سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. شخصی به نام سفیان محضر امام صادق علیه السلام رسید و تقاضا کرد که حضرت او را موعظه و راهنمایی کنند، حضرت در پاسخ به درخواستش چند جمله نورانی فرموند:
اول: ثِقْ بِاللَّهِ تَکُنْ مُؤْمِناً. به خدا اعتماد کن، تا مؤمن باشى. وثوق و اطمینان به خدا مساوی با ایمان است. مؤمن واقعی کسی است که به وعدههای الهی که در قرآن آمده مثل اجابت دعا (ادعونی استجب لکم) و یاری کردن مومنان (و لینصرنّ الله من ینصره) اعتماد داشته باشد و اگر در موردی دعای او مستجاب نشد به وعدۀ پروردگار شک نکرده بلکه مانع استجابت را در خود جستجو کند.
دوم: اِرْضَ بِمَا قَسَمَ اَللَّهُ لَکَ تَکُنْ غَنِیّاً . به آنچه خدا به تو روزی داده راضی و خشنود باش تا بینیاز باشی یعنی احساس بینیازی کنی. البته این به آن معنا نیست که انسان در زندگی تلاش نکند بلکه باید با وجود تلاش و کوشش، به دادۀ الهی قانع بوده و حرص نورزد و چشمش به دنبال اموال دیگران نباشد.
سوم: أحسِنْ مُجاوَرَة مَن جاوَرَکَ تکن مسلما. با همجواران خود معاشرت نیکویی داشته باش تا مسلمان باشی (المسلم من سلم المسلمون من یده و لسانه)
چهارم: لَا تَصْحَبِ الْفَاجِرَ فَیُعْلِمَکَ مِنْ فُجُورِهِ. با افراد فاسق مصاحبت نکن تا فسق و فجور خود را به تو تعلیم ندهد. (خصال شیخ صدوق، باب الثلاثة، حدیث222)
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری میکنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را میشنوند و سلام ما را پاسخ میدهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء میکند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکانها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
خداوند توفیق علم و عمل به همه ما عنایت بفرماید به برکت صلواتی بر محمد و ال محمد
جهت مطالعه متن اصلی:
«فی کیفیة استیفاء القصاص»
جلسه 285، 1382/10/16
... فقلت: یا ابن رسول الله! زدنی. فقال لی: «یا سفیان! ثق بالله تکن مؤمناً و ارض ما قسم الله لک تکن غنیاً و أحسن مجاورة من جاورته تکن مسلماً و لاتصحب الفاجر فیعلمک من فجوره و شاور فی أمرک الذین یخشون الله(عزّوجلّ)».
(خصال شیخ صدوق، باب الثلاثة، حدیث222)
وثوق و اطمینان به خدا مساوی با ایمان است. مؤمن واقعی کسی است که به وعدههای الهی که در قرآن آمده مثل اجابت دعا (ادعونی استجب لکم) و نصرت مؤمنین (و لینصرنّ الله من ینصره) اعتماد داشته باشد و اگر در موردی دعای او مستجاب نشد به وعدۀ پروردگار شک نکرده بلکه مانع استجابت را در خود جستجو کند. و به آنچه خدا به تو روزی داده راضی و خشنود باش تا بینیاز باشی یعنی احساس بینیازی کنی. و البته این به آن معنا نیست که انسان در زندگی تلاش نکند بلکه باید با وجود تلاش و کوشش، به دادۀ الهی قانع بوده و حرص نورزد و چشمش به دنبال اموال دیگران نباشد. و با همجواران خود معاشرت نیکویی داشته باش تا مسلمان باشی (المسلم من سلم المسلمون من یده و لسانه). و با افراد فاسق مصاحبت نکن تا فسق و فجور خود را به تو تعلیم ندهد. و هنگام معاشرت، با افراد متّقی که ترس از خدا دارند مشورت کن!