سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم
خداوند متعال در قرآن فرموده اند: مَنْ ذَا الَّذِی یُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَیُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا کَثِیرَةً وَ اللَّهُ یَقْبِضُ وَ یَبْسُطُ وَ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ
کیست که به خدا «قرض الحسنهای» دهد، (و از اموالی که خدا به او بخشیده، انفاق کند،) تا آن را برای او، چندین برابر کند؟ و خداوند است (که روزی بندگان را) محدود یا گسترده میسازد؛ و به سوی او باز میگردید (و پاداش خود را خواهید گرفت). (آیه 245 سوره بقره)
چند نکته کوتاه درباره قرض الحسنه:
1. قرض دادن، مخصوصا به کسی که نیاز دارد، از مستحبات مؤکّد مىباشد اما قرض گرفتن در صورت عدم احتیاج کراهت دارد و هر چه احتیاج انسان شدیدتر باشد کراهتش کمتر می شود. (1)
2. اگر در قرض برای پرداخت آن مدتی قرار دهند، طلبکار نمی تواند زودتر از موعد، مطالبه کند ولی اگر مدت نداشته باشد طلبکار هر وقت بخواهد می تواند طلب خود را مطالبه نماید. (2)
3. اگر طلبکار طلب خود را مطالبه نماید، و زمان اداء دین هم رسیده باشد، چنانچه بدهکار بتواند بدهی خود را بدهد باید فوراً آن را بپردازد و اگر تأخیر کند گناهکار است. (3)
4. اگر انسان برای حفظ ارزش پولش به کسی به جای پول سکه طلا قرض بدهد، موقع پس گرفتن، همان سکه طلا را طلبکار است هر چند قیمت سکه کم یا زیاد شده باشد. البته اگر طرفین به غیر آن راضی شوند مانعی ندارد. (4)
خداوند متعال از خزانه غیب خود قرض همه مقروضین را ادا فرماید به برکت صلوات بر محمد و آل محمد.
نکات توضیحی و منابع:
(1) (تحریر الوسیله، کتاب القرض م1و 2 ؛ منهاج الصالحین ج2 م1002 و 1003)
(2) (توضیح المسائل مراجع م 2275)
(3) (توضیح المسائل مراجع م 2276)
(4) (توضیح المسائل مراجع م2281)