قرنطینه شهرها در اسلام

توضیحات

سلام علیکم-بسم الله الرحمن الرحیم
1-در اسلام قاعده ای وجود دارد که ضرر رساندن به خود و دیگران حرام است(قاعده لاضرر: لا ضرر و لاضرار فی الاسلام جامع أحادیث الشیعة (للبروجردی)، ج‏23، ص: 1042)
2-در قرآن آمده که نباید به دست خود ، خود را به هلاکت بیندازیم(البقرة : 195 وَ لا تُلْقُوا بِأَیْدیکُمْ إِلَى التَّهْلُکَة)
3- رسول خدا فرمودند ای امت، خدای متعال 24 خصلت را دوست ندارد و ازآنها نهی کرده است ... سخن‌گفتن با شخص جذامی را ناپسند می‌دانستند؛ مگر اینکه شخص با جذامی یک ذراع فاصله داشته باشد از جذامی فرار کن، همچون فرارِ تو از شیر درنده (من لا یحضره الفقیه، ج‏3، ص: 557)
4-در کتب شیعه و سنی آمده که: پیامبر فرموده: از جایی که بیماری واگیر مثل وبا و طاعون داردخارج نشوید و به آنجا داخل نشوید(شرح الکافی-الأصول و الروضة (للمولى صالح المازندرانی)، ج‏12، ص: 43)
5- در اوایل قرن هفتم میلادی که مصادف با سال‌های پایانی عمر مبارک پیامبر اکرم(ص) بود، بیماری مسری و بسیار خطرناک طاعون در مناطق وسیعی از کره زمین همچون امپراتوری روم و امپراتوری ایران شیوع پیدا کرد: این بیماری مسری و کشنده ده‌ها هزار نفر از مردم این مناطق را به‌کام مرگ کشاند؛ از جمله کسانی که براثر این بیماری درگذشت، قباد دوم شیرویه پسر خسروپرویز شاهنشاه وقت ایران در حکومت ساسانی بود. : خبر بروز این اپیدمی به‌حضرت محمد(ص) رسید. حضرت بعد از شنیدن این خبر در حدیث عجیبی فرمود: «إذَا سمِعْتُمْ الطَّاعُونَ بِأَرْضٍ، فَلاَ تَدْخُلُوهَا، وَإذَا وقَعَ بِأَرْضٍ، وَأَنْتُمْ فِیهَا، فَلاَ تَخْرُجُوا مِنْهَا؛
هر گاه شنیدید در سرزمینی طاعون آمده وارد آن‌جا نشوید!و اگر در سرزمینی طاعون‌زده قرار دارید از آن‌جا خارج نشوید!»
آیا جز این است که پیامبر اکرم(ص) در زمان خود از راه وحی الهی می‌دانسته است که بیماری‌های مسری همچون طاعون یک دوران کمون (نهفتگی) دارند که دراین دوره قابل انتقال هستند و قرنطینه کردن شهرها و افراد آلوده تنها راهی است که می‌تواند از شیوع بیماری مسری در سطح وسیع جلوگیری کند؟!
6-نظر مراجع نیز در این زمینه رعایت قوانین بهداشتی و قرنطینه سازی است:
خداوند همه بلاها مخصوصا این بیماری را ، دفع و رفع کند به برکت صلوات برمحمد و آل محمد