روزه قضا

توضیحات

در مساله 11 رساله مراجع تقلید بیان شده مسائلی را که غالبا به آن نیاز دارد واجب است بیاموزد؛ از آنجایی که نزدیک به ماه رمضان، ماه مهمانی خداوند متعال هستیم چند نکته درباره روزه قضا خدمت شما عرض می شود:
1. اگر کسی از ماه رمضان گذشته روزه قضا داشته باشد مثلا به خاطر اینکه در ماه رمضان مریض بوده و روزه نگرفته یا مسافرت بوده و روزه نگرفته یا خانم عذر شرعی داشته و روزه نگرفته است به فتوای اکثر مراجع تقلید اگر بتواند تا قبل از فرا رسیدن ماه رمضان آینده واجب است (به فتوی یا احتیاط واجب) قضای روزه را انجام دهد. (1)
2. به نظر اکثر فقهای عظام، وقت نیت روزه قضا تا قبل از اذان ظهر است، بشرط اینکه تا آن موقع چیزی که روزه را باطل می کند مانند خوردن و آشامیدن را مرتکب نشده باشد. (2)
3. اگر کسی از روی فراموشی یا غفلت یکی از کارهایی که روزه را باطل می کند مرتکب شود مثلا سهوا بخورد یا بیاشامد روزه باطل نمی شود و فرقی بین روزه واجب و قضا و مستحبی نمی باشد. (3)
4. کسی که می داند روزه قضا دارد اما تعدادش را نمی داند همان مقدار حداقل یقینی را، بجا بیاورد کافی است. مثلا فردی می داند روزه قضا دارد اما نمی داند پنج روز است یا هفت روز، همان پنج روز یقینی را بجا بیاورد، کافی است. (4)
عزیزان توجه داشته باشند به هدف امکان مراجعه حضوری و پرسش مستقیم از کارشناس؛ در برخی از مسیرها در اماکن متبرکه میز خدمت پاسخگویی با حضور کارشناس آقا و خانم قرار داده شده است که زائرین می توانند سوالات دینی خویش را بپرسند.
خداوند متعال توفیق بندگی و عمل به وظایف دینی را به همه ما عنایت بفرماید، به برکت صلوات بر محمد و آل محمد.
نکات توضیحی و منابع:
(1) حضرت امام، رهبری، صافی، وحید، بهجت: احتیاط واجب. فاضل، مکارم‌، شبیری: فتوی. خویی، سیستانی: احتیاط مستحب. (عروه الوثقی، فصل فی احکام القضاء، م 18 ؛ رساله آموزشی رهبری، ج 1 درس 64 ؛ منهاج الصالحین، ج 1 م 1047 ؛ رهیافت روزه، ص: 176)
(2) شبیری: در روزه قضای ماه رمضان خودش تا زمانی که به اندازه نیت کردن به مغرب مانده باشد، نیت روزه صحیح است. (عروه الوثقی، کتاب الصوم، فصل فی النیه، م 12 ؛ رساله مراجع م 1564 و م 1565 ؛ رهبری، سایت، احکام روزه، سوال 55 و 57 ؛ شبیری، المسائل الشرعیه، م 1572)
(3) (رساله مراجع م 1653)
4. نکته: امام خامنه ای، آیات عظام شبیری زنجانی، فاضل، وحید: در صورتی که هنگام شروع عذر را می داند ولی نسبت به پایان عذر علم ندارد، احتیاط واجب آن است که مقدار بیشتر را قضا کند. (رساله مراجع، م 1697)