سلام علیکم- بسم الله الرحمن الرحیم
امام علی(علیه السّلام) در مورد غییبت کردن میفرمایند: إیَّاکَ وَ الغیبة، فَانَّهَا تمقتک إلی الله وَ النَّاسِ، وَ تَحبِطُ أجرکَ»
(از غیبت بپرهیز، چون موجب میشود مورد خشم و دشمنی خدا و مردم قرار گیری و اجر و پاداشت نابود شود) (غرر الحکم، ص 221، ح 4425)
غیبت کردن پیامدهای اجتماعی بدی در پی دارد که برخی ذکر میشود:
1-ایجاد دشمنی:( طبق حدیث بالا) از آنجا که غیبت، آبروی مؤمنی را میریزد، او را دشمن غیبتکننده میکند. همچنین دوستان کسی که از او غیبت شده، به غیبتکننده به دیده دشمنی مینگرند؛ هر چند شاید دیدشان درباره کسی که نقصش بیان شده است نیز عوض شود؛ پس غیبت کننده، هم خشم پروردگار و هم خشم بندگان او را برمیانگیزد.
2- ریختن آبرو :غیبت کننده با رفتار ناروایش آبروی دیگران را به خطر می اندازد؛ از این رو خداوند هم آبروی او را در معرض خطر قرار می دهد و او را در این دنیا رسوا می کند.
امام صادق (علیه السلام ) فرمود:غیبت نکن که مورد غیبت واقع می شوی و برای برادرت گودالی نکن که خود در آن خواهی افتاد(بحار، ج 72، ص 247 )یعنی وقتی غیبت کننده عیب و نقص دیگران را آشکار سازد، دیگران نیز در صدد رسوا کردن او بر خواهند آمد.
3- سلب اعتماد: اگر انسان عیب برادر مؤ منش را بگوید، اعتماد دیگران را از او، و حتی از خودش سلب می کند؛ زیرا دیگران به این باور می رسند که او شخص مطمئنی نیست و اسرار اشخاص را فاش می سازد.
هر آن کو برد نام مردم به عار تو خیر خود از وی توقع مدار
که اندر قفای تو گوید همان که پیش تو گفت از پس مردمان
اگر حس اعتماد در افراد افزایش یابد، جامعه منسجم و یکپارچه می شود؛ در حالی که اگر غیبت در جامعه رشد کند، انسجام جامعه در معرض خطر قرار می گیرد.
خداوند توفیق ترک گناه به ما عنایت بفرماید به برکت صلوات بر محمد و آل محمد