ علیه السلام إِذَا کانَ الْیوْمُ الَّذِی یصُومُ فِیهِ یأْمُرُ بِشَاةٍ فَتُذْبَحُ وَ تُقْطَعُ أَعْضَاؤُهَا وَ تُطْبَخُ وَ إِذَا کانَ عِنْدَ الْمَسَاءِ أَکبَّ عَلَی الْقُدُورِ حَتَّی یجِدَ رِیحَ الْمَرَقِ وَ هُوَ صَائِمٌ ثُمَّ یقُولُ هَاتُوا الْقِصَاعَ اغْرِفُوا لِآلِ فُلَانٍ وَ اغْرِفُوا لِآلِ فُلَانٍ حَتَّی یأْتِی عَلَی آخِرِ الْقُدُورِ ثُمَّ یؤْتَی بِخُبْزٍ وَ تَمْرٍ فَیکونُ ذَلِک عَشَاءَهُ»3
علی‌بن‌الحسین علیه السلام در بسیاری از روزهایی که روزه می‌گرفتند، امر می‌کردند که گوسفندی قربانی کنند. سپس گوشت آن را خرد کنند، بپزند و هنگامی که شب فرامی‌رسید، پیش از اینکه افطار کنند، خود تقسیم غذا میان مستمندان را به عهده می‌گرفتند. وقتی همۀ غذا تمام می‌شد، می‌فرمود برایشان مقداری نان و خرما بیاورند و فقط با همان افطار می‌کردند.
اصل انفاق، خالی‌کردن انباری دل است، نه انباری خانه.
شهدا که الگوی خود را اهل‌بیت علیهم السلام می‌دانستند نیز مانند آن بزرگواران اهل ایثار بودند
منبع
1. آل‌عمران، 92.
2. بحار الأنوار، محمدباقر مجلسی، ج۴۶، ص90، حدیث 77.
3. بحار الأنوار، محمدباقر مجلسی، ج۴۶، ص72، حدیث ۵3.
