سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. در یکی از توصیه هایی که از امام علی بن موسی الرضا علیه السلام رسیده است در بخشی از آن می خوانیم: ...لَا یَخَافُ عَبْدٌ إِلَّا ذَنْبَهُ وَ لَا یَرْجُو إِلَّا رَبَّه... .
عبد پروردگار در عالم نباید از چیزی جز گناهانش بترسد و نباید به کسی جز خداوند متعال امید داشته باشد. (عیون أخبار الرضا علیه السلام ؛ ج2 ؛ ص44)
چند نکته کوتاه درباره لعن و دشنام:
1. یکی از گناهان زبان این است که انسان مسلمانی را دشنام یا لعن کند.(برخی فقها لعن مومن و شیعه را حرام می دانند.) مقصود از دشنام هر چیزی است که در عرف ناسزا و دشنام محسوب شود بنابر این اگر به کسی نسبت بخل میدهند، یا او را به نام حیوانی صدا میکنند، یا در صورتیکه به نقص جسمانی مبتلا باشد، به شکل زشتی بیان کنند؛ چنانچه این تعبیرات در عرف، ناسزاگویی و تحقیر محسوب شود، دشنام و حرام است.
2. اگر کسی گنهکار باشد، انسان نمی تواند او را به بهانه گناهش دشنام یا لعن کند مثلا کسی کالایی را گرانتر فروخته، هر چند در گران فروشیش گنهکار باشد خریدار نمی تواند او را لعن کند یا دشنام دهد و در صورت لعن کردن یا دشنام مرتکب گناه شده و انسان باید مراقب زبانش باشد. و در حرمت لعن و دشنام فرقی بین حاضر بودن و غایب بودن فرد که دشنام داده می شود، نیست. البته ضمنا در برخی موارد لعن و دشنام مثل لعن و دشنام بدعت گذار استثنا شده که این موارد نادر در کتابهای فقهی مطرح شده است. (رهبری: سوال: آیا لعن مومن فاسق جایز است؟ و آیا استثنائی وجود دارد؟ جواب: مجرد فسق مجوز لعن نمی باشد. استفتاء خصوصی، شماره استفتاء: 810692 تاریخ استفتاء: 1396/07/20 ؛ توضیح المسائل جامع 2277 و 2278 و 2279 ؛ استفتائات حضرت امام، ج5 س: 6786)
خداوند متعال توفیق ترک گناه به همه عنایت فرماید به برکت صلوات بر محمد و ال محمد.