سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. در روایتی امام صادق علیه السلام می فرمایند: اَلغیبةُ حرامٌ علی کُلِّ مسلمٍ وَ إنّها لَتَأکُلُ الحَسَناتِ کَما تأکُلُ النّارُ الحَطَبَ.
غیبت کردن بر هر مسلمانی حرام است. غیبت کردن، حسنات ( خوبی ها و نیکی ها ) را از بین می برد همانطور که آتش هیزم را از بین می برد. (کشف الریبه، بعض الاخبار الوارده فی حرمه الغیبه، ص9)
دو نکته درباره وظیفه شنونده غیبت:
1. به نظر اکثر مراجع استماع و شنیدن غیبت حرام است.(مخالف: آیت الله سیستانی)
2. اگر انسان غیبتی را بشنود در برابر آن دو وظیفه دارد:
اول: اینکه غیبت را رد کند یعنی آن نسبت و عیبی را که غیبت کننده به غیبت شونده می دهد، نفی کند مثلاً وقتی گفته میشود: "فلانی مال ناحق خورده"، بگوییم: "از کجا معلوم، شاید معامله کرده یا شاید حلال بوده است." اگر هم بهگونهای است که نمیشود آن را توجیه کرد، مثلاً بگوید: "بشر جایز الخطاست یا ممکن است تاکنون توبه و استغفار کرده باشد. (آیت الله سیستانی: احتیاط مستحب است که رد غیبت کند.) نکته اساسی این کار در این است که چون زندگی، بر پایه روابط اجتماعی است، بدبینی و بدگمانیهای افراد باعث تیره و تار شدن فضای جامعه میشود. ازاین رو باید رد غیبت کرد و اصل را بر صحت عمل افراد گذاشت.
دوم: در صورتی که مکلف بداند طرف مقابلمان مشغول غیبت حرام است واجب است او را نهی کند.. (رساله آموزشی ج2 درس 19 ؛ سیستانی ، منهاج الصالحین ج1 م 30 ؛ استفتائات سایت مکارم، غیبت ؛ وحید، تبریزی، منهاج الصالحین، ج1 مساله 29 ؛ بهجت، جامع الاحکام ج2 ص: 470 ؛ تبریزی، استفتائات جدید، سوال1003)
خداوند متعال ما را از وسوسه های شیطان حفظ کند به برکت صلوات بر محمد و آل محمد.