رابطه محبت و اطاعت از اهل بیت علیهم السلام

توضیحات

سلام علیکم
بسم الله الرحمن الرحیم
خداوند در قرآن می فرماید: إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِی یحْبِبْکُمْ اللَّهُ: اگر خدا را دوست می‌دارید، از من پیروی کنید، تا خدا شما را دوست بدارد. ( آیه 31 آل عمران)
به ظهور و بروز محبت؛ در اندیشه، گفتار و رفتار آدمی «مودت» می‌گویند؛ و «محبت در وادی عمل را مودت می‌گویند.
ادعای محبت به خالق هستی و خلیفه او وقتی راست ودرست است که شخص مدعی، پیرو اهل بیت (علیهم السلام) باشد. کسی که ادعای دوستی اولیای الهی را دارد، باید عمل به خواسته آن‌ها سرلوحة اعمالش باشد و به هر اندازه در عمل با آن‌ها مخالفت داشته باشد، به همان میزان از محبت او کاسته خواهد شد.
امام صادق ( علیه السلام) می‌فرماید:کسی که خدا را معصیت و نافرمانی می‌کند، او را دوست ندارد.اگر در دوستی او صادق بودی، پیروی اش می‌کردی.زیرا محبّ، فرماندار محبوب است. (تحف العقول / ترجمه کمره ای ؛ ج 1 , ص 303 )
جابر می‌گوید: امام باقر ( علیه السلام) به من فرمود: آیا کسی که ادعای تشیع می‌کند، همین که بگوید ما را دوست دارد، کافی است؟! سوگند به خدا شیعیان ما نیستند، مگر آنان که تقوای الهی دارند و به امانتداری و زیادی ذکر خدا و روزه و نماز و نیکی به والدین و... شناخته می‌شوند.
جابر عرض کردم: «ای فرزند رسول خدا! امروز کسی را به این صفت نمی‌یابیم». حضرت فرمود: ... آیا برای کسی کافی است بگوید: من علی ( علیه السلام) را دوست دارم و ولایت او را می‌پذیرم؛ ولی با وجود این، در عمل کوتاهی می‌کند؟! نه؛ چنین نیست. اگر روش پیامبر را دنبال نکند و به سنت او عمل ننماید، دوستی او فایده‌ای برای او نخواهد داشت؛ بین خدا و هیچ کسی قرابت نیست. محبوب ترین بندگان، نزد خدا فرمانبردارترین آن‌ها است. کسی که مطیع خدا باشد، دوست ما و کسی که از خدا سرپیچی کند، دشمن ماست. کسی جز با عمل و پاک‌دامنی و پارسایی به دوستی ما نمی‌رسد.(بحار، ج ۱۵، ص141)
خداوند ما را جزء شیعیان واقعی قرار دهد به برکت صلوات برمحمد و آل محمد