عوامل استواری دین
توضیحات
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم . .امیر المومنین علیه السلام در روایتی می فرمایند: استواری و قوام دین به چهار نفر یا چهار گروه وابسته است که اگر هر کدام از این گروهها و افراد در انجام وظیفه خود کوتاهی کند، پایداری و قائم شدن دین مداری در جامعه و میان افراد خدشه دار می شود:
اول: بِعَالِمٍ نَاطِقٍ مُسْتَعْمِلٍ لَهُ. عالمی که به علم خویش عمل نماید.
دوم: بِغَنِیٍّ لاَ یَبْخَلُ بِفَضْلِهِ عَلَى أَهْلِ دِینِ اَللَّهِ. ثروتمندی که بخل نورزیده و از مال خود به نیازمندان متدیّن انفاق کند.
سوم: بِفَقِیرٍ لاَ یَبِیعُ آخِرَتَهُ بِدُنْیَاهُ. فقیری که دین خود را به دنیا نفروشد.
چهارم: بِجَاهِلٍ لاَ یَتَکَبَّرُ عَنْ طَلَبِ اَلْعِلْمِ. کسی که نمی داند و از یادگرفتن دانش، تکبّر نورزیده و دنبال تحصیل علم باشد.
پس اگر عالم دانش خویش را کتمان کند و ثروتمند انفاق نکند و فقیر دین خود را به دنیا بفروشد و کسی که نمی داند در صدد فراگیری دانش نباشد، جامعه دچار رکود و عقب‌گرد شده و معارف دین در آن اجتماع در انزوا قرار می گیرد. پس کثرت مساجد و زیادی اهل مسجد ، شما را فریب ندهد بلکه باید چهار گروه فوق به تکلیف خود عامل باشند تا دین خدا قائم باشد.
خشنودی قلب نازنین حضرت رضا علیه السلام صلوات
جهت مطالعه متن اصلی:
الفصل الرابع:
«فی کیفیة استیفاء القصاص»
جلسه 289، 1382/10/28
عَنْ زُرَارَةَ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ عَلَیْهِ السَّلاَمُ قَالَ قَالَ أَمِیرُ اَلْمُؤْمِنِینَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ : قِوَامُ اَلدِّینِ بِأَرْبَعَةٍ بِعَالِمٍ نَاطِقٍ مُسْتَعْمِلٍ لَهُ وَ بِغَنِیٍّ لاَ یَبْخَلُ بِفَضْلِهِ عَلَى أَهْلِ دِینِ اَللَّهِ وَ بِفَقِیرٍ لاَ یَبِیعُ آخِرَتَهُ بِدُنْیَاهُ وَ بِجَاهِلٍ لاَ یَتَکَبَّرُ عَنْ طَلَبِ اَلْعِلْمِ فَإِذَا کَتَمَ اَلْعَالِمُ عِلْمَهُ وَ بَخِلَ اَلْغَنِیُّ بِمَالِهِ وَ بَاعَ اَلْفَقِیرُ آخِرَتَهُ بِدُنْیَاهُ وَ اِسْتَکْبَرَ اَلْجَاهِلُ عَنْ طَلَبِ اَلْعِلْمِ رَجَعَتِ اَلدُّنْیَا إِلَى وَرَائِهَا اَلْقَهْقَرَى فَلاَ تَغُرَّنَّکُمْ کَثْرَةُ اَلْمَسَاجِدِ وَ أَجْسَادُ قَوْمٍ مُخْتَلِفَةٍ قِیلَ یَا أَمِیرَ اَلْمُؤْمِنِینَ کَیْفَ اَلْعَیْشُ فِی ذَلِکَ اَلزَّمَانِ فَقَالَ خَالِطُوهُمْ بِالْبَرَّانِیَّةِ یَعْنِی فِی اَلظَّاهِرِ وَ خَالِفُوهُمْ فِی اَلْبَاطِنِ لِلْمَرْءِ مَا اِکْتَسَبَ وَ هُوَ مَعَ مَنْ أَحَبَّ وَ اِنْتَظِرُوا مَعَ ذَلِکَ اَلْفَرَجَ مِنَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ. (خصال شیخ صدوق، باب الاربعة، حدیث5)
قوام و پابرجایی دین به این چهار طایفه بستگی دارد (معنای روایت این نیست که حتماً تمام این چهار وصف باید در جامعه وجود داشته باشند و گر نه دین الهی ناقض خواهد بود، بلکه مقصود این است که اگر این چهار دسته که طبعاً در اجتماع وجود دارند و وظیفۀ خود که در این روایت ذکر شده عمل کنند دین قوام پیدا خواهد کرد؛
1- عالمی که علم خود را ابراز کند و ساکت نباشد و خود نیز به علم خویش عمل نماید.
2- ثروتمندی که بخل نورزیده و از مال خود به نیازمدان متدیّن انفاق کند.
3- فقیری که دین خود را به دنیا نفروشد.
4- جاهل و نادانی که از یادگرفتن دانش، تکبّر نورزیده و دنبال تحصیل علم باشد.
بنابراین، اگر عالم دانش خویش را کتمان کند و ثروتمند انفاق ننموده و فقیر دین خود را به دنیا فروخته و نادان در صدد فراگیری دانش نباشد، جامعه دچار رکود و عقب‌گرد شده و معارف دین در آن اجتماع مهجور می‌شود. پس کثرت مساجد و زیادی ترددکنندگان در آن، شما را نفریبد بلکه باید چهار گروه فوق به تکلیف خود عامل باشند تا دین قائم باشد
