کسی که رفتن او کمتر از چهار فرسخ باشد، و مسیر بازگشتش هم به مقدار مسافت شرعی نباشد نمازش تمام است، بنابراین مأمورین غیر محلی اگر فاصلهی بین وطن و محل کار آنها به مقدار مسافت شرعی ولو تلفیقًا نباشد احکام مسافر را ندارند.
اگر انسان به قصد رفتن به مکان معینی از شهر خود خارج شود و در آنجا به گردش بپردازد، این گردش در مقصد جزو مسافتی که از منزل پیموده محسوب نمیشود.
برای حساب مسافت 8 فرسخ باید از آخر شهر حساب کرد، و تعیین آخر شهر موکول به نظر عرف است؛ اگر در نظر عرف، کارخانهها و شهرکهای پراکندهی اطراف شهر جزو شهر نباشد، مسافت را باید از آخر خانههای شهر حساب نمود.
مسافری که به شهری می رود اگر مقصد او نقطه ای خاص است، به نحوی که عبور از شهر طریق رسیدن به آن مقصد است در محاسبه مسافت، همان نقطه باید در نظر گرفته شود ولی اگر مقصود او خود شهر است یا با اینکه مقصد مشخصی دارد با شهر هم کار دارد به نحوی که رسیدن به شهر رسیدن به مقصد محسوب شود، ابتدای شهر ملاک است.