نمازگزار باید در هر رکعت از نمازهای واجب و مستحب، بعد از رکوع، دو سجده کند، و سجده آن است که پیشانی را از روی خضوع بر زمین بگذارد.
توجه
دو سجده در یک رکعت، مجموعاً «رکن» است، بدین معنی که اگر عمداً یا از روی فراموشی، هر دو را ترک کند یا دو سجدهی دیگر به آن اضافه کند، نماز باطل میشود.
اگر عمداً یک سجده کم یا زیاد کند، نماز باطل است، و اگر سهواً این کار را انجام دهد نماز باطل نیست، ولی دارای احکامی است که بعداً گفته خواهد شد.
1.گذاشتن هفت عضو از بدن بر زمین.
2.ذکر.
3.آرامش بدن در حال ذکر سجده.
4.بر زمین بودن هفت عضو در هنگام ذکر.
5.سر برداشتن و نشستن و آرامش بین دو سجده.
6.مساوی بودن جاهای سجده، مگر به اندازهی چهار انگشت بسته.
7.پاک بودن جایی که پیشانی را بر آن میگذارد.
8.حایل نبودن چیزی بین پیشانی و آنچه بر آن سجده میکند.
9.گذاشتن پیشانی بر چیزی که سجده بر آن صحیح است.
10.نشستن بعد از سجدهی دوم در رکعاتی که تشهد ندارد بنابر احتیاط واجب.