سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم .سالروز ازدواج پیامبر خدا و حضرت خدیجه را تبریک عرض می کنم.
رسول خدا صلی الله علیه و اله و سلم در روایتی می فرمایند: إذا جاءَکُم مَن تَرضَونَ خُلُقَهُ و دِینَهُ فَزَوِّجُوهُ «إلاّ تَفْعَلُوهُ تَکُنْ فِتنَةٌ فی الأَرضِ و فَسادٌ کَبیرٌ»
هرگاه کسى که اخلاق و دینش را مى پسندید به خواستگارى نزد شما آمد، به او زن بدهید که «اگر چنین نکنید در روى زمین فتنه و فساد بزرگى پدید آید».
چند نکته کوتاه پیرامون حدیث شریف:
1. آن چیزی که در مورد ازدواج، در درجۀ اوّل اهمیت قرار دارد و باید ملاک باشد و چیزهای دیگر در کنارش اهمیتی کمتر دارد عبارت است از دین و اخلاق و امانتداری.لذا ثروث و موقعیت دنیایی ملاک نیست. چرا که زندگی هم عموماً با معیار دین و امانت، زندگی سالمی خواهد شد اگر کسی دیندار است ولی بد اخلاق است معلوم می شود که چنین فردی به حسب معیارهای ظاهری دیندار است اما به حسب معیارهای واقعی دین او سست است.
2. یکی از از سفارشات دین فراهم کردن زمینه ازدواج جوانان است و اگر بهانه ازدواج نکردن معیشت است جوانان عزیز و پدر و مادر به وعده الهی در سوره نور آیه 32 اطمینان کنید که با ازدواج وضعیت معیشتی زن و مرد سخت تر نمی شود بلکه خداوند می فرماید اگر فقیرهستند از فضل خودش بی نیاز می کند یعنی ازدواج ممکن است گشایش هم ایجاد کند.
3. زن و شوهر، مثل دو همسنگر و مثل دو شریکند. اینگونه نباشد که مثل بعضی از محیطهای جاهلی و بدور از معارف اسلام، مرد به زن زور بگوید و او را به کلی از حوزهی زندگی و تصمیمگیری خارج بداند؛ همچنین اینگونه نیز مانند برخی از محطیهای جاهلی دیگر نباشد که از اروپا یاد گرفتهاند، زنها مرد را تحقیر و ذلیل کنند بلکه باید، مثل دو رفیق، دو همسنگر، دو شریک و دو همکار باشند. منتها، هرکدام - همانطور که خدای متعال قرار داده - برای یک کار مناسبند. هر کدام مخصوص یک کار هستند. نه کار این از عهدهی او برمیآید، نه کار او از عهدهی این برمیآید.
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری میکنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را میشنوند و سلام ما را پاسخ میدهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء میکند که از بلند کردن صدا در اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکانها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
جهت فراهم شدن زمینه ازدواج آسان و برطرف شدن مشکلات صلواتی رو عنایت بفرمایید.
برگرفته از متون زیر:
عن امیرالمؤمنین(علیهالسلام)، عن رسول الله(صلیاللهعلیهوآله): اذا أتاکم من ترضون دینه و أمانته فزوّجوه!»
اگر کسی که از دین و امانت او خرسند و راضی هستید به خواستگاری دختر شما آمد، اجابت کنید و دخترتان یا خواهرتان یا آن کسی که مورد خواستگاری است را به او بدهید. معیار این است: «ترضون دینه و أمانته»؛ یعنی آن چیزی که در مورد ازدواج، در درجۀ اوّل اهمیت قرار دارد و باید ملاک باشد و چیزهای دیگر در جنب او اهمیتی کمتر دارد عبارت است از دین و امانت. ثروت ملاک نیست، جاه و موقعیت دنیایی ملاک نیست، اینکه پسر چه کسی است، یا دارای فلان مقام است و فلان اندازه درآمد دارد و امکاناتی از قبیل اتومبیل، خانه و غیره دارد، اینها ملاک نیست. زندگی هم عموماً با معیار دین و امانت، زندگی سالمی خواهد شد. البته بعضی افراد متدّین هم داریم که دین و امانتشان خوب است امّا بداخلاقند، این هم خیلی بد است. شنیده شده که گاهی بعضی از افراد مؤمن و حزب اللهی در داخل خانواده رفتار بسیار بدی دارند که نشان میدهد این فرد به حسب معیارهای ظاهری، دیندار است امّا به حسب معیارهای واقعی دینش سست است. از قول مرحوم حاج شیخ عبدالکریم حائری نقل میکنند طلبهای یک عمل بدی در زمینۀ مسائل خانوادگی انجام داده بود و مرحوم حاج شیخ اوقاتشان تلخ شد. گفتند: آقا! ایشان مرد عادلی است، فرمود: بله، عادل است امّا از شمر هم بدتر است! گاهی اوقات انسان به حسب ظاهر عادل است، امّا رفتارش از شمر هم بدتر است. غرض اینکه، معیار، دینداری است. اگر دینداری را به معنای أوسع آن بگیریم شامل اخلاق و رفتار خانوادگی هم میشود. النوادر، صفحۀ 112.
ینکه خداى متعال میفرماید: اِن یَکونوا فُقَرآءَ یُغنِهِمُ اللهُ مِن فَضلِه،(۳) این یک وعدهى الهى است؛ ما باید به این وعده، مثل بقیهى وعدههاى الهى که به آن وعدهها اطمینان میکنیم، اطمینان کنیم. ازدواج و تشکیل خانواده، موجب نشده است و موجب نمیشود که وضع معیشتى افراد دچار تنگى و سختى بشود؛ یعنى از ناحیهى ازدواج کسى دچار سختى معیشت نمیشود؛ بلکه ازدواج ممکن است گشایش هم ایجاد کند.
نکتهی دوم این است که زن و شوهر، مثل دو همسنگر و مثل دو شریکند. باید با هم همکاری کنند و بدانند که از نظر اسلام، زن و مرد هردو پیش خدای متعال حقوقی دارند. خداوند مرد را برای کاری آفریده، زن را هم برای کاری. از نظر تقوا و معنویت، نه مرد بر زن ترجیح دارد، نه زن بر مرد. هرکدام تقوایشان بیشتر بود، پیش خدا عزیزتر است. اینگونه نباشد که مثل بعضی از محیطهای جاهلی، مرد به زن زور بگوید و او را به کلی از حوزهی زندگی و تصمیمگیری خارج کند؛ یا مثل بعضی از دستگاههای جاهلی دیگر، که از اروپا یاد گرفتهاند، زنها مرد را تحقیر و ذلیل کنند و بر او سوار شوند. این طور هم نباید باشد؛ بلکه باید، مثل دو رفیق، دو همسنگر، دو شریک و دو همکار باشند. منتها، هرکدام - همانطور که خدای متعال قرار داده - برای یک کار مناسبند. هر کدام مخصوص یک کار هستند. نه کار این از عهدهی او برمیآید، نه کار او از عهدهی این برمیآید.