پاسخ:
یکم؛ شفایافتن بیماران در حرم‌ها و مراقد مطهر معصومان و اولیای الهی، هرچند اموری یقینی است و بارها اتفاق‌افتاده و مدارک معتبر آن وجوددارد، اما این اتفاقات استثنایی و مشروط‌به شرایط خاصی است که همه ابعاد آن برای ما روشن نیست و هرگز رویه نبوده‌است؛ هیچ آیه‌ای از قرآن کریم و روایت معتبر وجودندارد که در آن ادعا شده‌باشد، اولیای الهی می‌توانند نظام عالم را یک‌سره برهم‌زنند و امور عادی و طبیعی را به صورت کامل تغییردهند. برخلاف این، در روایات متعددی تصریح‌شده که خداوند از این‌که امور عالم جز از طریق اسباب عادی انجام گیرد، امتناع می‌کند. در این مکان‌های مقدس هم تمام امور طبق مشیت الهی و نظام اسباب و مسببات صورت می‌پذیرد. هرچند ممکن‌است برخی از امور خارق عادت و استثنایی از سوی اولیای الهی هم روی‌دهد که البته آن‌ها هم بر اساس نظام اسباب و مسببات‌اند؛ بنابراین رعایت امور بهداشتی، پاکیزگی و آراستگی در مکان‌های مقدس نه‌تنها لازم‌است، بلکه در این مکان‌های شریف از دیگر مکان‌ها اهمیت بیش‌تری دارد؛ زیرا هم محل رفت و آمد و تجمع انسان‌ها است و بی‌توجهی به بهداشت، نوعی مردم‌آزاری و تضییع حقوق دیگران است و هم بی‌احترامی به آن مکان محترم و صاحب قبر شریف محسوب می‌شود.
دوم؛ آن‌چه بر اساس مبانی دینی به‌سبب آمده، این است که اولیای الهی به اذن خداوند به برخی از امور غیبی آگاه اند و می‌توانند در امور عالم تصرفاتی جزیی کنند؛ اما این‌که اجازه داشته‌باشند در همه امور جهان به دل‌خواه خود رفتار کنند، امر محالی است و در هیچ گزاره دینی چنین ادعایی مطرح نشده‌است. زندگی اولیای الهی نیز در امور عادی مانند زندگی دیگر انسان‌هاست. بیماری، گرسنگی، درد، فقر، شکنجه و قتل دیده‌اند و برای حفاظت از خود از دارو، رعایت بهداشت و ابزارهای لازم و عقلانی سود جسته‌اند. تفاوت آنان با دیگران در مرتبه ایمان، تقوا، شکر و رضا است. اگر بنا بود اولیای الهی در همه امور عالم دخالت کنند، طبیعتا می‌بایست همه بلاها و شرور را از خود دور‌سازند، درحالی که اگر نگوییم بلاها و مصائب آنان از دیگر انسان‌ها بیش‌تر بوده، قطعا کم‌تر نبوده‌است. آری دعای آنان به اجابت نزدیک‌تر و مقام آنان در نزد خدا بلندمرتبه‌تر از دیگر بندگان است و همین شرافت موجب می‌شود که در برخی از امور دنیایی، واسطه فیض الهی قرار‌گرفته، حوائجی به‌دست آنان برآورده‌شده و بیمارهایی شفا یابد؛ اما این امور از استثنائات است و هرگز رویه نبوده و نخواهدبود. البته این ارواح پاک در امور معنوی وسعت و قدرت بسیار فراخ‌تری دارند و اگر نگوییم همه فیض‌های معنوی به وساطت آن بزرگواران به طالبان حقیقت می‌رسد، دست‌کم بسیاری از بهره‌های معنوی به وساطت آنان است. ائمه معصوم (علیهم السلام) مصادیق کامل «وماتشاؤون الا ان یشاء الله رب العالمین»[28]28) اند؛ یعنی خواست آنان، خواست خدا است و از این رو در همه امور تابع اراده و مشیت خداوندند.
