سلام علیکم بسم الله الرحمن الرحیم. «پیامبر گرامی صلی الله علیه و آله و سلم در روایتی می فرمایند:مَن مَدَّ عَیْنَیْهِ الی ما فی أیدیِ النّاسِ مِن دُنیاهُم طالَ حُزنُهُ
.کسی که همواره به دارایی و دنیای مردم چشم میدوزد غم و اندوه او طولانی خواهد بود. (تحفالعقول، ص ٥١)
چند نکته کوتاه درباره حکم مال پیدا شده:
بر انسان لازم نیست مال پیدا شده را بردارد بلکه برداشتن شیئی که پیدا شده مثل پول، کفش، طلا و گوشی کراهت دارد و بهتر است انسان برندارد. (صرفا جهت اطلاع: آیت الله سیستانی: کراهت در جایی است که احتمال اینکه صاحب مال دنبال آن بیاید باشد).
اگر مالی را که برداشته ارزشش به مقدار دو و نیم گرم نقره یا بیشتر می باشد و دارای نشانه ای هست که بواسطه آن صاحبش قابل شناسایی هست، باید تا یکسال در محل پیدا شده و محل عمومی، اطلاع رسانی کند تا صاحبش پیدا شود.
مال گمشدهای را که انسان یافته و برداشته است، نوعی «امانت» به حساب میآید؛ پس چنانچه از بین برود یا خسارت ببیند، اگر در وظیفۀ خود نسبت به آن کوتاهی نکرده و در آن تصرّف غیر مجاز ننموده، ضامن نیست، وگرنه ضامن و بدهکار میباشد.
خداوند توفیق انجام وظیفه شرعی به همه ما عنایت فرماید به برکت صلواتی بر محمد و آل محمد
منابع:
(رساله مراجع م2564-2574؛ منهاج الصالحین سیستانی ج 2م643، تحریر م5. (منهاج: ج2م766 و تحریر القول فی لقطه غیر الحیوان م 5. منهاج خویی و وحید م 643)