مذمت بدگویی از دیگران

توضیحات

سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم . رسول خدا صلی الله علیه و اله وسلم در روایتی می فرمایند: الجُلوسُ فی المَسجِدِ لانتِظارِ الصَّلاةِ عِبادَةٌ ، ما لَم یُحدِثْ ، قیلَ : یا رسولَ اللّه ِ، و ما الحَدَثُ ؟ قالَ : الاغتِیابُ

در مسجد به انتظار نماز نشستن ، عبادت است تا زمانى که حدثى سر نزند . عرض شد : اى رسول خدا! حدث چیست؟ فرمود : غیبت کردن .

دو نکته کوتاه درتوضیح حدیث شریف:

1. از حدیث شریف استفاده می شود که نشستن در مسجد به انتظار نماز خودش عبادت است.البته این عبادت بودن طبق روایت شریف مشروط به این است که حادثه ای رخ ندهد و آن حادثه غیبت کردن هست. یعنی کسی که به انتظار نماز در مسجد نشسته، در صورتی که غیبت و بدگویی دیگران را انجام دهد علاوه بر اینکه مرتکب گناه کبیره شده است، عبادت بودن نشستن در مسجد را از بین می برد.

2. غیبت یعنی بیان کردن عیب پنهان شخصی را به قصد بدگویی و خراب کردن چهره فرد صورت بگیرد، و اگر عیبی بیان شود که واقعیت ندارد تهمت و افترا می باشد.


در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.

جهت قبول زیارت و سلامتی همه زائرین صلواتی را عنایت بفرمایید.

خداوند توفیق دوری از گناه را به همه ما عنایت بفرماید به برکت صلواتی بر محمد و ال محمد

 

الشرط الخامس: ان لایکون السفر حراماً (هل الشرط ابتدائی ام استمراری؟)- درس 145

جلسه 145، یک شنبه 1395/2/5

حدیث :

عن الصادق جعفرِ بن محمدٍ«علیهماالسلام»، عن ابیه، عن آبائه«علیهم‌السلام» قال: قال رسول الله«صلی‌الله‌علیه‌وآله»: الجُلوسُ فی المسجد لانتظارِ الصلاة عبادةٌ. اوّلاً نفسِ جلوس در مسجد، خانۀ خدا، محل هبوط ملائکۀ عبادت است؛ ثانیاً: انتظار عبادتی مثل نماز که برترینِ عبادات و مهمترین عبادات است، بنابراین، نشستن در انتظار نماز در مسجد، این، خودش یک عبادت است. نکته، در جملۀ بعدِ این فقره است که فرمود: ما لم‌یُحدِث. مادامی که یک حدثی از او صادر نشود. مراد، حدثِ مبطِل وضو و طهارت نیست، یک حادثه‌ای را ایجاد نکند. این حادثه چیست که این عبادت را از بین می‌برد؟! قیل: یا رسولَ الله! و ما الحدَث؟ قال: الاغتیاب، غیبت. حدث، این است. بنابراین، در مسجد نشسته‌ایم با رفقاء منتظر نماز، اما با همدیگر شروع می‌کنیم صحبت کردن، بدگویی از زید، بدگویی از عمرو، بدگویی‌هایی مطابق واقع. و الّا اگر بدگوئیِ مخالفِ واقع باشد، افتراء و تهمت است. همان بدیهایی که در او هست که گفتنِ آنها غیبت محسوب می‌شود، که ما مفصّل در مکاسب محرّمه، حدود غیبت را گفتیم. یعنی یک چیزی باشد که پنهان باشد، کسی نداند، قصد مثلاً اسائه داشته باشد، بالاخره بدگوییِ او را بکند. در مسجد، در انتظار نماز، اگر چنین عملی را انجام بدهد، این عبادت را از بین می‌برد. خودِ آن غیبت که حرام است، از محرّماتِ کبیره است بلاشک؛ اما این عبادتی را هم که مشغولش هستید که نشستنِ در مسجد است، این را هم از بین می‌برد.[۱