پاسخ:
یکم؛ خود اهلبیت (علیهم السلام) مطهرند، نه وسایل منتسببه آن بزرگواران. بهعنوان مثال شمشیر ذوالفقار وقتی به خون کفار آغشته میشد، آیا چون منسوب به حضرت (علیه السلام) بود نیاز به تطهیر نداشت؟ و یا اگر ضریح ائمه اطهار (علیهم السلام) خونی شود یا بچهای در حرم ادرار کند نیاز به تطهیر نیست؟
دوم؛ حتی خود اهلبیت (علیه السلام) بیشتر از همه نسبتبه دستورات ظاهری اسلام مبنیبر رعایت بهداشت بر بدن خود اهتمامداشتند. روایت زیر یکی از آن موارد است که نشان میدهد شبهه مذکور از القائات شیطان است.
شیخ طوسی به سند خود از حرث بن یعلی بن مره و او از پدرش و او از جدّش نقل کرده است که:
مُحَمَّدُ بْنُ اَلْحَسَنِ بِإِسْنَادِهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ اَلْحَكَمِ عَنْ أَبَانِ بْنِ عُثْمَانَ عَنِ اَلْحَارِثِ بْنِ يَعْلَى بْنِ مُرَّةَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ فِي حَدِيثٍ قَالَ: لَمَّا قُبِضَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ سَمِعْنَا صَوْتاً فِي اَلْبَيْتِ أَنَّ نَبِيَّكُمْ طَاهِرٌ مُطَهَّرٌ فَادْفِنُوهُ وَ لاَ تُغَسِّلُوهُ قَالَ فَرَأَيْتُ عَلِيّاً عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ رَفَعَ رَأْسَهُ فَزِعاً فَقَالَ اِخْسَأْ عَدُوَّ اَللَّهِ فَإِنَّهُ أَمَرَنِي بِغُسْلِهِ وَ كَفْنِهِ وَ دَفْنِهِ وَ ذَا سُنَّةٌ[40]40).
《چون رسول خدا (صل الله علیه و آله و سلم) وفاتیافت، حضرت را با پارچهای پوشاندند؛ ایشان زیر پارچه قرارداشتند و حضرت علی (علیه السلام) کنار حضرت صورت خود را بر کف دست ایشان گذاشتهبود و باد، کنار پارچه را بر صورت حضرت علی (علیه السلام) میزد. راوی گفت: مردم بر در خانه و در مسجد، فریاد میزدند و گریه میکردند؛ ناگاه از میان خانه صدایی شنیدیم (ابلیس) که میگفت: پیامبرتان پاک و پاکیزه است، او را نشویید و دفنش کنید. راوی گفت: حضرت علی (علیه السلام) را دیدم که با نگرانی سرش را بلندکرد و فرمود: خفه شو ای دشمن خدا خود حضرت، غسل و کفن و دفنش را به من سپرده و این، سنّت است.》