عدم یاس از ناسپاسی دیگران

توضیحات

سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. ضمن عرض تسلیت ایام. پیامبر خدا صلی الله علیه و اله در روایتی می فرمایند : یَدُ اللّه ِ تعالى فَوقَ رُؤوسِ المُکَفَّرِینَ تُرَفرِفُ بالرَّحمَةِ.رحمت خدای تبارک وتعالی بر سر هر کسی که کار نیک او مورد ناسپاسی دیگران قرار می گیرد، گسترده است.
دو نکته کوتاه پیرامون حدیث شریف:
1. برخی از افراد در جامعه یا فامیل یا در خانواده کار خیری و نیکی انجام می دهند اما متاسفانه مورد ناسپاسی دیگران قرار می گیرد، ممکن است از انجام کار خیر مایوس شود ولی این حدیث شریف نقطه امیدی را بیان می کند و آن اینکه کسی که خدمتش مورد ناسپاسی و کفران واقع شده، بداند که این ناسپاسی دیگران موجب جلب رحمت خداست و ترازوی خدای متعال دقیق است لذا کسی که در این دنیا سختی یا غمی را برای خدا تحمل کند اجری در مقابلش هست و خدا کم نمی گذارد.
2. در میان افراد متاسفانه افرادی هستند که دوست دارند بر کار نکرده یا بر حسن نداشته خود، پاداش و ستایش دریافت کنند، خداوند متعال در قرآن عزیز می فرماید خیال نکنند که این افراد از عذاب الهی دور هستند بلکه عذابی دردناکی در انتظارشان هست.( یُحِبُّونَ أَنْ یُحْمَدُوا بِمَا لَمْ یَفْعَلُوا فَلَا تَحْسَبَنَّهُمْ بِمَفَازَةٍ مِنَ الْعَذَابِ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ)

در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.

خشنودی حضرت رضا علیه السلام صلوات
النوع الاوّل: «الاکتساب بالاعیان النجسة»

جلسه 23، 83/10/28
حدیث اخلاقی
عن امیرالمؤمنین(علیه‌السلام)، عن رسول الله(صلی‌الله‌علیه‌وآله): ید الله «تبارک و تعالی» فوق رؤوس المکفّرین تُرفرف بالرحمة.
این دربارۀ آن کسانی است که احسان آنها، کار نیک و خدمت آنها مورد ناسپاسی قرار می‌گیرد؛ چون یک چنین کسانی که مورد ناسپاسی قرار می‌گیرند ممکن است از کار خیر مأیوس بشوند. این روایات شریفه این معنا را می‌خواهد در ذهنها از بین ببرد، که اگر خدمت می‌کنید، کار نیک انجام می‌دهید، امّا از شما سپاسگذاری نمی‌شود، قدر دانی نمی‌شود، بلکه خدمت شما کفران می‌شود، بدانید که نفس این کفران‌شدن نعمت موجب جلب رحمت خداست، مثل همۀ مشکلات دنیا؛ چون ترازوی الهی میزانی است که هیچ کم نمی‌گذارد، کسانی در اینجا بهره‌مندیهای زیادی دارند، «اذهبتم طیّباتکم فی الحیاة الدنیا» خیری که لازم بود به شما برسد همین‌جا بردید، دیگر طلبی از خدا ندارید. از آن طرف هم هر بلائی که به مؤمن برسد، هر سختی، هر شدّت روحی و جسمی، عنوانی، شأنی، مالی، هر طور سختی‌ای به کسی برسد، یک اجری در مقابلش آن‌طرف هست، کاملاً میزان الهی درست و دقیق است، کم نمی‌گذارند. هر چه اینجا از شما کم گذاشته شد، آنجا به شما عوضش داده خواهد شد بدون تردید. یکی هم همین است خدمت می‌کنید، زحمت می‌کشید، کار خوب انجام می‌دهید، امّا کسی نمی‌فهمد یا می‌فهمد و عمداً کفران می‌کند، یا خباثت می‌کند یا جهالت، بدانید که در مقابلش رحمت الهی است. «ید الله تبارک و تعال فوق رؤوس المکفّرین ترفرف بالرحمة»، رحمت را بالای سر آنها برافراشته می‌کند، چه از این بهتر! انسان آرزو می‌کند که جزو مکفّرین قرار بگیرد و قدردانی نشود، در بین ما که متأسفانه تقدیرها و تشویقهای بیخودی هم داریم، کار نکرده را مورد تشویق قرار می‌دهیم، «و یُحبّون ان یحمدوا بما لم‌یفعلوا». ما هم آهسته آهسته عادت کردیم، کارهای خوبی را هم که انجام ندادیم، می‌خواهیم به خاطر آنها ما را حمد کنند، سپاس‌گذاری کنند. فلاتحسبنّهم بمفازةٍ من العذاب، آن کسانی که دوست دارند بر کار نکرده پاداش بگیرند، بر حُسن نداشته حمد و سپاس‌گوئی و تمجید شوند، خیال نکنید که اینها از عذاب الهی دور هستند. النوادر، صفحۀ 104.