آبی که نمیدانیم پاک است یا نجس شرعاً پاک است، ولی آبی که نجس بــوده و نمیدانیم بعداً پاک شده یا نه، در حکم نجس است.
آبی که به اندازهی کر بوده اگر انسان شک کند که از کر کمتر شده یا نه، در حکم آب کر است.
توجه:
برای ترتب آثار کر بودن آب، علم به کر بودن آن واجب نیست، بلکه اگر حــالت سابقهی کر بودن آب احراز شود بنا گذاشتن بر کر بودن آن جایز است (مثلاً اگر بدانیم آب موجود در دستشوییهای قطار و غیره قبلاً به اندازهی کر یا بیشتر بوده است و شک کنیم از کر افتاده میتوانیم بنا را بر کر بودن آن بگذاریم).
آبی که کمتر از کر بوده تا انسان یقین نکند که به مقدار کر شده، حکم آب قلیل را دارد.