شنبه: 28-7-403 ظهر و عصر موضوع: توصیه های امام صادق به شیعیان
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. ضمن آروزی پیروزی شیعیان و جبهه مقاومت و عرض تسلیت به مناسبت شهادت رهبر مجاهد حماس یحیی سنوار . در روایتی نورانی نقل شده امام صادق علیه السلام خطاب شیعیان می فرمودند سوگند به خدا راه شما راه خدا و ملائکه الهی است یعنی مسیر صحیح و سعادت است و حضرت با این عبارت به شیعیان خود خاطر جمعی می دهند که انتخاب و حرکت شما درست است.
در ادامه حضرت فرموند حال که شما مسیر و حرکتتان و انتخابتان درست است به ما کمک کنید،- مردم امام صادق علیه السلام از شیعیانش درخواست کمک می کند، اگر میخواین امام معصوم را کمک کنید بسم الله - اینطور نباشد که ما را به عنوان امام انتخاب کرده اید اما مایه وهن و بدنامی ما در برابر دشمنان بشوید.
از حضرت سوال شد، چطور کمک کنیم؟ حضرت فرمودند با دو چیز کمک کنید: بورع و اجتهاد و علیکم بالصلاة و العباده
اول :ورع : یعنی اجتناب از گناهان. این همان سخنی است که بزرگان می گویند که شرط اول برای حرکت درست ترک گناه است.
دوم: اجتهاد یعنی اهل تلاش باشد شیعه امام صادق اهل تنبلی و بی حوصلگی و کسالت نیست.
سوم: به نماز و عبادتتان اهتمام بورزید. نماز، پشتوانۀ همۀ کارها و تلاشهای خوب است. هنگام وقت نماز مشغول کاری هر کاری هستید نماز را مقدم بدارید که همان کار برکت پیدا کند و به سرانجام مثبتی برسد. و اینکه کسی بگوید فعلا کار مهمی را انجام دهم بعد نماز را بخوانم، این نگاه و طرز تفکر، نقطه خطاست و زاویه های دور از اینجاها شروع می شود. البته در برخی موارد نادر وظیفه بر تاخیر انداختن نماز هست، آن موارد خاص استثناست. لذا در کنار تلاش و کوشش و دوری از گناه توجه به ذکر و عبادت و خشوع در برابر خدا مهم است.
در پایان نکته ای مهم را درباره زیارت یادآوری کنم، ادب حضور در محضر ولی خدا اقتضا می کند که از بلند کردن صدا در کنار ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود، تا مزاحمتی برای حضور قلب زائرین ایجاد نشود و همچنین همه زائرین عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکانها خصوصا حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
خداوند متعال اسرائیل خبیث را ذلیل و شیعیان لبنان و جبهه مقاومت پیروز گرداند به برکت صلواتی بر محمد و ال محمد
فصل دوم: قواطع سفر
جلسه 236، 1396/6/14
حدیث:
عن کُلیبِ بنِ معاویةِ الاسدی، سند این روایت تا کُلیب همه از بزرگانند و توثیق شدند، کلیب بن معاویه هم اگرچه توثیق صریح نشده است، اما کلماتی در جلالت ایشان هست. روایت، روایت معتبری است. قال: سمعتُ اباعبدالله جعفرَ بنَ محمدٍ«علیهماالسلام» یقول: أما و الله إنَّکم لَعَلَی دینِ الله و ملائکتِه. خطاب به شیعیانشان میفرمایند: سوگند به خدا، راهِ شما راهِ درستی است، خوب راهی وارد شدید، خوب ایمانی را اتّخاذ کردید، راهِ شما راهِ خداست، راه ملائکۀ الهی است. خاطرجمعی میدهند به شیعیانشان که: بدانید! درست انتخاب کردید، درست حرکت میکنید. لکن فَأعینونا علی ذلک بورعٍ و اجتهاد؛ شما که پیرو ما هستید، ما را بعنوان امام خودتان انتخاب کردید، به ما کمک کنید! اینطور نباشد که ما را بعنوان امام اتّخاذ و انتخاب کرده باشید، لکن مایۀ وهنِ ما بشوید! مایۀ خِزی و خِذلان ما در مقابل دشمنان ما بشوید. این کمک چگونه است؟ بورعٍ و اجتهادٍ، دو چیز: 1- ورع، که عرض کردیم. ورع یعنی اجتناب از گناهان. ورعٌ یَحجُزُه عن محارمِ الله. پس اوّلش ترک گناه است. این، همان حرفی است که همه بزرگان گفتند که شرط اول برای حرکتِ درست، ترک گناه است. 2- و اجتهاد، با تنبلی، با کسالت، بیحالی و بیحوصلگی نمیشود، بایستی تلاش کنید! با تنبلی و بیحوصلگی کار پیش نخواهد رفت. بعد فرمود: علیکم بالصلاةِ و العبادة، به نماز و به عباداتتان هم اهتمام بورزید! یعنی اینطور نباشد که اگر ما در یک راهِ حقی تلاش میکنیم، وقتِ نماز که شد بگوییم هر وقت شد، میخوانیم! ما در اوائل انقلاب، گاهی جلسات شش ساعته، هفت ساعته، پشت سر هم داشتیم. روزهای جنگ بود، جلسات حساس بود، در گرماگرم بحث، اذان مغرب میگفتند. بعضی از حضّار میگفتند: برویم نماز بخوانیم. بعض دیگر میگفتند: این حرفها چیست؟! داریم کار میکنیم، میخواهیم تصمیم بگیریم، حالا ما را برای نماز بلند میکنید؟! این، همان نقطۀ خطاست. اشتباه بزرگ، زاویههای دور، از اینجاها شروع میشود. بودند کسانی که وقتی گفته میشد برخیزیم نماز بخوانیم، اوقاتتلخی میکردند، تشَر میزدند که: این حرفها چیست؟! این کاری که انجام میشود، کمتر از نماز نیست. نماز، پشتوانۀ همۀ کارها و تلاشهای خوب است. لذا میفرماید: و علیکم بالصلاةِ و العبادة، فقط هم صلواتِ مفروضات مورد نظر نیست، مطلقِ عبادت، دعا، ذکر، حضور و خشوع، همۀ اینها لازم است. اگر میخواهید بر آمریکا هم پیروز بشوید، راهش این است، این را باید داشته باشید. نه اینکه کار سیاسی، دیپلماسی، نظامی و امنیتی نکنید؛ آن کارها را باید بکنید، اما آن کارها، مغنی از این ارتباط و اتصال با خدا نمیشود. این را باید حتماً در کنار آنها نگهدارید. علیکم بالورع؛ حضرت دوباره به ورع تأکید میفرماید. امالی شیخ طوسی، صفحۀ 33.
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. امام صادق علیه السلام در روایتی می فرمایند: لا تَغتَبْ فتُغتَبُ ، و لا تَحفِرْ لِأخِیکَ حُفرَةً فَتَقَعَ فیها ؛ فإنَّکَ کما تَدینُ تُدانُ.
غیبت نکن، که اگر غیبت کردی از تو غیبت مى شود. و براى برادرت چاه مکن که خود در آن مى افتى؛ زیرا به هر دست بدهى، با همان دست پس مى گیرى.
چند کوتاه درباره حدیث شریف:
1. یکی از مسائل مهم و اساسی این است که باید بدانیم که آنچه ما در دنیا انجام می دهیم علاوه بر آثار اخروی و معنوی، عکس العملهایی در همین دنیا دارد و در زندگی روز مره ما تاثیر گذار است. این جهان کوه است و فعل ما ندا؛ وقتی در مقابل کوه فریاد می زنید فریاد شما بر می گردد.مثلا اگر اهل بدگویی از دیگران شدید، مطمئنا شما هم مورد بدگویی واقع می شوید. اگر زمینه آبرو ریزی دیگران را فراهم کنید، زمینه آبرو ریزی شما هم پیش می آید.خلاصه اینکه همانطور که با دیگران رفتار میکنی، همانطور با تو رفتار خواهد شد.
2. علت این عکس العمل اعمال چیه؟ واضح است من و شما جزو اجزاء یک مجموعه به نام جامعه هستیم، اجزاء این جامعه روی هم اثر میگذارد، یک گناه وقتی از فردی از جامعه سربزند، آن بخشی از جامعه که از گناه اطلاع پیدا می کنند سبب می شود گناه در چشم آنها کوچک شمرده شود و دیگران هم به این گناه تشویق می شوند و گناه هنگامی که عادی شد بلایش همه را دامن گیر می شود. و اگر بخواهیم در جامعه امنیت اخلاقی باشد،همین حلال ها و حرام ها تعیین کننده مرز امنیت اخلاقی است که اگر رعایت نشود، ناامنی اخلاقی رخ می دهد.
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری میکنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را میشنوند و سلام ما را پاسخ میدهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء میکند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکانها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
جهت قبول زیارت و سلامتی همه زائرین صلواتی را عنایت بفرمایید.
متن اصلی:
الشرط الخامس: ان لایکون السفر حراماً (هل الشرط ابتدائی ام استمراری؟)- درس 144
درس 144، سه شنبه 1395/1/31
حدیث :
4. عن الصادق جعفرِ بن محمدٍ«علیهماالسلام» قال: لاتَغتَب فَتُغتَب! غیبت نکن که اگر غیبت کردی، تو هم غیبت میشوی. این، مسألۀ مهم و اساسی است. این جهان کوه است و فعل ما ندا؛ وقتی در مقابل کوه فریادی میزنید، فریاد شما برمیگردد. آنچه ما انجام میدهیم، عکس العملهایی در دوران حیات دارد، غیر از آثار اخروی و معنوی، در زندگی روزمرّۀ ما تأثیرات دارد. میفرماید: اگر زبان به غیبت باز کردید، اهل غیبت کردن شدید، خودِ شما هم غیبت خواهید شد، غیبتتان میکنند! این، ساز و کارش چیست؟ اگر یک کار خلافی انجام دادید، آن عمل خلاف نسبت به خود شما هم انجام خواهد شد؟ به نظر میرسد یک ساز و کار واضحی است. من و شما جزو اجزاء این مجموعهای هستیم که اسمِ آن جامعه است. اجزاء روی هم اثر میگذارد، از یکدیگر فرا میگیرند، کارهای یکدیگر را تکرار میکنند. یک گناه وقتی از من یا شما سربزند، در آن دائرهای که اطلاع از آن پیدا میکنند، اهمیت این گناه فروکاسته میشود، کم میشود. دیگری هم به این گناه تشویق میشود! نه اینکه اگر شما یکبار غیبت کردید، بلافاصله تأثیر میکند. غیبت کردنِ من و شما، غیبت کردن را در جامعه رائج میکند، عادی میکند، امرِ متعارفی میکند. در فضای مجازی، این تلفنهای همراه را دستشان میگیرند و تماس برقرار میکنند با یکدیگر به راحتی و آسانی، هر چه دلشان میخواهد مینویسند! شما که نوشتی، طرف مقابل هم مینویسد. یکی علیه شما مینویسد، یکی علیه دیگری مینویسد، میشود رائج! وقتی رائج شد، شما هم جزو کسانی قرار خواهید گرفت که مشمول این بلا خواهید شد. اینطور نیست که مردم به همدیگر فحش بدهند، بد بگویند، غیبت کنند، اهانت کنند اما در بین همۀ این مردم، بنده و جنابعالی مستثنا باقی بمانیم. معلوم است چنین چیزی نمیشود. اگر شما به رواج این عادت بد، این حرکت بد. کمک کردید، به قدرِ خودت کمک کردی، یک چند میلیونیام. دیگری هم همین کار را بکند. از این چهل میلیون، پنجاه میلیون آدمی که این ابزار را در اختیار دارند، ده میلیونشان فرض بفرمایید این کار را انجام میدهند، رائج میشود، گناه اینطوری رواج پیدا میکند. این امنیتِ اخلاقی که ما بارها ذکر کردیم، گفتیم در جامعه امنیتِ جانی فقط معیارِ امنیت نیست که بگوییم جامعۀ ما امن است چون مردم درِ دکّان یا مدرسه یا در مسیر رفت و آمد و در خیابان، کسی به آنها تعرّض نمیکند. امنیت فقط این نیست، امنیتِ اخلاقی لازم است، امنیت اعتقادی لازم است. امنیت اخلاقی یعنی اینکه ما آنچه شارع مقدس مرز قرار داده است، حرام قرار داده است، آنرا انجام ندهیم. مرزش مرزِ شارع است. یک جا ممکن است گفتنِ یک چیزی لازم باشد، شرع باید بگوید، معیارِ شرعی باید مشخص بکنند که کجا لازم است، کجا حرام است. اینهایی که معیارهای شرعی را قبول ندارند، اینجا گیر میکنند، بَلبَشو بوجود میآید. معیار شرعی، خط را مشخص میکند. بنابراین، لاتَغتَب فتُغتَب و لاتَحفِر، حَفر کردن، و لاتَحفِر لأخیکَ حُفرةً فَتَقَع فیها؛ چاهی برای دیگری، حفرهای برای دیگری حفر نکن! که اگر کردی، خودت هم در آن میافتی. اینها همهاش کلمات استعاری است، کلماتِ فصاحتآمیزِ اُمَراءُ الکلام است، ائمه«علیهمالسلام» اُمراء الکلام بودند. خیال نکن که اگر این راه، سنگلاخ بود، فقط دیگران از این سنگلاخ زحمت میبینند. نه، خودِ شما هم زحمت میبینی. بعد فرمود: فإنَّک کما تَدین تُدان، همانطور که با دیگران رفتار میکنی، همانطور با تو رفتار خواهد شد. این، یک قاعدۀ کلّی است. البته در موارد دیگر هم شبیهِ این در روایاتِ دیگر نسبت به گناهان و تخلفات دیگر، مطالبی ذکر شده. این روایت دربارۀ غیبت بود و بعد هم حفره، یعنی هر توطئهای برای دیگری بچینی. اگر شما باب توطئهچیدن و دسیسهچینی و زمینه خراب کردن و آبروریزی را باز کردید، یا از آن بابی که دیگری باز کرده، شما هم وارد شدید؛ طبعاً به توسعۀ این عمل، این تخلف، این گناه کمک کردید! وقتی کمک کردید، عمومی شد، خودِ شما هم مشمول آن خواهید شد. این، یک قاعدۀ کلّی است، اینها حکمت است، چیزهایی است که به نظر انسان ممکن است واضح بیاید، اما وقتی دقت میکند میبیند دریایی از معرفت و حقیقت در این خفته است.[1] امالی، صفحۀ 505.
سلام علیکم.بسم االله الرحمن الرحیم..یکی از مستحباتی که بسیار سفارش شده است نماز جماعت است به جهت اهمیت به برخی از احکام نماز جماعت اشاره می کنم:
1.در نماز جماعت، بعد از تکبیرِ امام، اگر صف جلو آمادهی نماز و تکبیر گفتنِ آنها نزدیک باشد، کسانى که در صف بعد ایستاده اند، مىتوانند تکبیر بگویند .
2. مکروه است که ماموم ذکرهای نماز را طوری بگوید که امام جماعت بشنود ضمنا اگر ذکرها در نماز جماعت به حدی بلند گفته شود که سبب اذیت دیگران شود جایز نیست.
3. نکته سوم را با سوالی شروع کنم و آن این است که اگر مسافری که نمازش شکسته است در صورتی که سلام بدهد، اتصال در جماعت قطع می شود؟ - در جواب عرض می شود به نظر امام خامنه ای و تعدادی از مراجع مسافری که نمازش شکسته است بعد از سلام دادن در رکعت دوم، چنانچه در رکعت سوم بلافاصله و فورا اقتدا کند، و صبر نکند که در رکوع اقتدا کند، اتصال نماز جماعت برقرار است و قطع اتصال جماعت نمی شود. لذا توصیه می شود مسافرین برای داشتن فرصت کافی، بعد از تشهد می توانند برای فرصت کافی به سلام پایانی نماز اکتفا کند و فقط سلام پایانی نماز را بگویند یعنی همین مقدار که بگویند السلام علیکم و رحمه الله و برکاته و بلافاصله بعد از سلام در رکعت دوم، به نیت یک نماز واجبی مثل نماز قضا خود یا نماز قضای یکی از اموات اقتدا کنند و حمد و سوره را بخوانند و اگر فرصت نباشد حداقل حمد خوانده شود، تا اتصال نماز جماعت حفظ شود.
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری میکنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم ادب حضور اقتضاء میکند که از بلند کردن صدا در اطراف ضریح مطهر هر چند برای صلوات فرستادن یا درخواست صلوات پرهیز شود تا مزاحمتی برای حضور قلب دیگر زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکانها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
خداوند به همه توفیق شرکت در نماز جماعت را عنایت فرماید به برکت صلواتی بر محمد و ال محمد.
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم .خداوند متعال در قرآن عزیز می فرماید:
وَ قَاتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ الَّذِینَ یُقَاتِلُونَکُمْ وَ لَا تَعْتَدُوا ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا یُحِبُّ الْمُعْتَدِینَ.
و در راه خدا با کسانی که با شما می جنگند بجنگید، و [هنگام جنگ از حدود الهی] تجاوز نکنید، که خدا تجاوزکاران را دوست ندارد.
یکی از واجبات شرعی و فروع دین جهاد و دفاع است که در این زمینه به چند نکته اشاره می کنم:
1.یکی از واجبات، دفاع از اسلام و مسلمین است و واجب بودن دفاع منحصر به کشوری نیست که انسان در آن زندگی می کند بلکه همه مسلمین دنیا باید در برابر هجوم بیگانگان به کشور های اسلامی یا مقدسات مسلمانان مدافع یکدیگر باشند خواه از طریق بذل مال یا جان یا هر وسیله دیگر. (رساله مراجع ج2 ص769 ملحقات مکارم، و 2826)
2.در زمان کنونی همه مسلمین در برابر تهاجم رژیم خبیث صهیونیستی به لبنان و غزه وظیفه دفاع و حمایت از مردم لبنان دارند البته نسبت به حمایت جانی مطابق ضوابط قانونی باید انجام بگیرد اما این حمایت و دفاع از راههای دیگر مقدور است که به دو مورد اشاره می شود:
الف: دعا و توسل جهت پیروزی و سربلندی رزمندگان لبنان و غزه؛ حتما در دعاهای خودمان و نمازهای شب و در مواقع استجابت دعا برای پیروزی و سربلندی جبهه مقاومت فراموش نکنیم و زائرین از زیارت نیابتی برای رزمندگان فراموش نکنند و از اثر دعا غفلت نکنیم.
ب: حمایت مالی. همه مومنین به هر مقداری که می توانند از جهت مالی به جبهه مقاومت لبنان کمک کنند و عزیزان می توانید از طریق سایت دفتر امام خامنه ای یا دفاتر وجوهات امام خامنه ای که مستقر در صحن آزادی یا صحن انقلاب هست، این کمکها را انجام دهند و ضمنا اگر فردی پرداخت خمس بر عهده دارد، چنانچه مقلد امام خامنه ای هست می تواند یک چهارم خمس را برای کمک به مردم لبنان اختصاص هست و عزیزانی که مقلد دیگر مراجع هستند مطابق اجازه ای که در این زمینه صادر کرده اند، می توانند اقدام کنند.
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری میکنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند در محضر ولی خدا هستیم ادب حضور اقتضاء میکند که از بلند کردن صدا در اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکانها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
جهت سربلندی و پیروزی ملت مقاوم لبنان و غزه صلواتی عنایت بفرمایید.
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم.شخصی به نام ابوهاشم جعفری از اصحاب امام هادی علیه السلام، می گوید از جهت معیشتی در یک مضیقه و سختی زیادی واقع شدم و رفتم محضر امام هادی علیه السلام تا گله و شکایتی کنم، پس از اینکه اجازه ورد گرفتم، همین که نشستم و قبل از اینکه یک کلمه حرفی بزنم حضرت فرمودند ابوهاشم شکر کدامیک از نعمتهای خدا را می خواهی ادا کنی؟ ابوهاشم می گوید جا خوردم و سپس حضرت خودشان برخی از نعمتها را بیان کردند:
رَزَقَکَ الْإِیمَانَ،. فَحَرَّمَ بِهِ بَدَنَکَ عَلَی النَّارِ، اوّلین نعمتِ بزرگی که خدا به تو داده، نعمت ایمان که با این ایمان جسم تو را بر آتش جهنم حرام کرد.
رَزَقَکَ الْعَافِیَة فَأَعَانَتْکَ عَلَی الطَّاعَةِ، به تو عافیت داد تا با این عافیت، بتوانی اطاعت خدا کنی؛ چه عافیتِ جسمی، چه عافیتِ محیطی، چه عافیتِ درونی. این هم یک نعمت، نعمتِ بسیار بزرگ.
وَ رَزَقَکَ الْقُنُوعَ فَصَانَکَ عَنِ التَّبَذُّلِ، روحِ قناعت را به تو داد، تو را از تبذّل، یعنی وِلخرجی، دست و دلبازیهای بیجا باز داشت. این هم یک نعمت بزرگی است.
حضرت در پایان فرمودند: ابوهاشم احساس کردم که آمدی نزد من که از خدا شکایت کنی و من این نعمتها را به تو متذکر شدم و مبادا زبان بگشایی به شکایت از کسی که باید از او شکر کنی البته حضرت در پایان به او کمکی هم داشتند.
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری میکنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند در محضر ولی خدا هستیم ادب حضور اقتضاء میکند که از بلند کردن صدا در اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکانها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
.
خداوند به همه ما توفیق شکرگزاری از نعمتهایش را عنایت بفرماید به برکت صلواتی بر محمد و ال محمد
متن اصلی:
الشرط الخامس: ان لایکون السفر حراماً (هل الشرط ابتدائی ام استمراری؟)- درس 141
جلسه 141، سه شنبه 1395/1/24
حدیث :
عن أبی هاشمِ الجعفری، که از اصحاب حضرت جواد و امام هادی«علیهماالسلام» است. قال: أصابَتنی ضیقةٌ شدیدة، در یک تنگی و عسرتِ زیادی واقع شدم؛ بیپولی و سختی. فَسِرْتُ إِلَی أَبِی الْحَسَنِ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ«علیهماالسلام»، رفتم خدمت علی بن محمدٍ الهادی«علیهالسلام». فَأَذِنَ لِی فَلَمَّا جَلَسْتُ قَالَ: یَا أَبَا هَاشِم! أَیَّ نِعَمِ اللَّهِ«عَزّوجَلَّ» عَلَیْکَ تُرِیدُ أَنْ تُؤَدِّیَ شُکْرَهَا، به مجرّدی که نشستم، قبل از اینکه من یک کلمه حرفی بزنم، فرمود: أبوهاشم! شکر کدامیک از نعمتهای خدا را میخواهی ادا کنی؟ قَالَ أبوهَاشِمٍ: فَوَجَمْتُ، یِکّه خوردم! من آمدم خدمت حضرت، شکایت کنم؛ ایشان به من میگوید: شکر کدام نعمت را میخواهی بکنی؟ فَلَمْأَدْرِ مَا أَقُولُ لَهُ، نفهمیدم در جواب این بزرگوار چه بگویم. فَابْتَدَأَ«علیهالسلام»، خودِ حضرت شروع به صحبت کرد. فقال: رَزَقَکَ الْإِیمَانَ، اوّلین نعمتِ بزرگی که خدا به تو داده، ایمان است. فَحَرَّمَ بِهِ بَدَنَکَ عَلَی النَّارِ، خدای متعال به تو ایمان داد، با این ایمان جسم تو را بر آتش جهنم حرام کرد.
وَ رَزَقَکَ الْعَافِیَة فَأَعَانَتْکَ عَلَی الطَّاعَةِ، به تو عافیت داد تا با این عافیت، بتوانی اطاعت خدا کنی؛ چه عافیتِ جسمی، چه عافیتِ محیطی، چه عافیتِ درونی. این هم یک نعمت، نعمتِ بسیار بزرگ.
وَ رَزَقَکَ الْقُنُوعَ فَصَانَکَ عَنِ التَّبَذُّلِ، روحِ قناعت را به تو داد، تو را از تبذّل، یعنی وِلخرجی، دست و دلبازیهای بیمورد، بیجا باز داشت. این هم یک نعمت بزرگ. بعد از بیان این سه نعمتِ بزرگ، فرمودند: حالا کدامِ اینها را میخواهی شکر کنی؟ سپس فرمودند: یَا أَبَاهَاشِمٍ! إِنَّمَا ابْتَدَأْتُکَ بِهَذَا، من اینها را به تو ابتدائاً گفتم، لأَنِّی ظَنَنْتُ أَنَّکَ تُرِیدُ أَنْ تَشْکُو (یا أن تَشکُوَ) إِلَیَّ مَنْ فَعَلَ بِکَ هَذَا، من احساس کردم تو آمدی شکایت کنی از آن کسی که این نعمتهای بزرگ را به تو داده، از خدای متعال شکایت کنی! چون احساس کردم آمدی شکایت کنی، جلوی تو را گرفتم از شکایت کردن که مبادا زبان بگشایی به شکایت از کسی که باید از او شکر کنی. وَ قَدْ أَمَرْتُ لَکَ بِمِائَةِ دِینَارٍ، صد دینار هم گفتم به تو بدهند، فَخُذْهَا، برو بگیر! یعنی حضرت، او را محروم هم نکردند- صد دینار یعنی صد سکۀ طلا- این را هم گفتم به تو بدهند، شکایت از خدای متعال نکن امالی، صفحۀ 498.
سلام علیکم . بسم الله الرحمن الرحیم. امام صادق علیه السلام در روایتی می فرمایند در روز قیامت سه نفر به خدا نزدیکتر هستند:
نفر اول: رجُلٌ لم تَدَعْهُ قُدرَتُهُ فی حالِ غَضَبِهِ إلى أن یَحیفَ على مَن تَحتَ یَدَیهِ. شخصی که در حال خشم، قدرتش او را به ستم کردن بر زیر دستش وا ندارد. مثلا اگرکسی رئیس هست و قدرتی دارد و هنگام غضب چنانچه به زیر دست خودش زور نگوید در حالی که قدرت بر زور گفتن را دارد در این صورت یکی از این کسانی است که در روز قیامت نزدیکترینِ خلائق به خدا هست.
نفر دوم: رجُلٌ مَشى بینَ اثنَینِ فلم یَمِلْ مَعَ أحَدِهِما علَى الآخَرِ بشَعیرَةٍ.فردی که میان دو نفر حرکت کند و به اندازه جوى به یکى از آن دو نزدیکتر نشود.این تعبیر کنایه است یعنی وقتی شما بین دو گروه یا دو جریان یا دو نفر مخالف قرار دارید، باید کاملاً با انصاف حرکت کنید، به هیچ طرف میل نکنید.مثلا اگر بخواهد بین دو شریک یا زن و شوهر داوری کنید باید کاملا با انصاف حرکت و از یک کدام بی جهت طرفداری نکنید.
نفر سوم: رجُلٌ قالَ الحَقَّ فیما لَهُ و علَیهِ. فردی که به سود و زیان خود، حق را بگوید. و اگر فردی توانست آنجایی هم که حق به ضرر اوست، آنجا پای حق بایستد، حق را بگوید، حق را اِعمال کند، در این صورت یکی از این کسانی است که در روز قیامت نزدیکترینِ خلائق به خدا خواهد بود.
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری میکنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند در محضر ولی خدا هستیم ادب حضور اقتضاء میکند که از بلند کردن صدا در اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکانها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
سلامتی امام زمان و مراجع عظام خصوصا امام خامنه ای صلوات
متن اصلی :
الشرط الرابع: ان لایقصد اقامة عشرة ایام فی الاثناء- درس122
جلسه 122، دوشنبه 1394/11/12
حدیث :
عن ابی عبدالله الصادق«علیهالسلام» قال: ثلاثةٌ هم أقربُ الخلق الی الله«عزّوجلّ» یوم القیامة حتی یَفرَغَ من الحساب. خیلی موقعیتِ خوبی است که انسان در قیامت تا وقتی که فراغت از آن حساب دشوار الهی پیدا میکند، نزدکترینِ خلائق به خدای متعال باشد. خیلی جایگاه مهمی است، جا دارد که انسان به دنبال این باشد که این را برای خود تحصیل کند. این سه نفر چه کسانی هستند؟
1- رجلٌ لم تَدعهُ قدرتُه فی حالِ غضبِه الی أن یَحیف علی مَن تحت یدِه. کسی که قدرتی دارد، تسلّطی دارد و خشمگین میشود، اما در حال غضبِ خود بر کسی که زیر دست اوست، ظلم نمیکند. آدم ناتوان اگر غضب هم بکند، غضب او ممکن است اثری نداشته باشد، اما جنابعالی که رئیس هستید یا قاضی هستید، قدرتی دارید، نفوذی در یک حوزهای دارید، غضبناک میشوید، این غضب انسان را گاهی وادار میکند که به زیردستِ خودش زور بگوید! اگر زور نگفتید در حالی که قدرت هم دارید، یکی از این کسانی هستید که عند الله در روز قیامت نزدیکترینِ خلائق به او هستید. ما در درون خودمان یک حیوان سرکشی، یک فیل مستی داریم. فیل را وقتی میخواهند آرام کنند، با چکش بر سرش میزنند، دائم این چکش باید دستِ عقل انسان و نفس لوّامۀ انسان باشد بزند بر سر این حیوان خطرناک که در درون همۀ ماها وجود دارد، او را آرام کند. این کلمات بزرگان، ائمه«علیهمالسلام» این چکش را دست من و شما میدهد که بتوانیم خودمان را کنترل کنیم.
دوّم: و رجلٌ مَشی بین اِثنَین فلمیُمل مع احدهما علی الآخَر بِشُعَیرةٍ. میفرماید: آدمی است بین دو نفر حرکت میکند، مواظب باشد که به یکی از این دو نفر به قدر یک جُوِ کوچکی تمایل بیشتری پیدا نکند. این یک تعبیر کنائی است. یعنی شما وقتی بین دو قطب، بین دو جریان، بین دو انسانِ متخاصم فرضاً قرار دارید که میخواهید بین اینها با عدالت، با انصاف رفتار کنید. به هیچ طرف به قدر شُعَیرهای یا شَعیرهای نبایستی تمایل بکنید، یعنی باید کاملاً با انصاف حرکت کنید، به هیچ طرف میل نکنید! اگر توانستیم این کار را بکنیم، یکی از آن سه نفری هستیم که اقرب الی الله است در روز قیامت.
سوّم: و رجلٌ قال الحق فیما علیه و له، حق را بگوید. حق را بیان کند، چه آنجایی که به نفع اوست، چه آنجایی که به ضرر اوست. گاهی حق گفتن به ضرر انسان است، إبا نکند از اینکه در اینجا هم حق را بگوید. بعضی هستند اگر حق و آنچه صحیح و واقع است، اگر به نفعشان باشد، آنجا اذعان به آن میکنند «جاءوا الیه مُذعِنین». اما اگر حق به ضرر آنها بود، اینجا مقابل حق میایستند و مقاومت میکنند و حق را قبول نمیکنند! اگر من و شما توانستیم آنجایی هم که حق به ضرر ماست، به سود ما نیست، آنجا هم پای حق بایستیم، حق را بگوییم، حق را اِعمال بکنیم، آنوقت یکی از این سه نفری هستیم که در این روایت از آنها اسم برده شده است.[ امالی، صفحۀ 440.]