شنبه: 28-7-403 ظهر و عصر موضوع: توصیه های امام صادق به شیعیان
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. ضمن آروزی پیروزی شیعیان و جبهه مقاومت و عرض تسلیت به مناسبت شهادت رهبر مجاهد حماس یحیی سنوار . در روایتی نورانی نقل شده امام صادق علیه السلام خطاب شیعیان می فرمودند سوگند به خدا راه شما راه خدا و ملائکه الهی است یعنی مسیر صحیح و سعادت است و حضرت با این عبارت به شیعیان خود خاطر جمعی می دهند که انتخاب و حرکت شما درست است.
در ادامه حضرت فرموند حال که شما مسیر و حرکتتان و انتخابتان درست است به ما کمک کنید،- مردم امام صادق علیه السلام از شیعیانش درخواست کمک می کند، اگر میخواین امام معصوم را کمک کنید بسم الله - اینطور نباشد که ما را به عنوان امام انتخاب کرده اید اما مایه وهن و بدنامی ما در برابر دشمنان بشوید.
از حضرت سوال شد، چطور کمک کنیم؟ حضرت فرمودند با دو چیز کمک کنید: بورع و اجتهاد و علیکم بالصلاة و العباده
اول :ورع : یعنی اجتناب از گناهان. این همان سخنی است که بزرگان می گویند که شرط اول برای حرکت درست ترک گناه است.
دوم: اجتهاد یعنی اهل تلاش باشد شیعه امام صادق اهل تنبلی و بی حوصلگی و کسالت نیست.
سوم: به نماز و عبادتتان اهتمام بورزید. نماز، پشتوانۀ همۀ کارها و تلاشهای خوب است. هنگام وقت نماز مشغول کاری هر کاری هستید نماز را مقدم بدارید که همان کار برکت پیدا کند و به سرانجام مثبتی برسد. و اینکه کسی بگوید فعلا کار مهمی را انجام دهم بعد نماز را بخوانم، این نگاه و طرز تفکر، نقطه خطاست و زاویه های دور از اینجاها شروع می شود. البته در برخی موارد نادر وظیفه بر تاخیر انداختن نماز هست، آن موارد خاص استثناست. لذا در کنار تلاش و کوشش و دوری از گناه توجه به ذکر و عبادت و خشوع در برابر خدا مهم است.
در پایان نکته ای مهم را درباره زیارت یادآوری کنم، ادب حضور در محضر ولی خدا اقتضا می کند که از بلند کردن صدا در کنار ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود، تا مزاحمتی برای حضور قلب زائرین ایجاد نشود و همچنین همه زائرین عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکانها خصوصا حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
خداوند متعال اسرائیل خبیث را ذلیل و شیعیان لبنان و جبهه مقاومت پیروز گرداند به برکت صلواتی بر محمد و ال محمد
فصل دوم: قواطع سفر
جلسه 236، 1396/6/14
حدیث:
عن کُلیبِ بنِ معاویةِ الاسدی، سند این روایت تا کُلیب همه از بزرگانند و توثیق شدند، کلیب بن معاویه هم اگرچه توثیق صریح نشده است، اما کلماتی در جلالت ایشان هست. روایت، روایت معتبری است. قال: سمعتُ اباعبدالله جعفرَ بنَ محمدٍ«علیهماالسلام» یقول: أما و الله إنَّکم لَعَلَی دینِ الله و ملائکتِه. خطاب به شیعیانشان میفرمایند: سوگند به خدا، راهِ شما راهِ درستی است، خوب راهی وارد شدید، خوب ایمانی را اتّخاذ کردید، راهِ شما راهِ خداست، راه ملائکۀ الهی است. خاطرجمعی میدهند به شیعیانشان که: بدانید! درست انتخاب کردید، درست حرکت میکنید. لکن فَأعینونا علی ذلک بورعٍ و اجتهاد؛ شما که پیرو ما هستید، ما را بعنوان امام خودتان انتخاب کردید، به ما کمک کنید! اینطور نباشد که ما را بعنوان امام اتّخاذ و انتخاب کرده باشید، لکن مایۀ وهنِ ما بشوید! مایۀ خِزی و خِذلان ما در مقابل دشمنان ما بشوید. این کمک چگونه است؟ بورعٍ و اجتهادٍ، دو چیز: 1- ورع، که عرض کردیم. ورع یعنی اجتناب از گناهان. ورعٌ یَحجُزُه عن محارمِ الله. پس اوّلش ترک گناه است. این، همان حرفی است که همه بزرگان گفتند که شرط اول برای حرکتِ درست، ترک گناه است. 2- و اجتهاد، با تنبلی، با کسالت، بیحالی و بیحوصلگی نمیشود، بایستی تلاش کنید! با تنبلی و بیحوصلگی کار پیش نخواهد رفت. بعد فرمود: علیکم بالصلاةِ و العبادة، به نماز و به عباداتتان هم اهتمام بورزید! یعنی اینطور نباشد که اگر ما در یک راهِ حقی تلاش میکنیم، وقتِ نماز که شد بگوییم هر وقت شد، میخوانیم! ما در اوائل انقلاب، گاهی جلسات شش ساعته، هفت ساعته، پشت سر هم داشتیم. روزهای جنگ بود، جلسات حساس بود، در گرماگرم بحث، اذان مغرب میگفتند. بعضی از حضّار میگفتند: برویم نماز بخوانیم. بعض دیگر میگفتند: این حرفها چیست؟! داریم کار میکنیم، میخواهیم تصمیم بگیریم، حالا ما را برای نماز بلند میکنید؟! این، همان نقطۀ خطاست. اشتباه بزرگ، زاویههای دور، از اینجاها شروع میشود. بودند کسانی که وقتی گفته میشد برخیزیم نماز بخوانیم، اوقاتتلخی میکردند، تشَر میزدند که: این حرفها چیست؟! این کاری که انجام میشود، کمتر از نماز نیست. نماز، پشتوانۀ همۀ کارها و تلاشهای خوب است. لذا میفرماید: و علیکم بالصلاةِ و العبادة، فقط هم صلواتِ مفروضات مورد نظر نیست، مطلقِ عبادت، دعا، ذکر، حضور و خشوع، همۀ اینها لازم است. اگر میخواهید بر آمریکا هم پیروز بشوید، راهش این است، این را باید داشته باشید. نه اینکه کار سیاسی، دیپلماسی، نظامی و امنیتی نکنید؛ آن کارها را باید بکنید، اما آن کارها، مغنی از این ارتباط و اتصال با خدا نمیشود. این را باید حتماً در کنار آنها نگهدارید. علیکم بالورع؛ حضرت دوباره به ورع تأکید میفرماید. امالی شیخ طوسی، صفحۀ 33.