نماز مهمترین عبادتها است و اگر درست و با توجه انجام گیرد، روح انسان را پاکیزه و دل او را نورانی میسازد و او را بر رها کردن خلقیات ناپسند، قادر میگرداند یعنی میتواند فرد و جامعهی انسانی را به تدریج از همهی آلودگیها پاک کند. سزاوار است که نماز در اول وقت، با حضور قلب و به دور از رنگ و ریا گزارده شود، و نمازگزار در هر کلمهی آن به یاد داشته باشد که با خدا سخن میگوید و بداند که چه میگوید.
(استفتا از دفتر معظّمٌله، باب نماز)