آموزش و یادگیری مباحث دینی (روز شهادت)

توضیحات

یکی از دغدغه های امام صادق علیه السلام و بلکه همه معصومین علیهم السلام یادگیری دین و دستورات و ترویج مباحث اعتقادی اخلاقی و فقهی بوده و هست و بهترین راه کسب رضایت معصومین وقت گذاشتن و دغدغه داشن در یادگیری دین است لذادو نکته درباره یادگیری و آموزش مسائل شرعی و دینی خدمت شما زائرین و مجاورین بارگاه رضوی تقدیم می شود:
1. مسائلى را که انسان غالبا به آنها احتیاج دارد واجب است، یاد بگیرد تا در هنگام عمل بر خلاف وظیفه شرعی خود رفتار نکند. مانند احکام نماز، روزه، معاملات مثل احکام خرید و فروش یا احکام وام و تسهیلات. (1)
2. در بعضی موارد آموزش دیگران نیز بر انسان واجب می شود که به دو مورد اشاره می شود:
الف: بر پدر و مادر واجب است که فرزندان خود را از کودکی، تربیت دینی کنند و به وظایف شرعی آشنا کنند؛ بنابر این اگر نسبت به مسائل شرعی فرزند کوتاهی شود و در زمان بلوغ، عدم رعایت وظایف شرعی فرزند به خاطر کوتاهی پدر و مادر باشد، والدین مسؤل خواهند بود. مثل مساله حجاب دختر. (2)
ب: چنانچه فردی در موردی بی‌اطّلاع از حکم شرعی باشد و به علّت ندانستن مسأله شرعی، واجبی را ترک یا حرامی را مرتکب گردد، در صورتی که احتمال تأثیر وجود داشته باشد، راهنمایی او و یاد دادن مسأله شرعی واجب است؛ مانند کسی که نمی‌داند استفاده از انگشتر طلا بر مرد حرام است یا گوش دادن به موسیقی لهوی و غنا حرام است یا پوشش قدم پای زن در مقابل نامحرم واجب است و به علّت جهل به حکم شرعی و ندانستن مسائل محلّ ابتلایش، این موارد را رعایت نمی‌کند، ارشاد او با وجود شرایط واجب است. (3)
سامانه پیامکی 30002020 به صورت شبانه روزی آماده پاسخگویی به سوالات شرعی و دینی شما زائرین و مجاورین محترم می باشد.
خداوند متعال بحق حضرت صادق علیه السلام به همه توفیق علم و عمل عنایت فرماید به برکت صلوات بر محمد و آل محمد.
نکات توضیحی و منابع:
(1) (رساله مراجع، مساله 11)
(2) (تحریرالوسیله، کتاب حجر، م 11 ؛ عروه الوثقی، فصل فی صلاه القضاء م36 ؛ منهاج الصالحین ج2 م1078 ؛ رساله مراجع ذیل مساله 1389)
(3) (تحریر الوسیله، ج۱، کتاب امربه‌معروف، القول فی شرائط وجوبهما، م 24 ؛ توضیح المسائل جامع، م2222؛ امام خامنه ای، سایت استفتاء خصوصی ش 824789 ؛ بهجت، استفتائات، ج1، س112 ؛ فاضل، جامع المسائل،ج2، س94 ؛ سیدابوالقاسم خویی، صراط النجاه، ج۳، س۹۴۵ ؛ سیدابوالقاسم خویی، استفتائات، تقلید، س۱۴ ؛ سیدابوالقاسم خویی، منهاج الصالحین، ج۲، امر به معروف و نهی از منکر، القول فی شرائطها، الرابع)