توضیح (حدیث من مات و لم یعرف امام زمانه)

توضیحات

سلام علیکم
بسم الله الرحمن الرحیم باتبریک ایام
پیامبر (صلی الله علیه و آله ) فرمودند: «مَنْ‏ مَاتَ‏ وَ لَمْ یَعْرِفْ إِمَامَ‏ زَمَانِهِ‏ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیَّةً»؛هر کس امام زمانش را نشناسد و در همان حال بمیرد، به مرگ جاهلى مرده است ‏(کمال الدین ، ج ‏2، ص 409) البته این حدیث با کلماتی شبیه (لَیسَ فى عُنُقِهِ بَیعَةٌ) و (بِغَیرِ إمامٍ) نیز درکتب اهل سنت نقل شده است.(صحیح مسلم ، ج ۶ ،ص 21 + مسند احمد،ج ۴ ،ص ۹۶)
مطالبی که از این حدیث برداشت میشود:
1. مرگ بدون شناخت امام و بدون داشتن امام زمان خودش، مرگ جاهلی و کفر است، و این مطلب نشان میدهد اعتقادبه امامت از اصول اعتقادات و هم ردیف توحید است؛ چون که مرگ جاهلیت را در پی دارد.
2. باید در هر زمانی امام زنده همان زمان باشد (نه امام گذشته و یا آینده امام زمانه)،بنابراین در هر عصری باید امام زمانی باشد که نشان میدهد اکنون نیز باید امامی زنده باشد
3. امام رضا (علیه السلام ) در حدیث سلسسله الذهب ،شرط ورود به دژ امن توحید را ولایت امام زنده دانسته اند (بشروطها و انا من شروطها) و نفرمودند: ولایت امام گذشته،بلکه (انا) یعنی امام زنده و امام زمان، که حدیث سلسله الذهب توضیح دهنده همین حدیث (من مات )میباشد.
4. در شناخت، منظور شناخت اینکه (کجا بدنیا آمده، خانواده اش کیست و...) اینگونه امور ظاهری نیست،زیرا این امور را حتی دشمنان امامان نیز میدانستند،بلکه یعنی شناخت مقام امام که از جانب خدا برگزیده شده است و معصوم است و علم مطلق دارد و اعمال ما را میبیند و واجب الاطاعه است.
5. در شناخت نیاز به دیدن نیست، همانطور که خدا و ملائکه را با چشم ظاهری نمیبینیم و با استدلال عقلی و نقلی می فهمیم. البته غیبت امام معرفتی است،یعنی بین مردم بصورت ناشناس زندگی میکند (مثل حضرت یوسف که برادرانش او را دیدند،ولی نشناختند) نه اینکه نامرئی باشد.
خداوند توفیق شناخت و پیروی از دستورات امام را بما عنایت فرماید به برکت صلوات بر محمد و آل محمد