در هر رکعت، بعد از قرائت، یک رکوع واجب است، و رکوع یعنی خم شدن به اندازهیی که بتواند دستها را به زانو بگذارد.
توجه
اگر بعد از رسیدن به حد رکوع و آرام گرفتن بدن، سر بر دارد و بار دیگر به قصد رکوع خم شود، نمازش باطل است؛ (چون رکوع، رکن است و زیاد شدن آن نماز را باطل میکند).
خم شدن به اندازهیی که بتواند دستها را به زانو بگذارد.
ذکر.
آرامش بدن در حال گفتن ذکر رکوع.
ایستادن بعد از رکوع.
آرامش بدن بعد از رکوع.
پیش از رسیدن به سجدهی اول یادش بیاید: باید بایستد و از حال ایستاده به رکوع برود، و چنانچه به حالت خمیدگی به رکوع برگردد کافی نیست، و اگر به این رکوع اکتفا کند نمازش باطل است.
پس از رسیدن به سجدهی دوم یادش بیاید: نمازش باطل است؛ (زیـرا یک رکن را ترک کرده و وارد رکن بعدی شده است).
پیش از رسیدن به سجدهی دوم یادش بیاید (یعنی در سجدهی اول یا بعد از آن و پیش از آن که وارد سجدهی دوم شود): باید برخیزد و بایستد و رکوع کند و پس از آن، دو سجده را به جا آورد و نماز را تمام کند، و بعد از نماز به احتیاط (واجب) دو سجده سهو برای سجدهی زیادی بگزارد.
1.پیش از رفتن به رکوع در حالی که ایستاده است تکبیر بگوید.
2.اگر نمازگزار مرد است زانوها را به عقب بدهد و اگر زن است زانوها را به عقب ندهد.
3.سر را پایین نیندازد و مساوی پشت خود نگهدارد.
4.کف دست را به زانوها تکیه دهد.
5.نگاه خود را به میان قدمهای خود بدوزد.
6.پیش از رکوع یا بعد از آن صلوات بفرستد.
7.پس از آن که از رکوع سر برداشت و ایستاد در حال آرامش بدن بگوید: «سَمِعَ اللهُ لِمَنْ حَمِدَهُ».
8.اگر نمازگزار زن است، دست را از زانوها بالاتر بگذارد.