ایمان ابوطالب

توضیحات

1. ابوطالب کسى بود که همسرش فاطمه بنت اسد را به اسلام دعوت کرد ( شرح نهج البلاغه ، ج۱۳ ، ص۲۷۲ ) ، وقتى فرزندش على (علیه السلام) را دید که سمت راست پیامبر ( صلی الله علیه و آله ) و همراه وى به نماز ایستاده نه تنها او را منع نکرد، بلکه او را به همراهى با پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمان داد ، به فرزند دیگرش جعفر نیز گفت کنار رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و در طرف چپ او نماز بگزار ( اسد الغابه ، ج۱ ، ص ۳۸۷ ; سیره حلبى ، ج۱ ، ص ۴۳۳ )
2. در محاصره اقتصادى و اجتماعى مسلمین ، همراه مسلمانان به شعب ابوطالب رفت و ریاست قریش را بخاطر پیامبر صلی الله علیه و آله رها کرد و در آنجا متحمل درد و رنج فراوان گشت. وقتى یکى از مشرکان در مسجد الحرام مشتى خون و سرگین بر چهره پیامبر (صلی الله علیه و آله ) مى مالد ، ابوطالب شمشیر حمایل کرده به مسجدالحرام مى رود و همان کار را بر سر او مى آورد ( کافى ، ج۱ ، ص ۴۴۹ ) ، در شعب ابوطالب براى حفظ جان پیامبر (صلى الله علیه وآله وسلم) کودک خردسال خود على (علیه السلام) را هر شب جاى او مى خواباند و رنج غربت فرزند دیگر خود جعفر را در هجرت به حبشه تحمل مى کرد.
3. سخنان و اشعارى که در تأیید پیامبر (صلى الله علیه وآله وسلم) از ابوطالب در منابع معتبر نقل شده بسیار زیاد و متجاوز از هزار بیت است که هم اکنون در کتابى به نام «دیوان اشعار ابوطالب» گردآورى شده است.در اشعارش اعتراف به دین اسلام کرده است:
یا شاهِـدَ الله عَلَىَّ فَاشْهَـد إنّى عَلى دِین النَّبىّ أحمد ( شرح نهج البلاغه، ج۱۴، ص ۷۸ ) .«خدایا شاهد باش که من بر دین پیامبر یعنى احمد مى باشم».
4. پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم) در فوت ابوطالب سخت گریست و از خداوند براى او طلب مغفرت کرد ( شرح نهج البلاغه ،ج۱۴ ، ص ۷۶ ) . و فرمود: در اذیت و رنج ، آنچه قریش بر سرم آوردند کمتر از مصیبت ابوطالب بود و در جریان دعوتم بازو و نگهدار من بود و تا زمانى که ابوطالب زنده بود قریشیان نمى توانستند مرا اذیت کنند ( سیره ابن هشام ، ج۲ ،ص ۳۰ ) . و هنگام دفن وى فرمود: اى عمو مرا در کودکى پرورش دادى ، در یتیمى کفالت کردى و در بزرگى یارى نمودى ، پس خداوند جزاى خیرت دهد ( تاریخ یعقوبى ، ج۲ ، ص ۳۵۰ ) . پیامبر (صلى الله علیه وآله وسلم) در تشییع جنازه او شرکت کرد و وعده کرد که روز قیامت براى پسر و مادر و عمویش ابوطالب شفاعت کند ( تاریخ یعقوبى ، ج۲ ، ص ۳۵ ) . با آن که تشییع جنازه کافر و شفاعت وى صحیح نیست.
على (علیه السلام) سوگند یاد مى کند که ابوطالب ، عبدالمطلب ، هاشم و عبد مناف هرگز بتى را نپرستیدند بلکه به سوى کعبه و به آیین ابراهیم (علیه السلام) نماز مى گزاردند ( کمال الدین ، ج۱ ، ص ۱۷۵ ) . و او را کسى مى داند که اگر تمام گناهکاران روى زمین را شفاعت کند خداوند مى پذیرد ( بحارالأنوار ، ج۳۵ ،ص ۱۱۰ ) . امام سجّاد (علیه السلام) در پاسخ کسى که از ایمان ابوطالب سؤال مى کرد فرمود: چقدر جاى تعجب است خداوند رسولش را نهى کرده که زن مسلمانى در نکاح کافرى باشد ، فاطمه بنت اسد از زنانى است که در اسلام بر دیگران سبقت گرفته است در حالى که تا آخر عمر ابوطالب ، همسر او بود ( شرح نهج البلاغة ، ج۱۴ ، ص ۶۸ ;الغدیر ، ج۷ ، ص ۳۸۱ ) . امام باقر (علیه السلام) ایمان ابوطالب را از ایمان بسیارى از مردم برتر مى داند و نقل مى کند که على (علیه السلام) دستور مى داد به نیابت وى حجّ به جا آورند ( سیره حلبى ، ج۳ ، ص ۲۰۵ ). امام کاظم (علیه السلام) ابوطالب را از اوصیاء انبیاء پیشین مى داند که به نبوت پیامبر اسلام (صلى الله علیه وآله وسلم) شهادت داد و در روز وفات وصایا را به او تحویل داد ( کافى ، ج۱ ، ص ۴۴۵ ) .
خداوند ما را در مسیر اسلام حقیقی ثابت قدم بدارد به برکت صلوات برمحمد وآل محمد