سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. در روایتی امام صادق علیه السلام می فرماید : مَنْ حَلَفَ عَلَى یَمِینٍ وَ هُوَ یَعْلَمُ أَنَّهُ کَاذِبٌ فَقَدْ بَارَزَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَل
هر کس قسم بخوردو بداند که دروغ می گوید، به جنگ خدا رفته است. الکافی (ط- الإسلامیة)؛ ج7 ؛ ص435
دو نکته کوتاه درباره قسم:
1. اگر انسان برای اثبات یا نفی چیزی قسم بخورد، مثل اینکه به مشتری بگوید به خدا قسم این جنس کیفیتش درجه یک است و مانند اینها، چنانچه راست بگوید، قسمش کراهت دارد و اگر راست نباشد،قسم دروغ است و گنهکار است ولی کفاره ای ندارد.
2. اگر انسان از روی قصد به نام خداوند متعال یا صفات مخصوص خدای متعال قسم بخورد کاری را که برایش ممکن است و از جهت شرعی یا دنیایی پسندیده است انجام دهد یا کار حرام و ناپسندی را ترک کند، و سایر شرایط قسم هم رعایت شده باشد، باید به این قسم عمل کند مانند اینکه بگوید: بخدا قسم میخورم هرروز یک صفحه قرآن بخوانم یا قسم بخورد که کشیدن سیگار را ترک کند.در این صورت عمل به قسم واجب است و ترک عمدی آن موجب کفاره است.اما اگر در همین صورت به قرآن یا یکی از ائمه قسم بخورد که کاری را انجام دهد،عمل به چنین قسمی واجب نیست.(توضیح المسائل مراجع م 2670 و 2671)
خداوند توفیق عمل به تعهدات دینی و اجتماعی را به همه ما عنایت بفرماید به برکت صلوات بر محمد و آل محمد.