رابطه محبت و اطاعت از اهل البیت

توضیحات

«مودت» به ظهور و بروز محبت؛ در اندیشه، گفتار و رفتار آدمی می گویند؛ و «محبت در وادی عمل را مودت می‌گویند.
ادعای محبت به خالق هستی و خلیفه او وقتی راست ودرست است که شخص مدعی، پیرو اهل‌بیت علیهم‌السلامباشد.کسی که ادعای دوستی اولیای الهی را دارد، باید عمل به خواسته آن‌ها سرلوحة اعمالش باشد و به هر اندازه در عمل با آن‌ها مخالفت داشته باشد، به همان میزان از محبت او کاسته خواهد شد.
امام صادق (علیه‌السلام) می‌فرماید:کسی که خدا را معصیت و نافرمانی می‌کند، او را دوست ندارد.اگر در دوستی او صادق بودی، پیروی اش می‌کردی.زیرا محبّ، فرماندار محبوب است (تحف العقول / ترجمه کمره ای ؛ ج 1 , ص 303 )
جابر می‌گوید: امام باقر(علیه‌السلام) به من فرمود: آیا کسی که ادعای تشیع می‌کند، همین که بگوید ما را دوست دارد، کافی است؟! سوگند به خدا شیعیان ما نیستند، مگر آنان که تقوای الهی دارند و به امانتداری و زیادی ذکر خدا و روزه و نماز و نیکی به والدین و... شناخته می‌شوند.
جابر می گوید عرض کردم: «ای فرزند رسول خدا! امروز کسی را به این صفت نمی‌یابیم».
حضرت فرمود: ... آیا برای کسی کافی است بگوید: من علی(علیه‌السلام) را دوست دارم و ولایت او را می‌پذیرم؛ ولی با وجود این، در عمل کوتاهی می‌کند؟! نه؛ چنین نیست. اگر روش پیامبر را دنبال نکند و به سنت او عمل ننماید، دوستی او فایده‌ای برای او نخواهد داشت؛ بین خدا و هیچ کس قرابت نیست. محبوب ترین بندگان، نزد خدا فرمانبردارترین آن‌ها است. کسی که مطیع خدا باشد، دوست ما و کسی که از خدا سرپیچی کند، دشمن ماست. کسی جز با عمل و پاک‌دامنی و پارسایی به دوستی ما نمی‌رسد.(بحار، ج ۱۵، ص141)
خداوند ما را جزء شیعیان واقعی قرار دهد به برکت صلوات برمحمد و آل محمد