تعلیم و یاد دادن مسائل شرعی
حدیث با موضوع امر به معروف
سلام علیکم.بسم الله الرحمن الرحیم. در روایت است از امام باقر علیه السلام که می‌فرمایند: عالِمٌ یُنْتَفَعُ بِعِلْمِهِ اَفْضَلُ مِنْ اَلْفِ عابِدٍ؛
عالمی که از علمش بهره برده شود، برتر از هزار عابد است.
توضیحات
دو نکته کوتاه درباره تعلیم و یاددادن مسائل شرعی:
1.اگر فردی در موردی بی‌اطّلاع از حکم شرعی باشد و به علّت ندانستن مسأله شرعی، واجبی را ترک و یا حرامی را مرتکب گردد، در صورتی که فرد جاهل، درصدد تعلّم و فراگیری است و احتمال تأثیر نیز وجود داشته باشد، ارشاد وی و یاد دادن مسأله شرعی به او واجب است؛ که به اصطلاح ارشاد جاهل گفته می‌شود و این کار را امر به معروف و نهی‌از‌منکر نمی‌گویند،بنابراین کسی که نمی‌داند استفاده از انگشتر طلا بر مرد حرام است یا گوش دادن به موسیقی لهوی و غنا حرام است یا پوشش قدم پای زن در مقابل نامحرم واجب است و به علّت جهل به حکم شرعی و ندانستن مسائل محلّ ابتلایش، این موارد را رعایت نمی‌کند، ارشاد او با وجود شرایط واجب است.
2.اگر کسی حکم شرعی را می‌داند و از روی اشتباه و فراموشی موضوعی را به نادرستی مرتکب شده است‌در این صورت تذکر دادن واجب نیست مثلا کسی‌که می‌داند خوردن و اشامیدن روزه را باطل‌می‌کند و از روی فراموشی اقدام به خوردن می‌کند در این مورد تذکر دادن به او واجب نیست یا اگر کسی از روی اشتباه، قبله را رعایت نکرده است تذکر دادن واجب نیست.البته اگر موضوع از موضوعات بسیار مهم باشد تذکر دادن لازم است مثلا فردی از روی اشتباه بخواهد مرتکب قتل شخصی شود‌که‌در‌این صورت ارشاد و راهنمایی واجب است.
خداوند متعال همه مارا از عاملین امر به معروف و نهی از منکر قرار دهد به برکت صلوات بر محمد و آل محمد.
