انسان به یکی از دو چیز جنب می شود:
آمیزش جنسی (به هر نحو که باشد، با حلال یا با حرام، منی بیرون بیاید یا نیاید بالغ باشد یا نباشد).
بیرون آمدن منی (چه در خواب و چه در بیداری، چه عمداً و چه بیاختیار).
توجه
رطوبت خارج شده از مرد، اگر همراه با شهوت، جَستن و سست شدن بدن باشد، حکم منی را دارد، و اگر علایم سهگانه یا یکی از آنها وجود نداشته باشد و یا شک در آن باشد حکم منی را ندارد، مگر این که از راه دیگری یقین کند که منی است.
مایعی که زن در هنگام اوج لذت جنسی میبیند حکم منی را دارد و باید غسل نماید، و اگر شک کند که به این مرحله رسیده یا نه و یا شک در خروج مایع داشته باشد غسل واجب نیست.
رسیدن منی به داخل رحم بدون دخول، سبب جنابت زن نمیشود.
با تحقق دخول ولو به مقدار حشفه (ختنهگاه)، غسل بر مرد و زن واجب است، هر چند منی خارج نشود و زن نیز به مرحلهی اوج لذت نرسد.
هرگاه زنی پس از نزدیکی، در حالی که منی در رحم او باقی مانده است بلافاصله غسل کند و بعد از غسل، منی از رحم خارج شود غسلش صحیح است و منی خارج شده بعد از غسل نجس است، هر چند اگر منی مرد باشد باعث جنابت مجدد نمیشود.
بر زنان، پس از انجام معاینات داخلی با وسایل طبی تا زمانی که منی خارج نشود، غسل واجب نیست.
1.مس خط قرآن و اسما و صفات مخصوص ذات باری تعالی و همچنین به احتیاط واجب نامهای انبیای عظام و ائمهی معصومین(ع).
2.ورود به مسجد الحرام و مسجد النبی(ص)، هــر چند از یک در داخل و از در دیگر خارج شود.
3.تـوقف در مساجـد دیگـر، ولی اگر از یک در وارد و از در دیگر خارج شود مانع ندارد.
4.گذاشتن چیزی در مسجد.
5.خواندن خصوص آیات سجده از سورههایی که سجدهی واجب دارند، ولی خواندن سایر آیات از این سورهها اشکال ندارد.
توجه
حرم امامان معصوم(ع) بنابر احتیاط حکم مسجد را دارد.
ورود جنب به داخل حرم امام زادگان(ع) اشکالی ندارد.
تکیهها و حسینیهها حکم مسجد را ندارند.
منظور از آیات سجده: آیهی 15 از سورهی 32 (سجده) و آیهی 37 از سورهی 41 (فصلت) و آیهی 62 از سورهی 53 (نجم) و آیهی 19 از سورهی 96 (علق) میباشد که خواننده یا شنوندهی آنها واجب است سجده کند.
در انجام تکلیف شرعی، حیا معنی ندارد. حیا، عذر شرعی برای ترک واجب (مثل غسل جنابت) نیست. به هر حال اگر غسل جنابت برای کسی امکان ندارد وظیفهاش برای نماز و روزه، تیمم بدل از غسل است.
کسی که معذور از انجام غسل است، مثل فردی که میداند اگر از طریق نزدیکی با همسرش خود را جنب کند آبی برای غسل کردن نمییابد و یا وقت برای غسل و نماز ندارد جایز است با همسر خود نزدیکی کند به شرطی که قدرت بر تیمم داشته باشد، و در صورت جنابت و معذور بودن از انجام غسل، برای اعمال مشروط به طهارت، تیمم بدل از غسل جنابت میکند و با آن تیمم، داخل مسجد شدن و خواندن نماز و مس نوشتهی قرآن کریم و بقیهی اعمالی که انجام آنها مشروط به طهارت از جنابت است اشکال ندارد. (البته اگر عذرش تنگی وقت بوده بنابر احتیاط واجب فقط کاری را که برای آن تیمم کرده می تواند انجام دهد).
کسی که بعد از خارج شدن منی غسل کرده، اگر پس از غسل، رطوبتی از او خارج شود که نداند منی است یا چیز دیگر، در صورتی که پیش از غسل و بعد از خروج منی، ادرار نکرده باشد، آن آب در حکم منی است و باید دوباره غسل کند.
اگر در لباس خود لکهیی ببیند که نمیداند منی است یا چیز دیگر، تا یقین نکرده که منی است و از خود اوست غسل بر او واجب نیست.
کسی که غسل جنابت کرده، نباید برای نماز وضو بگیرد و نماز و دیگر اعمالی را که باید با وضو انجام دهد میتواند با همین غسل انجام دهد.
هرگاه بعد از غسل جنابت شک کند غسلش باطل شده است یا نه، لازم نیست برای نماز وضو بگیرد، ولی اگر بخواهد از باب احتیاط وضو بگیرد اشکالی ندارد.
کسی که در تنگی وقت نماز غسل میکند، اگر غسل را به این نیت بکند که از جنابت خارج شود - نه به نیت خصوص این نماز- غسل او صحیح است، اگر چه پس از غسل بفهمد که وقت برای نماز نداشته است.