معانی ذکر در قرآن

توضیحات

سلام علیکم
بسم الله الرحمن الرحیم
خداوند در قرآن می فرماید: وذکّر فانّ الذّکری تنفع المؤمنین؛ و موعظه کن که به مؤمنین سود می‌رساند؛ (سوره ذاریات، ایه 55)
ذکر در معنای حقیقی خود به معنای به یاد آوردن است و از این دیدگاه هر موجودی بسته به مرتبه وجودی خود در مقامی خاص از یاد خدا قرار دارد و هر چیزی که ما را به یاد خدا آورد به نوعی ذکر است که در قرآن نمونه هایی به عنوان ذکر بیان شده است:
1. قرآن: و من اعرض عن ذکری؛ و هر آن که از ذکر من (قرآن) روی گرداند… ؛(سوره طه، ایه 124)
2. رسول: قد انزل الله الیکم ذکراً. رسولاً یتلوا علیکم ایات الله؛ به تحقیق، خداوند به سوی شما پیامبری فرستاد که بر شما ایات او را می‌خواند ؛(سوره طلاق، ایات 10 و 11)
3. نماز: و لذکر الله اکبر؛ و به تحقیق که ذکر خدا (نماز) بالاتر است ؛ (سوره عنکبوت، ایه 45)
4. یاد زبانی و قلبی و عملی خدا: یاد کردن به زبان ( فاذکروا الله کذکرکم آباءکم؛ پس خداوند را یاد کنید، همچنان که از پدرانتان یاد می‌کنید ؛( سوره بقره، ایه 200)
5. یاد کردن در دل: ( ذکروا الله فاستغفروا لذنوبهم؛ خدا را یاد کردند، پس برای گناهانشان درخواست آمرزش نمودند ؛(سوره آل عمران، ایه 135)
6. عمل و اطاعت: مثل نماز
خداوند ما را جزء ذاکرین قرار دهد به برکت صلوات بر محمد و آل محمد