هرجایی که شخصی به هر دلیلی روزه اش باطل شد ولی مکلف به روزه است (یعنی مانند مریض و مسافر نیست) باید تادباً امساک کند.
اگر در سحر ماه رمضان تحقیق کند و بداند که صبح نشده و چیزی بخورد، و بعد معلوم شود که صبح بوده است قضای آن روز بر او واجب نیست اما اگر شک یا گمان به صبح نشدن داشته است:
حضرت آقا تحقیق و اطمینان را دارند و در مورد شک و گمان تصریحی ندارند.
اگر در سحر ماه رمضان تحقیق کند و بداند که صبح نشده و چیزی بخورد، و بعد معلوم شود که صبح بوده است قضای آن روز بر او واجب نیست.
اگر فردی اذان صبح را از لحاظ ساعت نمی دانسته و فکر می کرده مثلا اذان ساعت 4:30 است با آنکه اذان ساعت 4:00 بوده و تا ساعت 4:30 سحری می خورده و بعد فهمیده است آن موقعی که خورده صبح بوده؟ نظری از حضرت آقا ارائه نشد و فرمودند احتیاط در این است که قضای روزه را بگیرد.
اگر در سحر ماه رمضان تحقیق کند و بداند که صبح نشده و چیزی بخورد، و بعد معلوم شود که صبح بوده است قضای آن روز بر او واجب نیست؛ این حکم اختصاص به ماه رمضان دارد و شامل سایر روزه ها نمی شود.
در سحر ماه رمضان اگر تحقیق کند و بداند که صبح نشده و چیزی بخورد، و بعد معلوم شود که صبح بوده است قضای آن روز بر او واجب نیست.
حکم فوق، شامل فرد عاجز از تحقیق نمی شود. (فرد عاجز از تحقیق مانند نابینا یا کسی که نمی تواند طلوع فجر را تشخیص دهد مثل آنکه در طرف افق، نور زیاد وجود دارد و ساعت و ابزار مورد اطمینان هم ندارد.) حضرت آقا می فرمایند تحقیق و هرکاری که مصداق تحقیق را دارد مثل ساعت و رادیو، معتبر است.