اهمیت سلامتی دینی در برابر فقدان دنیا
توضیحات
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. حضرت رضا علیه السلام در روایتی می فرمایند حضرت عیسی به نزدیکان خود توصیه می فرمود: لا تَأسَوا على ما فاتَکُم مِن دُنیاکُم إذا سَلِمَ دِینُکُم. : وقتی دینتان سالم است، آنچه از دنیا از دست دادید یا بدست نیاوردید، این شما را متأسف نکند. مثلا اگر شخصی مایل به یک مقامی یا مالی بود و به آن نرسید، افسوس نخورد.
همۀ خیر و سعادت بشر در همین کلمه است. علّت هم معلوم است، علّت این است که زندگیِ ما به دو قسمت تقسیم شده است؛ یک قسمتِ کوتاهِ مختصر که همین دنیای مادّی است. یک قسمت هم، آن قسمتِ اصلی زندگی است که طولانی و ابدی است. و «إنّ الدار الآخرة لهی الحَیَوان لو کانوا یعلمون»[1]، زندگیِ واقعی آنجاست. وقتی دین سالم بود، آن قسمتِ اصلی زندگی سالم است. وقتی دین سالم نبود، آن بخش عمده و اصلی، آن سرمایۀ اصلی از دست رفته است.
نقطه مقابل اهل دین، اهل دنیاییند و اینگونه حضرت توصیف می کنند: کما لا یَأسى أهلُ الدنیا على ما فاتَهُم مِن دِینِهِم إذا سَلِمَتْ دُنیاهُم. اهل دنیا درست به عکس است، هر چه از دینشان از دستشان برود، ناراحتشان نمی‌کند! نگرانشان نمی‌کند وقتی دنیایشان سالم و کامل است. پول داشته باشد، زندگی راحتی داشته باشید، عیش داشته باشد، عزّت داشته باشد کافی است دیگر نماز و تقرب الی الله و اخلاص و خصویات دیگر دینداری اهمیتی برایش ندارد.
طبق این حدیث شریف: معیار برای شناخت اهل دین و اهل دنیا این است که: اهل دنیا آن کسانی‌اند که اگر دینشان از دستشان رفت، وقتی دنیایشان محفوظ است، خیلی نگران نمی‌شوند، ناراحت نمی‌شوند. اهل دین در مقابل اینگونه نیستند و دینشان اولویت دارد. این یک توصیۀ بسیار مهم و حکمت بسیار عظیمی است.
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
تعجیل در فرج امام زمان و سلامتی مراجع عظام خصوصا امام خامنه ای صلوات
متن اصلی:
الشرط الخامس: ان لایکون السفر حراماً مسألة 44- درس 166
جلسه 166، یک شنبه 1395/7/25
حدیث :
عن الحسن بن علیٍّ الخَزّاز، که ثقه است. این روایت از لحاظ سند، روایت معتبری است. قال: سمعتُ اباالحسن الرضا«علیه‌السلام» یقول: قال عیسیَ بنُ مریم«علیه‌السلام» للحواریّین: یا بنی اسرائیل! لاتأسَوا علی ما فاتَکم مِن دنیاکم اذا سَلِمَ دینُکم. حواریّین، آن نزدیکانند، از همۀ آحاد بنی اسرائیل در آن زمان که در شهرها پراکنده بودند و حضرت سراغ اینها می‌رفتند، اینها آن جمعِ نزدیکِ به حضرت بودند، بهترین توصیه‌ها و عالی‌ترین حکمتها به اینها گفته می‌شد. به این حواریین فرمودند: وقتی دینتان سالم است، آنچه از دنیا از دست دادید یا بدست نیاوردید، این شما را متأسف نکند! همۀ خیر و سعادت بشر در همین کلمه است. اگر به یک مقامی مایل بودید برسید، نرسیدید؛ به یک عنوانی مایل بودید نائل بشوید، چه عنوان دینی و معنوی مثلاً مجتهد بشوید، مرجع تقلید بشوید؛ چه عنوان دنیایی، مدیر بشوید، رئیس بشوید. دلتان می‌خواست اینطوری بشوید، و نشدید. دلتان می‌خواست فلان‌طور خانه‌ای، مال و منالی داشته باشید، نشد. اینها همه‌اش دنیاست، یعنی همان زینتها و زیورها و خوشی‌ها و زیبائی‌های دنیاست. خیلی‌هایش چنانچه با گناه بدست نیاید، چیزهای خوبی است. اما بدستتان نیامد! این، شما را متأسف نکند. وقتی دینتان را توانستید نگه دارید، فوتِ این چیزها شما را ناراحت نکند. به نظر بنده همۀ حکمتِ انبیاء در همین یک جمله است. این را اگر بتوانیم عمل بکنیم، سعادت در همین است. علّت هم معلوم است، علّت این است که زندگیِ ما تقسیم شده است به دو قسمت؛ یک قسمتِ کوتاهِ مختصر که همین دنیای مادّی است. یک قسمت هم، آن قسمتِ اصلی زندگی است که طولانی و ابدی است. و «إنّ الدار الآخرة لهی الحَیَوان لو کانوا یعلمون»[1]، زندگیِ واقعی آنجاست. آن، زندگیِ اخروی است. وقتی دین سالم بود، آن قسمتِ اصلی زندگی سالم است. وقتی دین سالم نبود، آن بخش عمده و اصلی، آن سرمایۀ اصلی، آن ربح اصلی از دست رفته است ولو یک تکۀ کوچکی هم نصیب انسان بشود.
نقطۀ مقابل اهلِ دین اهل دنیایند، می‌فرماید: کَما لایَأسَی اهلُ الدنیا علی ما فاتَهم مِن دینِهم اذا سَلِم دنیاهم، اهل دنیا درست به عکس است، هر چه از دینشان از دستشان برود، ناراحتشان نمی‌کند! نگرانشان نمی‌کند وقتی دنیایشان سالم و کامل است و در اختیار است. پول داشته باشیم، راحت داشته باشیم، عیش داشته باشیم، عزّت داشته باشیم، نماز نشد، روزه نشد، تقرّب نشد، اخلاص نشد، خصوصیاتِ دیگری که برای دینداری لازم است، نشد، نشد! اهل دنیا اینطوری‌اند. پس معیار برای شناخت اهل دین و اهل دنیا این است که: اهل دنیا آن کسانی‌اند که اگر دینشان از دستشان رفت، وقتی دنیایشان محفوظ است، خیلی نگران نمی‌شوند، ناراحت نمی‌شوند. اهل دین به عکس‌اند. این، یک توصیۀ بسیار مهم و حکمت بسیار عظیمی است.[2] امالی، صفحۀ 585
