ساداتی که دارای شغل و کسبی هستند، اگر درآمد آنان برای زندگیشان به طور متعارف و مناسب با شأن عرفیشان کافی باشد، مستحق خمس نیستند.
خانوادهی ساداتی که پدرشان در پرداخت نفقهی آنان کوتاهی میکند اگر نمیتوانند نفقهی خود را از پدر خود بگیرند جایز است به مقدار نفقه از سهم سادات به آنان داده شود.
سادات نیازمند اگر علاوه بر خوراک و پوشاک، به چیز دیگری که مناسب حالشان است نیاز داشته باشند جایز است به مقدار رفع نیاز از سهم سادات به آنان پرداخت شود.
زن سیدهیی که شوهرش بر اثر فقر نتواند نفقهی او را بدهد و او هم شرعاً فقیر باشد میتواند برای رفع نیازش سهم سادات بگیرد و آن را برای خود و فرزندان و حتی شوهرش مصرف کند.