مذمت احتکار در روایات

توضیحات

سلام علیکم- بسم الله الرحمن الرحیم
احتکار به معنای ذخیره و نگهداری کالای کمیاب در بازار و مورد نیاز مردم، به انتظار گران شدن بهای آن است.( لسان العرب،ذیل مادهٔ حکر)
در روایات احتکار به شدت نهی شده است که به برخی اشاره میشود:
1- پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود:هر کس بیش از چهل روز احتکار کند، بوى بهشت ، که از مسافت پانصد سال به مشام مى رسد ، بى تردید بر او حرام است(میزان الحکمه،ج3،ص172)و محتکر ملعون است (کافی، ج 10، ص 60)
2-بدتر از دزدی: امام موسی کاظم(علیه السلام) از پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) روایت می کند: «... اگر بنده ای به عنوان دزد، به نزد خدا رود، در نظر من بهتر است تا به عنوان «محتکر»، که چهل روز ارزاق را احتکار کرده باشد(من لا یحضره الفقیه، ج 3، ص 159)
3-بدترین مکانهای جهنم :پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرماید: «نگاهی به دوزخ افکندم، درّه ای دیدم که می جوشید، (به مالک دوزخ) گفتم: ای مالک! این درّه جای کیست؟ گفت: جای سه گروه: محتکران، اشخاص دایم الخمر، و دلّالان زنا(وسائل الشیعة، ج 17، ص 426)
4-منکر کتاب خدا شدن:پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) میفرماید: آنانکه به بازار ما چیزی وارد می‌کنند، مانند کسی است که در راه خدا جهاد می‌کند و آنکه در بازار احتکار می‌نماید، مانند کسی است که در کتاب خدا کافر به شمار می‌آید.( نهج الفصاحه، ص 278)
5-بیزاری خدا از محتکر: پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) میفرماید: هر کس ارزاق عمومی را به مدت چهل روز احتکار نماید، از خداوند بیزاری جسته و خداوند هم از وی بیزار است.( طب النبی صلّی الله علیه و آله ؛ ج 1 , ص 22)
خداوند توفیق عمل به دستورات دین را به ما عنایت بفرماید به برکت صلوات برمحمد و آل محمد