سلام علیکم- بسم الله الرحمن الرحیم
خداوند در قرآن در باره ضرورت وحدت می فرماید: وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعًا وَلَا تَفَرَّقُوا : همگی به ریسمان خدا چنگ زنید، و پراکنده نشوید(آیه 103 آل عمران)
امیرمومنان علی (علیه السلام) در نهج البلاغه از وحدت، به منت والای خداوند بر امت تعبیر نموده و می فرماید: خداوند سبحان بر این امت به سبب الفت و وحدتی که بین آنها منعقد کرد، منت نهاد، الفتی که در سایه آن وارد می شوند و در کنار آن پناه می گیرند، نعمتی که کسی از آفریدگان، بهای آن را نمی داند، چرا که از هر کالایی برتر و از هر امر مهمی مهمتر و بزرگتر است. (نهج البلاغه- خطبه 236)
در نهج البلاغه آثاری برای وحدت ذکر شده است که برخی را عرض می کنیم:
1. اجرای حق و عدالت: امیرالمومنین علیه السلام در خطبه 216 نهج البلاغه می فرمایند: اگر مردم و حاکم حقوق یکدیگر رارعایت کنند عدالت برقرار و سنت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم پایدار گردد ؛پس روزگار اصلاح شود؛ولی اگر مردم و حاکم به یکدیگر ظلم کنند؛ وحدت کلمه از بین می رود، نشانه های ستم آشکار و نیرنگ بازی در دین فراوان می گردد. و راه گستردی سنت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم متروک، هواپرستی فراوان، احکام دین تعطیل و بیماری های دل فراوان شود.
2. ریزش فیض الهی: امیرالمومنین علیه السلام در خطبه 176 نهج البلاغه می فرمایند: مبادا در دین دو رویی ورزیده که همبستگی و وحدت در راه حق از پراکندگی در راه باطل گرچه مورد علاقه شما باشد بهتر است، زیرا خداوند سبحان نه به گذشتگان و نه به آیندگان، چیزی را با تفرقه عطا نفرموده است.
3. عزت و دفع دشمنان: امام در خطبه قاصعه می فرماید: هنگامی که در احوال گذشتگان تفکر می کنید، خود را ملزم به اموری می کنید که مایه عزت بخشی آنان شد از جمله علل پدید آمدن این کامیابی ها، اجتناب از تفرقه و اختلاف و پایبندی بر الفت و وحدت و تشویق و سفارش یکدیگر بر این امر مهم بود. (خطبه 234 نهج البلاغه)
نتیجه اینکه: اگر امت اسلامی بتواند با کنار گذاشتن اختلافات و اجتماع بر مشترکات خود، موارد فوق را تحقق بخشد، به تبع خواهد توانست فرهنگ و قدرت خود را عالمگیر کند. و اگر این امت تابع فرهنگ قرآن باشد، نهایتاً احکام، عقاید و اخلاق قرآنی سراسر عالم را فرا خواهد گرفت.
خداوند وحدت بر پایه محبت اهل بیت علیهم السلام را به همه مسلمانان عطا بفرماید به برکت صلوات بر محمد و آل محمد