نزدیکترین افراد به رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم در روز قیامت

توضیحات

سلام علیکم.بسم الله الرحمن الرحیم. ضمن تبریک به مناسبت ولادت امام چهارم علیه السلام . پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم در روایتی می فرمایند: چهار گروه هستند در قیامت به "من" رسول خدا نزدیکترند و طبیعتا از برکات وجودی پیامبر برخوردار می شوند لذا در برخی ادعیه وارد شده که از خدا می خواهیم که  رویت پیامبر را در بهشت روزیمان کن و همچنین این افراد از شفاعت پیغمبر بیشتر بهره مند هست.از آن چهار گروه به دو گروه در این فرصت اشاره می شود:

مورد اول حضرت می فرمایند: أحسنُکم خُلقاً، خوش اخلاقی.  اخم کردن و اوقات تلخی کردن و داد کشیدن و با چهره درهم کشیده برخورد کردن، تکبّر و حس برتر بینی از هیچکس در اسلام پذیرفته نیست.

مورد دوم که حضرت می فرمایند: أقرَبُکُم مِنَ الناسِ. نزدیکترینِ شما به مردم. به عبارت دیگر دیگر مردمی بودن. برخی گمان می کنند باید در یک گوشه ای قرار بگیرند و تصور می کنند خیلی مهم و ویژه هستند که باید همه افراد دور سر آن بچرخند که این خطاست و سبک زندگی اسلامی این نیست. و کسی که در نظام اسلامی مسئولیتی دارد نسبت به این سبک اسلامی باید اهتمام ویژه ای داشته باشد و در حد توانش در میان مردم رفت و آمد داشته باشد، با مردم گفتگو کند و با قشرهای مختلف، ارتباط برقرار کند.


در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.

 خشنودی حضرت رضا علیه السلام صلوات

متن اصلی:

الشرط السابع: ان لایکون ممّن اتّخذ السفر عملاً و شغلاً کالمکاری- درس 175

جلسه 175، یک شنبه 1395/8/16

حدیث:

عن زیدِ بن علیٍّ«علیهماالسلام»، عن آبائه«علیهم السلام» قال: قال رسول الله«صلی الله علیه وآله»: إنَّ أقرَبَکم مِنّی غداً و أوجبکم علیَّ شفاعةً أصدقکم لساناً و آداکم للأمانة و أحسنکم خلقاً و أقرَبکم من الناس.

در قیامت. آن کسی که نزدیک به پیغمبر اکرم«صلی الله علیه وآله وسلّم» باشد، طبعاً از برکات وجود آن بزرگوار برخوردار است. آن کسانی که از آن بزرگوار دورند، قهراً از این انوار و این برکات محرومند. شاید هم مراد از غَد، اعمّ از قیامت و از بهشت باشد. در بهشت هم درجات مختلف است، بعضی ها در درجات عالیه ای هستند که خدای متعال به اینها دیدار پیغمبر، مجالست پیغمبر را روزی می کند. در دعا می خوانید که: من پیغمبرت را زیارت نکردم، أرِنی وَجهَه یا أرِنی رؤیَتَه فی الجنة. به هر حال، نزدیک بودن به پیغمبر، مقام بزرگی است، مقام بلندی است. و أوجَبَکم علیَّ شفاعةً، کسانی که شفاعتشان بر من لازم تر است؛ کأنّه بعضی از بندگان خدا و مؤمنین شفاعت آنها بر پیغمبر به عنوان یک وظیفۀ اخلاقی مسلّم و مقرّر است، پیغمبر وظیفۀ خود می داند که از اینها شفاعت کند، لکن اینها هم درجاتی دارند، بعضی هستند انگیزه و میل به شفاعتِ اینها زیادتر است، بعضی در این حدّ و در این مرتبه نیستند. کسانی که منزلتشان به آن بزرگوار نزدیکتر و شفاعتشان اوجب است، چه کسانی هستند؟

1- أصدَقُکم لساناً، کسانی که زبانشان به دروغ نمی چرخد، صادقترین شما در زبان. صدق در عمل هم داریم، آن، بحث دیگری است. صدق در لسان. که انسان مقیّد باشد، مواظب باشد که این زبان به خلاف واقع نچرخد. یکی از گرفتاریهای امروز ما همین است. یک چیزهایی را بر زبان می آوریم که یا گاهی می دانیم خلافِ واقع است؛ گاهی هم حداقل، نمی دانیم که موافقِ واقع است. که در یک روایتی دارد: کَفی المرءُ کِذباً أن یُحَدِّثَ بِکلِّ ما سَمِع. شایعه پراکنی ها همین است، شایعه پراکنی یعنی: قولِ به غیر علم. یک چیزی یک کسی می گوید، شما بجای اینکه اگر شبهۀ غیبت است، نهی اش کنید؛ می شنوید و خوشتان می آید! و بعد جای دیگر آنرا نقل می کنید! گاهی هم می گوییم: «می گویند»! به خیال اینکه اگر بگوییم «می گویند»، مشکل برطرف می شود. داری حرف را منتقل می کنی.

2- و آداکم للأمانة، کسی که امانت را بیشتر از دیگران رعایت می کند. امانت انواعی دارد، گاهی پولهایی در اختیار ماست، گاهی وظائفی بر عهدۀ ماست، اینها همه امانت الهی است. بعضی در کیفیتِ خرج بیت المال مراعات نمی کنند! اداء امانت نشده است. شما یک جا مدیرید؛ این مدیریت، این مسئولیت یک وظائفی، تعهدهایی دارد، اگر آن تعهدها را رعایت نکردیم، ادای امانت نکردیم! نوع دیگر امانت، عهود الهی است؛ فرض بفرمایید معارف الهی در ذهن ماست، یک چیزهایی را از معارف الهی می دانیم. اینها را بایستی به مردم برسانید، بیان کنید؛ فعلی العالِم أن یُظهِرَ علمَه، لَتُبَیِّنُنَّه للناس و لاتَکتمونَه. یکی از مشکلات جوامع ما، جوامع اسلامی، مشکل ندانستن است. نه فقط جوامع اسلامی، غیرِ جوامع اسلامی هم همین طور است. نمی دانند، یا اکثرِ آنچه را که باید بدانند، نمی دانند! اگر من و شما زبانمان را گویا کردیم به آنچه از معارف که علمِ به آن داریم؛ بخش مهمی از این جهل برطرف خواهد شد. البته باید زبان مخاطب را هم بلد بود، با هر زبانی نمی شود تبلیغ کرد و احکام الهی را بیان نمود.

3- و أحسنُکم خُلقاً، خوش اخلاقی. این هم از وظائف ماست. باید خوش اخلاق باشیم. اخم کردن و اوقات تلخی کردن و داد کشیدن و عبوس برخورد کردن، تکبّر و تَرَفُع کردن از هیچکس در اسلام پذیرفته نیست، از من و شما که عمامه