اهمیت فرزند صالح
توضیحات
سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. پیامبر خدا صلی الله علیه و اله می فرمایند: روی حضرت عیسی از قبرستان عبور می کردند و متوجه شدند که یکی از مردگان روحش در عذاب است و مدتی گذشت مجدد از عیسی از کنار همان قبر عبور کردند متوجه که روح آن مرده در عذاب نیست، از خدای متعال علت را سوال کرد. خدا به جناب عیسی وحی کرد: یا رُوحَ اللّه ِ ، قَد أدرَکَ لَهُ وَلَدٌ صالِحٌ فأصلَحَ طَریقا و آوى یَتیما ، فغَفَرتُ لَهُ بِما عَمِلَ ابنُهُ. اى روح خدا؛ فرزند صالحى از او بزرگ شد و راهى را درست کرد و یتیمى را سرپرستى نمود و من او را براى آنچه این فرزندش انجام داد آمرزیدم.
چند نکته درباره این حدیث نورانی:
1. آنچه ما از این حدیث و امثال این باید استفاده کنیم و عبرت بگیریم، این است که: تأثیر عملِ فرزندمان را در سرنوشت خودمان ببینیم لذا بچه ها را رها نکنیم و آن در مسیرالهی صحیح تربیت کنیم.
2.یکی از اشکالات اساسیِ تربیتِ امروزیِ برخی از ماها این است که فرزندان را رها می کنیم و گویا هیچ مسولیتی فرهنگی در برابر فرزندانمان نداریم و همچنین متاسفانه برخی فرزندان هم احساس می کند که در مقابل پدر و مادر هیچ مسولیت وتعهدی ندارد که این فکر متاسفانه الگوی پذیری از فرهنگ غلط غرب است.مثلا شاید شنیده باشید در غرب به بهانه حقوق بشر یا حقوق کودکان چنانچه کودک نابالغی به پلیس تماس بگیرد و بگوید پدرم به پشت گردن من زده، پلیس پدر را مواخذه و جریمه می کنند در حالی که گاهی اوقات درموارد نادر به اقتضای مسولیت پذیری پدر بوده است اما غلط بودن معیارها روشن است و سبب بسیار از کج رویها و بی حرمتی می شود. و از طرفی چشمشان را هزاران جنابت علیه کودکان مظلوم غزه می بندند. البته نکته ای که باید توجه شود این که با این سخن توجیه برخی از سختگیری های بیجا و بی مورد والدین توجیه نمی شود.
3.تربیت پدر و مادر نسبت به فرزندان که یک وظیفۀ قطعی و حتمی است. ووقتی فرزندِ صالح به بلوغ می رسد و عملِ نیکی انجام می دهد، در عالمِ برزخ، در حال آن پدر ومادر اثر مثبت می گذارد.
در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.
جهت شادی روح همه گذشتگان و پدران و مادران و شهدای عظمیم الشان و امام شهدا صلوات
متن اصلی:
الشرط السابع: ان لایکون ممّن اتّخذ السفر عملاً و شغلاً کالمکاری- درس 178
جلسه 178، یک شنبه 1395/8/23
حدیث:
عن الصادقِ جعفرِ بنِ محمدٍ«علیهماالسلام»، عن ابیه، عن آبائه«علیهم السلام» قال: قال رسولُ الله«صلی الله علیه وآله»: مَرَّ عیسیَ بنُ مریم«علیهماالسلام» بِقَبرٍ یُعَذَّبُ صاحِبُه ثمّ مرّ به مِن قابلٍ فإذا هو لیس یُعذِّبُ. فقال: یا ربِّ! مَررتُ بهذا القبر عامَ أوَّل فکان صاحبُه یُعذِّبُ ثمّ مررتُ به العامَ فإذا هو لیس یعذِّبُ! فأوحی الله«عزّوجلّ» الیه: یا روحَ الله! إنّه أدرکَ ولدٌ صالح فأصلَح طریقاً و آوی یَتیماً فَغَفرتُ له بِما عَمِلَ ابنُه.
حضرت عیسی«علیه السلام» با آن چشم ملکوتی چیزهایی را می دید که انسانِ معمولی نمی تواند ببیند. دید که صاحب این قبر، این مُرده، در حال عذاب است! بعد از گذشت یک سال، دوباره حضرت از آنجا عبور می کردند، دیدند این مُرده روحش معذّب نیست. اگر این فرد، گناهکار بود، طبیعت امر این است که عذابش استمرار داشته باشد. دیدند صاحب این قبر، معذّب نیست. قهراً برایش سؤال ایجاد شد، قبل از اینکه او سؤال بکند، خدای متعال وحی فرستاد و جواب داد که: یا روحَ الله! این که می بینی عذاب از او منقطع شده است، چون یک فرزند صالحی از او به بلوغ رسیده است که یک کار نیکی انجام داد؛ مثلاً راه مردم را اصلاح کرد، جاده ای را درست کرد یا یک یتیمی را پناه داد یا یک صدقه ای داد، یا یک تعلیمی کرد، از این قبیل کارهای نیک انجام داد. خداوند متعال می فرماید: من از گناه پدر گذشتم بخاطر کار نیک فرزندش.
گاهی آباء به کردار اولاد دچار ثواب یا عقاب می شوند! گاهی هم به عکس است؛ «ذُرِّیَّةً ضِعَافاً خَافُوا عَلَیْهِمْ فَلْیَتَّقُوا اللَّهَ وَ لْیَقُولُوا قَوْلاً سَدِیداً »[1]، عملِ پدر موجب می شود که فرزندان یا ذریّۀ ضعاف مورد یک ناراحتی قرار گیرند! ساز و کار این، به قول فرنگی مآبها: مِکانیسم این چیست؟ این، یک حرف جداگانه ای است در جای خود. آنچه ما از این حدیث و امثال این باید استفاده کنیم و عبرت بگیریم، این است که: تأثیر عملِ فرزندمان را در سرنوشت خودمان ببینیم، بچه ها را رها نکنیم! یکی از اشکالات اساسیِ تربیتِ امروزیِ ما این است که فرزندان را رها می کنیم. این هم از سیّئاتِ غربیهاست که بر ما تحمیل شده! جزو سرریزهای فرهنگ آنهاست که: فرزند در مقابل پدر و مادر کأنّه هیچ تعهدی و هیچ مسئولیتی ندارد. البته متقابلاً هم همین طور است، یعنی پدرها هم در مقابل فرزندان گویا مسئولیتی ندارند. پسر، خانه را رها می کند، از پدر اجازه نمی گیرد، جلو روی پدر یا مادر می ایستد! اینها رفتارهایی است که در جوامع غربی رائج است. گاه یک بچۀ نابالغ به پلیس تلفن می زند و از پدرش شکایت می کند که: با من دعوا کرده یا فرض کنید پشتِ گردنِ من زده! پلیس هم پدر را جریمه می کند! ببینید چقدر این رفتار، رفتارِ غیرمنطقی و غیر عقلائی است. با طرح یک عناوینی مثل: حقوق بشر، یا حقوق کودک، هزاران جنایت می کنند! کودکان را، دختر را، پسر را مورد انواع و اقسام بی حرمتی ها قرار می دهند از لحاظ اخلاقی و جسمی و غیرذلک، آنوقت اینجا یقۀ پدر را می گیرند که: تو چرا پشتِ گردن فرزندت مثلاً زدی. غلط بودنِ معیارها، نامیزان و نامتعادل بودن زندگی چیزی است که امروز متأسفانه عالَم غرب و تمدّن غرب اسیرش است. وقتی پایه غلط بود، وقتی خشتِ اول کج نهاده شد، به تدریج کجی زیاد می شود. در صد سال، صد و پنجاه سالِ پیش، تاریخ و اوضاع و احوال اروپا را که می خوانید، اینطوری نبوده است. تربیت پدر و مادر نسبت به فرزندان که یک وظیفۀ قطعی و حتمی است، تحت الشعاع شعارهای غلط قرار گرفته است. البته از آنطرف هم گاهی اوقات از طرف والدین سختگیری های بیجا و بی موردی می شود، آن را نمی خواهیم تصحیح کنیم، اما مراقبت پدر و مادر نسبت به فرزندان یک وظیفه است. وقتی فرزندِ صالح به بلوغ می رسد و عملِ نیکی انجام می دهد، در عالمِ برزخ، در حال آن پدر اثر مثبت می گذارد. این، مسألۀ مهمی است که از این روایت و امثال این باید فهمید. امالی، صفحۀ 599
