سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. یکی از سفارشات مهم دینی عبادت گروهی و جمعی است که نمونه آن نماز جماعت و نماز جمعه است و این گونه عبادت در قرآن سفارش شده مثل اینکه خداوند متعال می فرماید: "وارکعوا مع الراکعین" نماز بخوانید به همراه دیگر نمازگزاران. لذا تلاش کنیم که در نماز جماعت به همراه خانواده حاضر شویم تا به این سفارش قرآن عمل کرده باشیم.
در این فرصت به دو مساله شرعی پیرامون نماز جماعت اشاره کنم:
1. در نماز جماعت، بعد از تکبیرِ امام، اگر صف جلو آمادهی نماز و تکبیر گفتنِ آنها نزدیک باشد، یعنی مشغول صحبت نباشد، نشسته نباشد و نزدیک تکبیر گفتن باشد کسانى که در صف بعد ایستاده اند، مىتوانند تکبیر بگویند.
2. مسافری که نمازش شکسته است ،به نظر امام خامنه ای و تعدادی از مراجع چنانچه در رکعت سوم بلافاصله و فورا اقتدا کند، و صبر نکند که در رکوع اقتدا کند، اتصال نماز جماعت برقرار است و اتصال در جماعت قطع نمی شود. لذا توصیه می شود مسافرین برای داشتن فرصت کافی، بعد از تشهد به سلام پایانی نماز اکتفا کنند و فقط سلام پایانی نماز را بگویند یعنی همین مقدار که بگویند السلام علیکم و رحمه الله و برکاته و بلافاصله بعد از سلام در رکعت دوم، به نیت یک نماز واجبی مثل نماز قضا خود یا نماز قضای یکی از اموات اقتدا کنند و حمد و سوره را بخوانند و اگر فرصت نباشد حداقل حمد خوانده شود، تا اتصال نماز جماعت حفظ شود.
تعجیل در فرج امام زمان علیه السلام سلامتی مراجع عظام خصوصا امام خامنه ای حفظه الله صلوات بر محمد و آل محمد
پیام:
پایداری در مسیر حق، لازمه حقگرایی
سؤالات اساسی و چالشهای فکری مخاطب:
• چرا هرکسی که در مسیر حق پایدار بوده، به سرانجام کار خود نرسیده است یا از بین رفته است؟
تبیین موضوع و پیام:
استقامت و پایبندی به حق، پایهای اساسی برای دیانت و حقیقت است. ادعای پیروی از حق بدون استقامت، صرفاً یک سخن بیپایه است. خداوند انسان را در رنج آفریده و بر اساس سنن الهی، در مسیر حق، موانع و چالشهای زیادی وجود دارد که میتواند برای مؤمنان دشواریهایی ایجاد کند؛ بنابراین، بدون صبر و تلاش، پیشرفت و اعتلای پرچم حق ممکن نخواهد بود.
امیرالمؤمنین علی در موقعیتهای مختلف به اهمیت این اصل در زندگی اسلامی و مبارزات سیاسی اشاره و تأکید کردهاند که باید همیشه با حق بود، حتی اگر همراهی اندک و دشمنی زیاد وجود داشته باشد. نتایج استقامت نیز نهفته در پیروزی حق است که هم در قرآن و هم در کلام حضرت علی به آن اشاره شده: «پایان شب سیه سپید است».
مستندات:
• سوره مبارکه هود / 112: فَاستَقِم کَما أُمِرتَ وَمَن تابَ مَعَکَ وَلا تَطغَوا ۚ إِنَّهُ بِما تَعمَلونَ بَصیرٌ
• سوره مبارکه احقاف / 35: فَاصْبِرْ کَمَا صَبَرَ أُولُو الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ وَلَا تَسْتَعْجِلْ لَهُمْ ۚ
• سوره مبارکه فصلت / 30: إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلَائِکَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِی کُنْتُمْ تُوعَدُونَ
• امیرالمؤمنین علی : أَیُّهَا النَّاسُ لَا تَسْتَوْحِشُوا فِی طَرِیقِ الْهُدَى لِقِلَّةِ أَهْلِهِ فَإِنَّ النَّاسَ قَدِ اجْتَمَعُوا عَلَى مَائِدَةٍ شِبَعُهَا قَصِیرٌ وَ جُوعُهَا طَوِیلٌ أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّمَا یَجْمَعُ النَّاسَ الرِّضَا وَ السُّخْطُ وَ إِنَّمَا عَقَرَ نَاقَةَ ثَمُودَ رَجُلٌ وَاحِدٌ فَعَمَّهُمُ اللَّهُ بِالْعَذَابِ لَمَّا عَمُّوهُ بِالرِّضَا فَقَالَ سُبْحَانَهُ فَعَقَرُوها فَأَصْبَحُوا نادِمِینَ فَمَا کَانَ إِلَّا أَنْ خَارَتْ أَرْضُهُمْ بِالْخَسْفَةِ خُوَارَ السِّکَّةِ الْمُحْمَاةِ فِی الْأَرْضِ الْخَوَّارَةِ أَیُّهَا النَّاسُ مَنْ سَلَکَ الطَّرِیقَ الْوَاضِحَ وَرَدَ الْمَاءَ وَ مَنْ خَالَفَ وَقَعَ فِی التِّیهِ (نهج البلاغه، خطبه 201)؛ اى مردم، در راه هدایت از کمى اهل آن وحشت نکنید، که مردم بر سر سفرهای گرد آمدهاند که زمان سیرى آن اندک و مدت گرسنگى آن طولانى است. اى مردم، جز این نیست که خشنودى و خشم است که مردم را بر محورى جمع میکند. غیر این نبود که ناقه ثمود را یک نفر پى کرد، اما عذاب خداوند همه را گرفت چون همگان به آن برنامه رضایت دادند، خداوند سبحان فرمود: «همه آن را پى کردند، پس همه پشیمان شدند». آنگاه سرزمین آنان بر اثر فرورفتن صدا کرد مانند صداى فرورفتن آهن داغ در زمین نرم و هموار. اى مردم، هر که راه راست و روشن را به پیماید به آب رسد و هر که بیراهه رود در بیابان به سرگردانى افتد.
• امیرالمؤمنین علی : مَا شَکَکْتُ فِی الْحَقِّ مُذْ [مُنْذُ] أُرِیتُهُ (نهج البلاغه، حکمت 184)؛ از زمانى که حق به من ارائه شد، در آن شک نکردم.
منابع مطالعاتی برای مخاطب:
1. فلاح بابلی، حسن، صبر و استقامت دو پشتوانه انقلاب، قم: دفتر انتشارات انقلاب اسلامی، 1365ق.
2. مظاهری، حسین، صبر کیمیای سعادت انسان، اصفهان: موسسه فرهنگی مطالعاتی الزهرا، 1383.
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. یکی از مهمترین مسائل حیات انسان مساله سعادت و شقاوت است که مومن دائما نگران است که در کدام گروه قرار می گیرد و در آثار اسلامی هم به این مطلب توجه زیادی شده است به همین مناسبت در یک روایتی از پیامبر صلی الله علیه و آله به برخی از نشانه ها و عوامل شقاوت اشاره شده است تا هر کسی حال خودش را بررسی کند البته باید بدانیم که این عوامل با انتخاب نادرست انسان ایجاد می شود و اگردر شخصی وجود داشته باشد نباید مأیوس گردد چون با مراقبت و دقت در اعمال خود میتواند آنها را برطرف و به مسیر سعادت قدم بگذارد. . عواملی که پیامبر خدا بیان می کنند عبارتند از:
عامل اول: جمود العین. خشکبودن چشم و نبود حالت تضرّع و گریه به درگاه الهی، گریه در پیشگاه خدا، خواه ناشی از خشت و ترس از عظمت خداست و خواه ناشی از محبت و شکر در برابر نعمتهای خدا که نعم الهی را به یاد آورده و حقارت و کوچکی خود را متذکر شود، امری محبوب و پسندیده است و نبود آن نشانۀ شقاوت میباشد.
عامل دوم :قسوة القلب. قساوت قلب؛ که انسان در برابر حوادث و مصائبی که برای دیگران پیش میآید بیتفاوت باشد.
عامل سوم:شدّة الحرص فی طلب الرزق . در طلب روزی، شدت طمع و حرص داشته باشد.
عامل چهارم: الاصرار علی الذنب. اصرار و پافشاری بر گناه داشته باشد.
تعجیل در فرج امام زمان علیه السلام سلامتی مراجع عظام خاصه امام خامنه ای صلوات ختم فرماید.
(متن اصلی درس خارج حضرت آقا جهت مطالعه)
الفصل الرابع:
«فی کیفیة استیفاء القصاص»
جلسه 306، 1383/2/7
عن جعفر بن محمد(علیهماالسلام)، عن ابیه، عن آبائه(علیهمالسلام)، عن علیّ(علیهالسلام) قال: قال رسول الله(صلیاللهعلیهوآله):
«من علامات الشقاء: جمود العین و قسوة القلب و شدّة الحرص فی طلب الرزق و الاصرار علی الذنب».
(خصال شیخ صدوق، باب الاربعة)
سعادت و شقاوت، مهمترین مسأله در حیات انسان است، لذا فرد مؤمن دائماً در نگرانی و تشویش به سر میبرد که آیا در زمرۀ سعداء یا در گروه اشقیاء است.
در آثار اسلامی نیز به این مطلب توجه زیادی شده است، در دعاء وارد شده است که: اللهم ان کنت عندک فی امّ الکتاب شقیّاً فاجعلنی سعیداً.
در این روایت بعضی از نشانهها و عوامل شقاوت بیان شده تا هر کس بتواند خود را بیازماید و البته باید دانست که این عوامل جبری نبوده و با سوء اختیار خودِ انسان حاصل میشود و اگر در شخصی وجود داشته باشد نباید مأیوس گردد چون با مراقبت و دقت در اعمال خود میتواند آنها را زدوده و به مسیر سعادت گام نهد. این عوامل عبارتند از:
1- خشکبودن چشم و نبود حالت تضرّع و گریه به درگاه الهی، گریه در پیشگاه خدا، خواه ناشی از خشیت و خوف در مقابل صفات جلال او باشد و خواه ناشی از محبت و شکر در برابر صفات جمال وی که انسان، نعم الهی را به یاد آورده و حقارت و کوچکی خود را متذکر شود، امری محبوب و پسندیده است و نبود آن نشانۀ شقاوت میباشد.
2- قساوت قلب؛ که انسان در برابر حوادث و مصائبی که برای دیگران پیش میآید بیتفاوت باشد.
3- در طلب روزی، شدت طمع و حرص داشته باشد.
4- اصرار و پافشاری بر گناه داشته باشد.
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم
یکی از سوالاتی که مکرر پرسیده می شود پیرامون نذر است که به جهت اهمیت در این زمینه چند نکته رو خدمت شما خوبان یادآوری می کنم:
1. اگر شخصی کار واجب یا مستحبی یا کار مثبتی را با خواندن صیغه نذر بر خودش واجب کند باید به آن نذر عمل کند و نمی تواند آن نذر را تغییر دهد.
2. اگر فرد نذر کند که در زمان مشخصی اطعام یا مجالس عزاداری بپا کند، اما از انجامش ناتوان شود به نظر اکثر مراجع از جمله امام خامنه ای تکلیف از عهده او ساقط می شود و نیاز به انجام جایگزینی ندارد. (نظر آیت الله مکارم: وظیفه کسی که توانایی انجام نذر را ندارد چیست؟ اگر شخصی قادر به ادای نذر نباشد در این صورت تا جایی که توانایی دارد به آن عمل کند یا کاری که نزدیک و شبیه آن باشد را انجام دهد و اگر اصلاً قادر به انجام آن نباشد از او ساقط میشود.)
3. اگر کسی نذر کند و زمان عمل نذر مشخص نباشد، عمل به نذر فوری نیست ولی نباید در انجام و عمل به نذر کوتاهی صورت بگیرد ولی اگر زمان عمل به نذر مشخص باشد و فرد عمل از عمل نذر تخلف کند باید کفاره شکستن نذر را بدهد که به نظر امام خامنه ای حفظه الله کفاره ای همان کفاره تخلف از قسم است.
یعنی ده فقیر را اطعام کند یا ده فقیر را لباس بدهد و اگر توانایی نداشته سه روز روزه بگیرد.
خداوند حاجت همه حاجتمندان را برآورده کند، به برکت صلوات
ضمن عرض تسلیت به مناسبت فرا رسیدن ایام عزاداری حضرت سید الشهدا علیه السلام. در روایتی حضرت صادق علیه السلام می فرمایند: مَنْ أَرَادَ اللَّهُ بِهِ الْخَیْرَ قَذَفَ فِی قَلْبِهِ حُبَّ الْحُسَیْنِ علیه السلام وَ حُبَّ زِیَارَتِه ... .هر کس که خداوند خیر او را بخواهد، در دلش محبت امام حسین علیه السلام و محبت زیارت امام حسین علیه السلام را قرار می دهد. (کامل الزیارات ؛ النص ؛ ص142)
چند نکته درباره ماه محرم:
✔️1.برای شب اول ماه محرم اعمالی ذکرشده مثل احیاء و شب زنده داری و نمازهای مستحبی با دستور العمل خاص که در مفاتیح نیز ذکر شده.
✔️2.روزه گرفتن روز اول و سوم و هفتم محرم مستحب است البته انسان در صورت داشتن روزه قضا نمی تواند روزه مستحبی بگیرد و همچنین کسی که در مسافرت است و نمازش شکسته است نمیتواند روزه واجب یا مستحبی بگیرد و اعمال دیگری نیز مثل نماز اول ماه وارد شده است که به مفاتیح مراجعه شود.(عروه الوثقی،اقسام الصوم.(مشهور) رساله مراجع مساله 1563)
✔️3.از بهترین اعمال این ماه بویژه دهه اول محرم برگزاری مجالس عزای امام حسین علیه السلام میباشد که مشتمل است بر بیان احکام و مواعظ و ذکر مصائب و مناقب اهل البیت علیهم السلام و پوشیدن لباس سیاه در محرم و ایام عزای اهل بیت علیهم السلام و البته باید توجه داشت از هرکاری که سبب وهن مذهب است اجتناب شود. (نشریه پیام دین، جزوه عزاداری)
خداوند توفیق عزاداری خالصانه را در این ماه به ما عنایت بفرماید به برکت صلوات بر محمد و ال محمد
پیام :
پیروی از ولی و فداکاری در خدمت به جامعه نیاز روز جامعه
سوالات اساسی و چالشهای ذهنی مخاطب :
آیا در شرایط کنونی، ولایتمداری و ایثار میتوانند همچنان ابزارهای مؤثری برای مقابله با فساد و نابرابریهای اجتماعی باشند یا نیاز به بازنگری دارند؟
چرا همیشه باید در جامعه عده ای از خودگذشتگی کنند و عده ای دیگر بهره اش را ببرند و مال مردم خوری کنند؟
تبیین :
ولایتمداری از جایگاه بلندی در اعتقادات دینی برخوردار است و مفهومی عمیق و گسترده دارد که به سرچشمههای حقیقت و فیض الهی مرتبط میشود. این مفهوم بهطور کلی به معنای پذیرش رهبری و هدایت الهی است که از طریق ولیالله تجلی مییابد و تمامی جهان هستی، اعم از تکوین و تشریع، تحت سیطره و هدایت این ولایت قرار دارد. در حقیقت، ولایتمداری نهتنها به معنای پیروی از ولی فقیه در عرصههای اجتماعی و سیاسی است، بلکه در تمام ابعاد زندگی فردی و اجتماعی انسانها باید در نظر گرفته شود. این پیروی از ولی، هم در راستای کمال فردی و معنوی انسان است و هم موجب ایجاد نظم و عدالت در جامعه میشود.
در کنار ولایتمداری، ایثار یکی از مفاهیم کلیدی است که باید در زندگی هر مسلمان جاری باشد. ایثار به معنای فداکاری و گذشت از منافع شخصی برای حفظ مصالح عمومی و منافع دیگران است. در دورانهایی که نیاز به فداکاری برای حفظ جامعه و آرمانهای دینی است، ایثار بهعنوان یک رفتار ضروری مطرح میشود. رزمندگان دفاع مقدس نمونههای روشن و بارز ایثار را به نمایش گذاشتند. آنان با پذیرش سختترین شرایط جنگی و با ایثار جان خود، در راستای دفاع از میهن و ارزشهای اسلامی گام برداشتند. ایثار در زندگی روزمره نیز بهطور گستردهای قابل اعمال است، چه در خانواده، چه در محیط کار و چه در برخورد با دیگران. این ویژگی، همانند ولایتمداری، بر پایه ارزشهای انسانی و دینی استوار است.
در نهایت، ولایتمداری و ایثار دو ویژگی مکمل هستند که در تمامی شئون زندگی انسانها باید تجلی یابند. ولایتمداری، بهعنوان یک اصل اعتقادی، باعث میشود که فرد همواره در مسیر درست و الهی حرکت کند و در برابر مشکلات از هدایت ولی تبعیت کند. ایثار نیز بهعنوان یک اصل اخلاقی، فرد را به سمت فداکاری برای دیگران هدایت میکند و در مواقع ضروری، از منافع شخصی خود چشمپوشی میکند. ترکیب این دو ویژگی در زندگی فردی و اجتماعی، موجب ایجاد جامعهای متحد، پیشرفته و اخلاقی میشود که در آن عدالت، همبستگی و رشد همگانی تضمین میشود.
مستندات :
آیات قرآن
• سوره مبارکه مائده/ 56: وَمَن یَتَوَلَّ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ وَٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ فَإِنَّ حِزۡبَ ٱللَّهِ هُمُ ٱلۡغَٰلِبُونَ
• سوره مبارکه کهف/ 44: هُنَالِکَ الْوَلَایَةُ لِلَّهِ الْحَقِّ هُوَ خَیْرٌ ثَوَابًا وَخَیْرٌ عُقْبًا
• سوره مبارکه بقره/ 207 : وَمِنَ النَّاسِ مَن یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ وَاللّهُ رَؤُوفٌ بِالْعِبَاد
• سوره مبارکه بقره/ 262: ٱلَّذِینَ یُنفِقُونَ أَمۡوَٰلَهُمۡ فِی سَبِیلِ ٱللَّهِ ثُمَّ لَا یُتۡبِعُونَ مَآ أَنفَقُواْ مَنࣰّا وَلَآ أَذࣰىۙ لَّهُمۡ أَجۡرُهُمۡ عِندَ رَبِّهِمۡ وَلَا خَوۡفٌ عَلَیۡهِمۡ وَلَا هُمۡ یَحۡزَنُونَ
روایات
• عَنْ زُرَارَةَ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ فِی حَدِیثٍ قَالَ: ذِرْوَةُ اَلْأَمْرِ وَ سَنَامُهُ وَ مِفْتَاحُهُ وَ بَابُ اَلْأَشْیَاءِ وَ رِضَى اَلرَّحْمَنِ اَلطَّاعَةُ لِلْإِمَامِ بَعْدَ مَعْرِفَتِهِ أَمَا لَوْ أَنَّ رَجُلاً قَامَ لَیْلَهُ وَ صَامَ نَهَارَهُ وَ تَصَدَّقَ بِجَمِیعِ مَالِهِ وَ حَجَّ جَمِیعَ دَهْرِهِ وَ لَمْ یَعْرِفْ وَلاَیَةَ وَلِیِّ اَللَّهِ فَیُوَالِیَهُ وَ یَکُونَ جَمِیعُ أَعْمَالِهِ بِدَلاَلَتِهِ إِلَیْهِ مَا کَانَ لَهُ عَلَى اَللَّهِ حَقٌّ فِی ثَوَابِهِ وَ لاَ کَانَ مِنْ أَهْلِ اَلْإِیمَانِ. ( کافی، ج1، ص185)
امام باقر علیه السلام فرمود: بلندی و کوهان و کلید و دَرِ همه چیز و خرسندی خدای رحمان تبارک و تعالی، اطاعت امام است بعد از معرفت او، سپس فرمود: خدای تبارک و تعالی میفرماید: هر که اطاعت پیغمبر نماید، اطاعت خدا کرده و هر که رو گرداند(او را رها کن، زیرا) ما تو را نگهبان او نفرستاده ایم.
• عن أبی عبد اللّه علیه السّلام، فی حدیث قال: و اللّه، لو أنّ إبلیس، لعنه اللّه، سجد للّه بعد المعصیة و التّکبّر عمر الدّنیا، ما نفعه ذلک و لا قبله اللّه ما لم یسجد لآدم کما أمره اللّه عزّ و جلّ أن یسجد له، و کذلک هذه الأمّة العاصیة المفتونة بعد ترکهم الإمام الّذى نصبه نبیّهم لهم، فلن یقبل اللّه لهم عملا و لکن یرفع لهم حسنة حتّى یأتوا اللّه من حیث أمرهم و یتولّوا الإمام الّذی أمرهم اللّه بولایته و یدخلوا من الباب الّذی فتحه اللّه و رسوله لهم.( وسائلالشیعه، ج1، ص120)
از حضرت صادق علیه السلام: روایت کرده که
فرمود: «به خدا سوگند، ابلیس- نفرین خدا بر او باد- اگر پس از آن نافرمانى و تکبرى که کرد (سجده نکردن بر آدم) به مدت عمر دنیا خدا را سجده می آورد، مادام که سجده بر آدم نکرد چنانکه خدایش بدان فرمان داده بود، آن عبادتش سود نمىکرد و خدا از وى نمىپذیرفت. و همچنین است حال این امت عصیان آور فریفته شده که ترک اطاعت امامى کردهاند که پیامبرشان نصب فرموده، پس خداوند عمل ایشان نپذیرد و نیکى ایشان برنکشد، مگر آنکه به سوى خدا باز آیند از همان راه، که فرمانشان داده، و ولایت امامى را سر نهند که خداوند به ولایت او سفارش فرموده، و از همان درى وارد شوند که خدا و رسولش بر ایشان گشودهاند.
• الإمامُ زینَ العابدینُ علیه السلام : طاعَةُ وُلاةِ الأمرِ تَمامُ العِزِّ. ( تحف العقول ، 283)
امام زین العابدین علیه السلام : فرمان بردن از فرمانروایان [الهى] کمال عزّت است.
• قال الامام علی علیه السلام: الإِیثارُ أعلى مَراتِبِ الکَرَمِ ، و أفضَلُ الشِّیَمِ.( غرر الحکم ، ۱۴۱۹)
ایثارگرى ، عالى ترین مرتبه بزرگوارى و برترین خوى و خصلت است.
منابع مطالعاتی برای مخاطب:
• صبوحی طسوجی، علی، کتاب ولایتپذیری در مسیر جهاد علیه کافران، محل نشر: انتشارات طلیعه سبز، 1398
• بابایی، علی، بصیرت افزایی رمز و راز ولایت پذیری وسعادت، محل نشر: نشر دارخوین، 1395
بسم الله الرحمن الرحیم. ضمن عرض تسلیت ایام.
به نقل از کتاب شریف عیون اخبار الرضا علیه السلام، حضرت رضا علیه السلام در روایتی نورانی در اهمیت عزاداری و مجالس عزاداری سه اثر مهم را بیان می فرمایند:
1. مَن تَذَکَّرَ مُصابَنا و بَکى لِمَا ارتُکِبَ مِنّا کانَ مَعَنا فی دَرَجَتِنا یَومَ القِیامَةِ. هر کس مصائب ما را به یاد آورد و به خاطر ستمهایى که بر ما رفته است بگرید، روز قیامت با ما در یک درجه باشد.
نکته: از کتابهای معتبر که مصائب سیدالشهدا را بازگو می کند کتاب «نَفَس المهمومِ» مرحوم «محدّث قمى» است که که اگر انسان از روی آن بخواند، برای بیننده و شنونده گریهآور است و همان عواطفِ جوشان را به وجود مىآورد.
2. و مَن ذَکَرَ بِمُصابِنا فَبَکى و أبکى لَم تَبکِ عَینُهُ یَومَ تَبکِی العُیونُ . و هر که یاد مصیبت ما کند و بگرید و بگریاند، در آن روزى که چشمها مى گریند چشم او نگرید.
3. و مَن جَلَسَ مَجلِسًا یُحیی فیهِ أمرَنا لَم یَمُت قَلبُهُ یَومَ تَموتُ القُلوبُ. هر کس در مجلسى بنشیند که یاد و نام ما در آن زنده مى شود در آن روزى که دلها مى میرند دل او نمیرد.
نکته: مجلس عزای سید الشهدا سه ویژگی باید وجود داشته باشد: ۱. پیوندی عاطفی و علقه و ارتباط دلی را نسبت به امام حسین بن علی علیهما السلام و خاندان پیغمبر(علیهم السلام) بیشتر کند. ۲. نسبت به حادثهی عاشورا، باید دیدِ روشن و واضحی به مستمع بدهد. ۳. نسبت به معارف دین، هم ایجاد معرفت و هم باورهای دینی را تقویت کند.
عیون أخبار الرضا علیه السلام : 1 / 294 / 48 ، مکارم الأخلاق : 2 / 93 / 2663
خداوند متعال توفیق عزاداری با معرفت را به همه ما عنایت بفرماید به برکت صلوات
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. ضمن عرض تسلیت ایام . به مناسبت ایام عزاداری چند مساله شرعی مرتبط با احکام عزاداری اشاره می کنم:
1. مستحب است که در ایام عزاداری لباس مشکی بپوشیم و همچنین توصیه شده که عزادار در هنگام ذکر مصیبت حالت گریه داشته و یا حالت تباکی و گریه کنان را داشته باشیم.
2. اصلاح کردن آقایان یا خانم ها در ایام عزا اشکالی ندارد. البته اگر این کار در ایام عزا ، نزد مردم بی احترامی محسوب بشود، باید ترک شود.
3. خواندن خطبه عقد در این ایام اشکالی ندارد ولی برگزاری مجلس شادی در صورتی که هتک حرمت محسوب شود جایز نیست اما برگزاری مجالسی که با گناهی مثل آهنگ حرام آلوده است، در حرام بودن برگزاری چنین مجالسی بین ایام عزا و سایر روزها فرقی نیست بلکه در ایام عزا حرمتش مضاعف است.
4. شرکت و برگزاری مجالس عزای سید الشهدا نباید اذیت و آزار دیگران را به همراه داشته باشد لذا صدای بلندگوها یا پارک ماشین یا نصب پرده یا بنر و مانند اینها نباید سبب اذیت همسایگان بشود.
خداوند توفیق عزاداری واقعی را بفرماید. به برکت صلواتی بر محمد و ال محمد
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. ضمن عرض تسلیت ایام. امام حسین علیه السلام ر یک روایت نورانی می فرمایند : مَنْ سَرَّهُ أَنْ یُنْسَأَ فِى أَجَلِهِ وَیُزادَ فى رِزْقِهِ فَلْیَصِلْ رَحِمَهُ. [عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 48 ـ بحارالانوار، ج 74، ص 91.]
امام حسین علیه السلام فرمود: اگر کسى بخواهد با تاخیر افتادن اجلش و زیاد شدن رزقش خوشحال شود باید صله ارحام بجا بیاورد.
چند نکته کوتاه پیرامون حدیث شریف:
1.یکی از سفارشات حضرت حفظ ارتباط با نزدیکان و خویشاوندان است و یکی از اسرار ماندگاری فرهنگ اسلامی و تبادل نسل به نسل معارف الهی، مسأله صله رحم است. یعنی کانون گرم خویشاوندی و خانوادگی باید باقی بماند، که بهترین وسیلة ارتباط تفکرات صحیح و سُنَن صحیح اسلامی به نسلهای بعد همین محیطهای خانوادگی است. لذا یکی از علل و حِکَم توصیه به صله رحم است.
2.توصیه اکید دین است اگر از خویشان کسی قطع ارتباط کرده است باز هم شما قطع ارتباط نکنید یعنی اگر از طرف مقابل پاسخ مناسبی داده نمیشود، اما تو ارتباط را قطع نکن! ارتباط را حفظ کن! شاید رازش این است که بالأخره در اکثر موارد این ارتباط یک جانبه به ارتباط دوجانبه خواهد انجامید.
3. صلۀ رحم به هر قدری میسّراست، انجام بگیرد. گاهی با ارتباط تلفنی یا سلامرساندن و از این قبیل ارتباطات جزئی، صلۀ رحم محقّق میشود.
خداوند برکات آسمانی خودش را بر همه ما نازل بفرماید به برکت صلوات بر محمد و ال محمد
با استفاده از متون ذیل:
قال ابوذر«رضیاللّهعنه»: … قُلت: یا رسولَ اللّه زِدنی! قال«صلّیاللّهعلیهوآلهوسلّم»: صِل قرابتک و إن قطعوک! و أحبّ المساکین! و أکثِر مَجالِسَتُهم!([1])
در ادامه درخواست ابوذر برای بیشتر دانستن، حضرت(صلّیاللّهعلیهوآله) میفرمایند: با نزدیکان و خویشاوندان خود ارتباط خود را محفوظ بدار! یکی از اسرار ماندگاری فرهنگ اسلامی و تبادل نسل به نسل معارف الهی، مسأله صله رحم است. یعنی کانون گرم خویشاوندی و خانوادگی باید باقی بماند، بهترین وسیلة ارتباط تفکرات صحیح و سُنَن صحیح اسلامی به نسلهای بعد همین محیطهای خانوادگی است. این یکی از علل و حِکَم توصیه به صله رحم است که قطع رحم از محرّمات است. «و إن قطعوک» هرچند از طرف مقابل پاسخ مناسبی داده نمیشود، اما تو ارتباط را قطع نکن! ارتباط را حفظ کن! شاید رازش این است که بالأخره در اکثر موارد این ارتباط یک جانبه به ارتباط دوجانبه خواهد انجامید، البته حِکَم و منافع گوناگون دیگری هم میشود تصور کرد. المسألة السادسة: التُّنجیم جلسه 165، 1386/2/4 حدیث اخل
عن امیر المؤمنین(علیهالسلام)، عن رسول الله(صلّیاللهعلیهوآله): لاتخُن مَن خانک، فتکن مثله! و لاتقطع رحمک و إن قطعک.پیامبر اکرم(صلّیاللهعلیهوآله) میفرمایند: در باب خیانت، جای مقابلۀ به مثل نیست؛ فلذا اگر کسی به شما خیانت کرد، شما به او خیانت نکنید، که اگر این کار را بکنید، شما هم مثل او خائنید! پیوند خانوادگی و خویشاوندی را قطع نکنید، ولو خویشاوند شما، این رابطه را قطع کند. این فقرۀ حدیث در واقع تخصیص در آیۀ شریفۀ «فإن عاقبتم فعاقبوا بمثل ما عوقبتم به» میباشد، یعنی صلۀ رحم، فقط برای آن مواردی نیست که رحم هم با انسان در ارتباط است بلکه اگر قاطع رحم است، شما قطع رحم نداشته باشید. البته این صلۀ رحم به قدر میسّراست. گاهی با ارتباط تلفنی یا سلامرساندن و از این قبیل ارتباطات جزئی، صلۀ رحم محقّق میشود. النوادر صفحۀ 96. امر پنجم: بررسی روایت تحفالعقول»جلسه14، 1383/9/30حدیث اخلاقی