نزدیکترین افراد به خدا در روز قیامت
توضیحات
سلام علیکم . بسم الله الرحمن الرحیم. امام صادق علیه السلام در روایتی می فرمایند در روز قیامت سه نفر به خدا نزدیکتر هستند:
نفر اول: رجُلٌ لم تَدَعْهُ قُدرَتُهُ فی حالِ غَضَبِهِ إلى أن یَحیفَ على مَن تَحتَ یَدَیهِ. شخصی که در حال خشم، قدرتش او را به ستم کردن بر زیر دستش وا ندارد. مثلا اگرکسی رئیس هست و قدرتی دارد و هنگام غضب چنانچه به زیر دست خودش زور نگوید در حالی که قدرت بر زور گفتن را دارد در این صورت یکی از این کسانی است که در روز قیامت نزدیکترینِ خلائق به خدا هست.
نفر دوم: رجُلٌ مَشى بینَ اثنَینِ فلم یَمِلْ مَعَ أحَدِهِما علَى الآخَرِ بشَعیرَةٍ.فردی که میان دو نفر حرکت کند و به اندازه جوى به یکى از آن دو نزدیکتر نشود.این تعبیر کنایه است یعنی وقتی شما بین دو گروه یا دو جریان یا دو نفر مخالف قرار دارید، باید کاملاً با انصاف حرکت کنید، به هیچ طرف میل نکنید.مثلا اگر بخواهد بین دو شریک یا زن و شوهر داوری کنید باید کاملا با انصاف حرکت و از یک کدام بی جهت طرفداری نکنید.
نفر سوم: رجُلٌ قالَ الحَقَّ فیما لَهُ و علَیهِ. فردی که به سود و زیان خود، حق را بگوید. و اگر فردی توانست آنجایی هم که حق به ضرر اوست، آنجا پای حق بایستد، حق را بگوید، حق را اِعمال کند، در این صورت یکی از این کسانی است که در روز قیامت نزدیکترینِ خلائق به خدا خواهد بود.
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند در محضر ولی خدا هستیم ادب حضور اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
سلامتی امام زمان و مراجع عظام خصوصا امام خامنه ای صلوات
متن اصلی :
الشرط الرابع: ان لایقصد اقامة عشرة ایام فی الاثناء- درس122
جلسه 122، دوشنبه 1394/11/12
حدیث :
عن ابی عبدالله الصادق«علیه‌السلام» قال: ثلاثةٌ هم أقربُ الخلق الی الله«عزّوجلّ» یوم القیامة حتی یَفرَغَ من الحساب. خیلی موقعیتِ خوبی است که انسان در قیامت تا وقتی که فراغت از آن حساب دشوار الهی پیدا می‌کند، نزدکترینِ خلائق به خدای متعال باشد. خیلی جایگاه مهمی است، جا دارد که انسان به دنبال این باشد که این را برای خود تحصیل کند. این سه نفر چه کسانی هستند؟
1- رجلٌ لم تَدعهُ قدرتُه فی حالِ غضبِه الی أن یَحیف علی مَن تحت یدِه. کسی که قدرتی دارد، تسلّطی دارد و خشمگین می‌شود، اما در حال غضبِ خود بر کسی که زیر دست اوست، ظلم نمی‌کند. آدم ناتوان اگر غضب هم بکند، غضب او ممکن است اثری نداشته باشد، اما جنابعالی که رئیس هستید یا قاضی هستید، قدرتی دارید، نفوذی در یک حوزه‌ای دارید، غضبناک می‌شوید، این غضب انسان را گاهی وادار می‌کند که به زیردستِ خودش زور بگوید! اگر زور نگفتید در حالی که قدرت هم دارید، یکی از این کسانی هستید که عند الله در روز قیامت نزدیکترینِ خلائق به او هستید. ما در درون خودمان یک حیوان سرکشی، یک فیل مستی داریم. فیل را وقتی می‌خواهند آرام کنند، با چکش بر سرش می‌زنند، دائم این چکش باید دستِ عقل انسان و نفس لوّامۀ انسان باشد بزند بر سر این حیوان خطرناک که در درون همۀ ماها وجود دارد، او را آرام کند. این کلمات بزرگان، ائمه«علیهم‌السلام» این چکش را دست من و شما می‌دهد که بتوانیم خودمان را کنترل کنیم.
دوّم: و رجلٌ مَشی بین اِثنَین فلم‌یُمل مع احدهما علی الآخَر بِشُعَیرةٍ. می‌فرماید: آدمی است بین دو نفر حرکت می‌کند، مواظب باشد که به یکی از این دو نفر به قدر یک جُوِ کوچکی تمایل بیشتری پیدا نکند. این یک تعبیر کنائی است. یعنی شما وقتی بین دو قطب، بین دو جریان، بین دو انسانِ متخاصم فرضاً قرار دارید که می‌خواهید بین اینها با عدالت، با انصاف رفتار کنید. به هیچ طرف به قدر شُعَیره‌ای یا شَعیره‌ای نبایستی تمایل بکنید، یعنی باید کاملاً با انصاف حرکت کنید، به هیچ طرف میل نکنید! اگر توانستیم این کار را بکنیم، یکی از آن سه نفری هستیم که اقرب الی الله است در روز قیامت.
سوّم: و رجلٌ قال الحق فیما علیه و له، حق را بگوید. حق را بیان کند، چه آنجایی که به نفع اوست، چه آنجایی که به ضرر اوست. گاهی حق گفتن به ضرر انسان است، إبا نکند از اینکه در اینجا هم حق را بگوید. بعضی هستند اگر حق و آنچه صحیح و واقع است، اگر به نفعشان باشد، آنجا اذعان به آن می‌کنند «جاءوا الیه مُذعِنین». اما اگر حق به ضرر آنها بود، اینجا مقابل حق می‌ایستند و مقاومت می‌کنند و حق را قبول نمی‌کنند! اگر من و شما توانستیم آنجایی هم که حق به ضرر ماست، به سود ما نیست، آنجا هم پای حق بایستیم، حق را بگوییم، حق را اِعمال بکنیم، آنوقت یکی از این سه نفری هستیم که در این روایت از آنها اسم برده شده است.[ امالی، صفحۀ 440.]
