خود انسان، یقین کند چیزی نجس است.
ذوالید یعنی کسی که چیزی در اختیار اوست (مانند صاحبخانه، فروشنده و خدمتکار) خبر دهد که آن چیز نجس است.
دو شخص عادل گواهی دهند.
توجه
هرگاه کودکی که در آستانهی بلوغ است از نجاست چیزی خبر دهد که در اختیار اوست باید قبول کرد، و به عبارت دیگر گفتهی وی در این باره معتبر است.
خوردن و آشامیدن چیز نجس حرام است. همچنین خورانیدن آن به کسی که از نجاست آن خبر ندارد، نیز جایز نیست، ولی اگر انسان ببیند کـسی غــذای نجسی را میخورد یا با لباس نجس نماز میخواند، لازم نیست نجس بودن آن را به او بگوید.
آگاه کردن کسی که لباس را میشوید از نجاست لباس، لازم نیست، ولی صاحب لباس تا یقین به طهارت آن حاصل نکند نمیتواند آثار طهارت بر آن مترتب سازد.
هرگاه مهمان یکی از اثاثیههای میزبانش را نجس کند اطلاع دادن به میزبان در غیر از خوردنی و آشامیدنی و ظرفهای غذا، لازم نیست.
افراد وسواسی که دارای حساسیت نفسانی شدیدی در مورد نجاست هستند لازم است برای رهایی خود از بیماری وسواس به توصیههای زیر عمل کنند:
از نظر شرع مقدس، در طهارت و نجاست، اصل بر طهارت اشیا است یعنی در هر موردی که کمترین تردیدی در نجس شدن آن برایشان حاصل شد واجب است حکم به عدم نجاست کنند.
اگر گاهی یقین به نجاست هم پیدا کردند باید حکم به عدم نجاست کنند، مگر در مواردی که نجس شدن یک شیء را با چشمان خود ببینند به طوری که اگر فرد دیگری هم آن را ببیند یقین به سرایت نجاست پیدا کند، فقط در این موارد باید حکم به نجاست کنند. استمرار اجرای این حکم در مورد افراد مزبور تا زمانی است که این حساسیت به طور کلی از بین برود.
هر شیء یا عضوی که نجس میشود برای تطهیر آن یکبار شستن با آب لوله کشی بعد از زوال عین نجاست کافی است. تکرار در شستن یا فرو بردن آن در آب لازم نیست، و اگر شیء نجس از قبیل پارچه و مانند آن باشد بنابر احتیاط باید به مقدار متعارف فشار و یا تکان داده شود تا آب از آن خارج گردد.
دین اسلام دارای احکام سهل و آسان و منطبق با فطرت بشری است، لذا آن را بر خود مشکل نکنند و با این کار باعث وارد شدن ضرر و اذیت به جسم و روحشان نگردند. حالت دلهره و اضطراب در این موارد، زندگی را بر ایشان تلخ میکند و خداوند راضی به رنج و عذاب ایشان و کسانی که با آنها ارتباط دارند نیست. شکر گزار نعمت دین آسان باشند و شکر این نعمت، عمل بر اساس تعلیمات خداوند تبارک و تعالی است.
این حالت، یک وضعیت گذرا و قابل علاجی است. رهایی از آن، احتیاج به رؤیا و معجزه ندارد، بلکه باید ذوق و سلیقهی شخصی خود را کنار گذاشته و متعبد ومؤمن به دستورات شرع مقدس باشند. افراد بسیاری بعد از ابتلا به آن با روش مذکور از آن نجات یافتهاند. به خداوند توکل کنید و نفس خود را با همت و اراده آرامش بخشید.
آیا میتوان به قول کودکی که در آستانهی بلوغ است و از نجاست چیزی که در اختیارش هست خبر میدهد اعتماد کرد؟
برای این که چیز پاکی نجس شود چند شرط لازم است؟ توضیح دهید؟
ملاک رطوبت مسریه چیست؟
متنجس با چند واسطه نجسکننده است؟
آیا اگر مهمانی یکی از اثاثیههای میزبانش را نجس کند، مطلع کردن میزبان واجب است؟
هرگاه افراد وسواسی یقین به نجاست چیزی پیدا کنند چه وظیفهیی دارند؟