غیبت

توضیحات

چند نکته در مورد غیبت:
1.یکی از گناهان کبیره غیبت است و غیبت به نظر اکثر مراجع یعنی انسان عیب پنهانی کسی را در غیاب و پشت سرش نزد دیگری بیان کند هر چند بیان عیب به قصد اهانت و پایین آوردن شخصیت آن فرد نباشد. ( نظر حضرت امام ره و مقام معظم رهبری مد ظله العالی : بیان عیب در صورتی غیبت است که به قصد تنقیص و عیب جویی باشد.بهجت:عیب به طوری باشد که چنانچه غیبت شونده، بشنود ناراحت می شود)
2.در حرام بودن عیب مخفی ، فرقی ندارد عیب در بدنش باشد یا ‏آنکه در رفتار یا اخلاق یا سخنان و گفتارش باشد و همچنین فرقی نمی‌کند عیب طرف ‌را ‌بگوید یا بنویسد یا تصویر و فیلمش را پخش کند .(مشهور؛ استفتائات مکارم ج1 س 552، ج1 س 554، ج3 س 486)
3-.همانطوری که غیبت کردن حرام است،‏ چنانچه انسان غیبت را شنید در صورت شرایط نهی از منکر ، باید نهی از منکر کند یا صحبت دیگری به میان آورده شود ‏تا غیبت قطع شود.
4.‌هر کسی مرتکب این گناه شده باید توبه کند و برخی از مراجع عظام (مثل مرحوم آیت الله بهجت و مقام معظم رهبری ) می‌فرمایند: انسان از شخصی که از او غیبت نموده باید حلالیت بطلبد بشرطی که مفسده ای بر‌آن مترتب نشود مثلا سبب کدورت نگردد و اگر حلالیت طلبیدن مفسده دارد همین که برای او از خدا طلب آمرزش کند، کافی است. (استفتائات بهجت ج 4 ص 562 س6475 و توضیح المسانل مراجع ج 2‌ص‌833 م‌31‌و خویی و تبریزی رساله 2824، استفتائات امام ج3 س59-58 حضرات امام، استفتائات‌س9و 16و53- مکارم، استفتائات ج1س552- فاضل ‌جامع الاحکام ج1‌س982، منهاج سیستانی ج1ص 17)
خداوند متعال به همه توفیق ترک گناه و معصیت عنایت فرماید به برکت صلوات بر محمد و آل محمد.