مذمت و آثار مال دوستی

توضیحات

سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم.

یکی از خصلتهایی که مذمت شده است مال دوستی است که بدترین نوع آن این است که انسان  نسبت به مال حرص و ولع داشته باشد و به دیگران نیز انفاق نکند که در روایات و آیات از این خصلت به شح تعبیر شده است.

پیامبر خدا صلی الله علیه و اله در روایتی در مذمت حریص بودن به مال می فرمایند: از شُّحَّ یعنی همان حرص به مال همراه با عدم انفاق بپرهیزید  و امتهای پیش از شما به خاطر این صفت هلاک شدند و در ادامه می فرمایند فرد حریص در معرض سه آسیب بزرگ است:

اول: امَرَهُم بِالکِذْبِ فَکَذَبُوا. حرص به مال گاهی موجب می‌شود که فرد دروغ بگوید و آن را انجام می دهد و فضای زندگی خود و جامعۀ خود را با خلاف حقیقت، آلوده نموده و صدق و صفا را از بین می برد.(جهت توجه: ضمیر امر به شح بر می گردد)

دوم: امَرَهُم بالظُّلمِ فظَلَمُوا. گاهی حرص موجب می‌شود که ظلم و تجاوز به حقوق دیگران کند و آنرا انجام می دهد و آرامش افراد و جامعه را سلب می کند.

سوم: أمَرَهُم بالقَطِیعَةِ فَقَطَعُوا. گاهی اوقات موجب می‌شود که مبتلا به قطع چیزی شود که خدا اجازه قطع آنرا نداده است. مثل قطع ارتباط با ارحام و خویشان یا قطع ارتباط باخدا و ائمۀ  و صلحاء.



در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.

تعجیل در فرج امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف صلواتی عنایت بفرمایید.


جهت مطالعه متن اصلی:

الفصل الرابع:

«فی کیفیة استیفاء القصاص»

جلسه 286، 1382/10/21

عن النبیّ(صلی‌الله‌علیه‌وآله) قال:

« عَنِ اَلنَّبِیِّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ قَالَ: إِیَّاکُمْ وَ اَلشُّحَّ فَإِنَّمَا هَلَکَ مَنْ کَانَ قَبْلَکُمْ بِالشُّحِّ أَمَرَهُمْ بِالْکَذِبِ فَکَذَبُوا وَ أَمَرَهُمْ بِالظُّلْمِ فَظَلَمُوا وَ أَمَرَهُمْ بِالْقَطِیعَةِ فَقَطَعُوا».

(خصال شیخ صدوق، باب الثلاثة، حدیث234)

 شحّ به معنای حرص به مال همراه با بخل است. شحیح کسی است که با حرص و ولع به جمع‌آوری مال پرداخته و به دیگران انفاق نمی‌کند که این نوع، بدترین نوع مال‌دوستی است.

پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: از شحّ بپرهیزید، همانا امتهای پیش از شما به خاطر این صفت هلاک شدند؛ چون حرص به مال گاهی موجب می‌شد که آنان دروغ گفته و فضای زندگی خود و جامعۀ خود را با خلاف حقیقت، آلوده نموده و صدق و صفا را از بین ببرند و گاهی موجب می‌شد که ظلم و تعدّی کنند. و گاهی هم موجب می‌شد که مبتلا به قطیعه شوند، قطیعه غالباً به معنای قطع رحم استعمال می‌شود لکن ظاهراً در اینجا به معنای اعمّ از آن یعنی قطع آنچه باید مراعات آن را نمود، می‌باشد مثل قطع ارتباط باخدا و ائمۀ خیر و صلحاء «یقطعون ما أمر الله به أن یوصل».