مَنْ أَمَرَبِمَعْرُوفٍ أَوْ نَهَى عَنْ مُنْکَرٍ أَوْ دَلَّ عَلَى خَیْرٍ أَوْ أَشَارَ بِهِ فَهُوَ شَرِیک.
بسم الله الرحمن الرحیم از رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم روایت شده که فرمودند: هر کس دیگرى را به کار نیکى امر کند یا او را از کار زشتى بازدارد یا اینکه اورا به خیرى راهنمائى نماید و یا اشاره به امر خیرى داشته باشد در آن کار نیک شریک خواهد بود .( وسایل الشیعه ج 16 ، ص 124 ، ح 21147)
دو نکته در مورد امر به معروف و نهی از منکر:
اول:یکی از واجبات الهی امر به معروف و نهی از منکر است و از بهترین روشهای امر به معروف و نهی از منکر این است که خودش گناه نکند. مثلا اگر رفیقش میخواهد غیبت کند از شنیدن آن معذرت بخواهد.
دوم: برای امر به معروف ونهی ازمنکر مراتبی است:
1.اینکه با شخص معصیت کار طوری رفتار شود که معصیت کار بفهمد که به جهت گناهی که کرده چنین رفتار شده است
2. اینکه با زبان امر و نهی کند و اگر احتمال بدهد که با موعظه و نصحیت و حسن خلق وکلام نیکو ، معصیت را ترک می کند لازم است که اکتفا به آن کند.
3اینکه اگر برای امر به معروف و نهی از منکر لازم شود که متوسل به زور یا اقدام عملی گردد در این صورت کسی بدون اجازه حاکم شرع و مسولین ذی ربط حق اقدام ندارد. (باکمی اختلاف تعابیر ونظرات مراجع) بنابراین باتوجه به اینکه هدف از امر به معروف و نهی از منکر ترک گناه است لذا اگر با مرتبه پایین حاصل شود نمی توان به مراتب بالاتر عمل کرد.
خداوند متعال به همه ما توفیق امر به معروف ونهی از منکر را عنایت فرماید به برکت صلوات بر محمد و آل محمد.