سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. رسول خدا صلی الله علیه و آله در روایتی می فرمایند:
مَنْ مَاتَ غَرِیباً مَاتَ شَهِیداً.
کسی که در غربت و تنهایی از دنیا برود، مانند کسی است که در راه خدا به شهادت رسیده باشد.
(إرشاد القلوب إلى الصواب (للدیلمی)، ج1، ص: 190)
در وضعیت کنونی افرادی که با مریضی مسری مثل کرونا از دنیا می روند و غریبانه دفن می شوند سوالی به وجود می آید که به کسی اجازه تشییع و تدفین می دهند و نه اجازه گرفتن مجلس ختم، آیا این کار صحیح است؟
در جواب عرض می شود که به چند نکته باید توجه کرد:
1. اصل تشییع جنازه در اسلام مستحب است؛ یعنی اولیاء و صاحب اختیاران میت، فوت میت را به مؤمنین اطلاع دهند تا مؤمنین نزد جنازه حاضر شوند و بر جنازه نماز بخوانند و برای او استغفار کنند. (عروه الوثقی، فصل فی احکام الاموات، فصل فی التشییع)
2. اموری مثل غسل دادن، کفن کردن، نماز خواندن بر میت و دفن کردن میت، واجب کفایی است و اگر افرادی باشند که این کار را انجام بدهند از عهده دیگر افراد ساقط است و به عهده کسی دیگر واجب نیست. (عروه الوثقی، فصل فی احکام الاموات، فصل فی أن وجوب تجهیز المیت کفائی)
3. در اسلام چیزی به عنوان مجلس ختم و هفتم و چهلم و سالگرد برای میت وجود ندارد؛ چیزی که مستحب است این است که انسان به صاحب مصیبت تسلیت بگوید که این امر عرفی است و مصادیق مختلفی دارد و حتی در وقت ضرورت نیز می تواند مجازی باشد. (عروه الوثقی، فصل فی المستحبّات قبل الدفن و حینه و بعده، الثامن و العشرون)
خداوند متعال همه اموات را مورد رحمت بی انتهای خد قرار بدهد، به بکت صلواتی بر محمد و آل محمد.