رجوع به کارشناس در هر فنی برای رسیدن به مقصود دستور عقل است. اینکه مریض به طبیب مراجعه کند، مال باخته به پلیس رجوع نماید، کسی که خودرواش نیاز به تعمیر دارد به تعمیرکار و ... دستور عقل است.
در مسائل دینی نیز اولین قدم برای ورود به دقّتهای شرعی، رجوع به کارشناس دینی (مرجع تقلید) است بله در احکام شرعی اسلام کسی که خودش متخصص نیست لازم است به کسی که عمرش را در مطالعه و بررسی متون دینی صرف کرده مراجعه کند. قرآن مجید نیز به این امر مهم به زیبایی اشاره کرده است آنجایی که خداوند مى فرماید: فَاسْئَلُوا اَهْلَ الذِّكْرِ اِنْ كُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ (اگر چیزى را نمىدانید، از اهل اطلاع آن، سؤال کنید.)
اگر کسی به این دستور عقل بی توجهی کند در امور مختلف زندگی اش دچار سرگردانی می شود، و نمی داند که رأی و نظر دینش در آن امری که او در معرض آن قرار گرفته چیست؟
به عنوان مثال پزشکی که می خواهد مجوّز سقط جنین برای یک بیمار صادر کند باید بداند که آیا شرع مقدس به او چنین اجازه ای را می دهد یا نه؟ اگر اجمالا این اجازه وجود دارد شرایطی هم دارد یا اینکه پزشک در هر صورت اجازه ی این تجویز را دارد؟ یا اینکه اگر بیماری مرگ مغزی شد اجازه جدا کردن دستگاهها را از وی دارد تا همه چیز تمام شود یا ندارد؟ اهداء اعضای او چطور؟ شرعی است یا غیر شرعی؟
او که تخصص پاسخ به این سوالات و بیان و نظر دین را در این موارد ندارد لذا گریزی نیست جز رجوع به فتوای مرجع تقلیدش.
یکی از راههای پیدا کردن مرجع تقلید پرسش از دو نفر عالم عادل مرجع شناس است.
نکته: کسی که مرجع تقلید ندارد در تکلیف شرعی اش دچار سرگردانی می شود و ای چه بسا که در بعضی موارد موجب تکرار اعمالش نیز بشود.
همانطور که اصل این مراجعه به کارشناس (تقلید) دستور عقل است مراجعه کردن به عالمترین و با تقواترین مرجع را نیز عقل دستور می دهد.