محبوب ترین امور نزد خدا

توضیحات

سلام علیکم . بسم الله الرحمن الرحیم .پیامبر خدا در روایتی می فرمایند: ما مِن شیءٍ أحبُّ إلی الله تعالی مِن الإیمانِ به و العملِ الصالح و تَرکِ ما أمَرَ بِه أن یَترُکَه.هیچ چیزی محبوب از ایمان و انجام عمل صالح و ترک گناهان نیست. النوادر،صفحۀ 108.
در توضیح این روایت به چند نکته توجه شود:
1. اساس معنویت و رسیدن به مقامات بالا همین سه موردی است که در روایت بیان شد؛ که اولین مورد ایمان بیان شد یعنی فرد باورش را به خدا و نبوت و معاد و دیگر مسائل عقیدتی راسخ و محکم کند و فرد با استدلال و تفکر و عمل صالح و توجه به خدا می تواند این استحکام را به باورهای خود ببخشد.
2. عمل صالح یعنی کار نیک، که اظهر مصادیق کار نیک، عمل به واجبات است، که انسان واجبات را اعمّ از عبادات و غیر عبادات، انجام بدهد.
3. برخی دنبال ذکر گرفتن و امثال اینها هستند، لکن لازم است توجه بشود کسی که مرتکب گناه بشود واین رشتۀ فاسد را در زندگی خودش، در دل و جان خودش، مستمراً ادامه دهد، از طرفی بخواهد ذکر بگوید. این ذکر خیلی اثر ندارد. مثل این است که انسان یک سمی را، داخل بدن خودش بکند، از آنطرف هم غذای مقوّی بخورد. این غذای مقوّی فایده‌ای ندارد، آن سمّ کار خودش را می‌کند.لذا یکی از مهترین چیزهایی که برای ارتباط با خدا موثر است ترک گناه است.

در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند در محضر ولی خدا هستیم ادب حضور اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.


خداوند ما را از نمازگزاران واقعی قرار بدهد به برکت صلوات بر محمد و آل محمد.
متن اصلی:
النوع الاوّل: «الاکتساب بالاعیان النجسة»

(بیع الخمر)

جلسه 54، 1384/3/24
حدیث اخلاقی
عن امیرالمؤمنین(علیه‌السلام)، عن رسول الله(صلی‌الله‌علیه‌وآله) أنّه قال: ما مِن شیءٍ أحبُّ إلی الله تعالی مِن الإیمانِ به و العملِ الصالح و تَرکِ ما أمَرَ بِه أن یَترُکَه. بعضی دنبال برخی از اعمال مستحبّه و ذکر و وِرد هستند، که البته خیلی خوب است انسان متذکّر بشود، و بخصوص از افرادی که صاحب مقامات معنوی باشند انسان تعلیم بگیرد. اینها خیلی خوب است، لکن اساس کار اینها نیست. اساس کار، سه چیز است که اینجا بیان فرمودند که اگر این پایة کار درست شد، بعد انسان اذکار، نوافل، و مستحبات را اضافه کند. اساس کار این است؛ یکی اینکه فرمود: هیچ چیزی پیش خدای متعال محبوب‌تر نیست من الایمان به. اوّل ایمان، ایمان را قرص و محکم کند. باور به خدا، به مبدأ، به معاد، و به نبوّت، اینها را در دل خودش راسخ کند. که این رسوخ، هم از طریق تحکیمِ مبانی عقیدتی می‌شود، استدلال و تفکّر، هم از عمل صالح، از توجّه به خدا و یاد خدا بودن حاصل می‌شود.
وَ العملِ الصالح، کار نیک، که اظهر مصادیق کار نیک، عمل به واجبات است، که انسان واجبات را اعمّ از عبادات و غیر عبادات، انجام بدهد.
و تَرکِ ما اَمَر به أن یترکه، ترک گناه. این، مهمترین کار است، که انسان مرتکب گناهان، کبائر و صغائر بشود- خدای نکرده- و این رشتۀ فاسد را در زندگی خودش، در دل و جان خودش، مستمراً ادامه دهد! از آن طرف هم با خدای متعال در ارتباط باشد؛
گفت: سبحه بر کف، توبه بر لب، دل پر از شوق گناه
معصیت را خنده می‌آید به استغفار ما!
این، فایده ندارد. انسان این‌طور با دل پر از شوق گناه و فکر گناه و انگیزة گناه و خدای نکرده صدور گناهان، ذکر بگوید، این ذکر خیلی اثر نمی‌کند. مثل این است که انسان یک زهری را، یک سمی را، داخل بدن خودش بکند، از آنطرف هم غذای مقوّی بخورد. این غذای مقوّی فایده‌ای ندارد، آن سمّ کار خودش را می‌کند. النوادر،صفحۀ 108.