نظر پزشک در ضرر داشتن یا نداشتن برو به برنامه

س: آيا توصيه پزشك و پرستار متشرع، مبنى بر ضرر داشتن روزه، يا حركت اعضاى بدن بيمار، يا استعمال آب براى وضو، يا ايستاده نماز خواندن، يا خم شدن براى سجده و مانند آن، مجوّز شرعى محسوب مىشود؟

ج: چنانچه در مخالفت دستور او ترس عقلایی ضرر برای بیمار ایجاد شود مجوّز شرعى است و الا خیر.

س: کسی‌که می‌داند یا اطمینان دارد روزه برای او ضرر معتنابهی ندارد، هرچند پزشک بگوید ضرر دارد، یا کسی‌که یقین یا گمان دارد یا احتمال عقلایی می‌دهد که روزه برایش ضرر معتنابهی دارد، هرچند پزشک بگوید ضرر ندارد، وظیفه‌اش چیست؟

<![if !supportLists]>- <![endif]>نباید به حرف پزشک اعتنا کند (مشهور).[<![if !supportFootnotes]>[91]<![endif]>](#_ftn91)

<![if !supportLists]>- <![endif]>اگر مکلّف از گفته پزشک يقين پيدا کند که روزه براى او ضرر دارد و يا از گفته وى يا منشأ عقلايى ديگرى براى او خوف از ضرر حاصل شود، روزه گرفتن براى او واجب نيست، بلکه جايز هم نيست، ولي اگر گفته او اطمينان آور نباشد و باعث خوف ضرر نشود، گفته او اعتبارى ندارد و شخص بايد روزه خود را بگيرد. (امام خامنه ای)[<![if !supportFootnotes]>[92]<![endif]>](#_ftn92)