نمازگزار باید اجزای نماز، مانند رکوع و سجود و تشهد و غیره را با «موالات» یعنی پی در پی به جا آورد و میان آنها فاصلهی طولانی و غیر متعارف نیندازد، پس اگر میان اجزای نماز به قدری فاصله شود که در نظر بیننده از حالت نماز خواندن خارج شود، نمازش باطل است.
توجه
اگر میان کلمهها یا حروف یک کلمه سهواً فاصلهی غیر متعارف بیندازد،ولی به طوری نباشد که صورت نماز از بین برود، اگر در وقتی ملتفت شود که وارد رکن بعد از آن شده است، نماز صحیح است و تکرار آن کلمات و جملات لازم نیست، ولی اگر پیش از وارد شدن در رکن بعدی ملتفت شود باید برگردد و آنها را دوباره بخواند.
تعقیب نماز لازم نیست به عربی باشد، ولی بهتر است دعاها و ذکرهایی را بخواند که از ائمه(ع) رسیده است، و از جملهی بهترین آنها، ذکری است که به تسبیح حضرت زهرا(س) معروف است، و آن عبارت است: 34 مرتبه «اَللهُ اَکْبَرُ»، 33 مرتبه «اَلْحَمْدُ لِلّهِ»، و 33 مرتبه «سُبْحَانَ اللهِ».
توجه
در کتابهای دعا، تعقیباتی با مضامین عالی و عبارات زیبا از ائمه(ع) نقل شده است.
مستحب است پس از نماز، سجدهی شکر کند یعنی به قصد شکر همهی نعمتها و نعمت توفیق الهی بر نماز، پیشانی را بر زمین بگذارد و بهتر آن است که سه مرتبه یا بیشتر بگوید: «شُکْراً لِلّهِ».